Προφανώς και δεν υπάρχει σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εφευρεθεί. Είναι και αναμενόμενο ώς ένα σημείο, ειδικά όταν η αξιολόγηση κερδίζει συνεχώς νέες ημερομηνίες λήξεως. Για να δαμάσουν την εσωκομματική τρικυμία τα συριζαϊκά στελέχη, είναι έτοιμα να δείρουν την έξω θάλασσα.
Πιο πρόσφορος τρόπος από την υπόδειξη εσωτερικής τρόικας δεν υπήρξε μέχρι στιγμής. Σύμφωνα με το γκόθικ αφήγημα, o Κυριάκος Μητσοτάκης βυσσοδομεί με τη Φώφη Γεννηματά για να ρίξουν τη δύσμοιρη κυβέρνηση (με ποιον τρόπο, αλήθεια;). Οπως σε κάθε ασόβαρο σενάριο που σέβεται τον εαυτό του, πρωταγωνιστικό ρόλο αποκτούν κάτι σκιές απ’ τα παλιά –δηλαδή ο Κώστας Σημίτης. Στη ρητορική τής συσπείρωσης απέναντι στο «παλαιό σύστημα» ο πρώην πρωθυπουργός λειτουργεί σαν τοτέμ που εξάπτει τη συλλογική βία.
Πλείστες όσες φωνές ζητούν την απομάκρυνσή του από τη δημόσια σφαίρα. Το κάδρο συμπληρώνει ο Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος ως διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος δεν μιλάει τη γλώσσα την κομματική, αλλά τη γλώσσα των αριθμών. Αρα διαπράττει το γνωστό διπλό έγκλημα που καταλογίζουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στους αντιπάλους τους: ανήκει στη φράξια των «λογιστών» και, αν επιτρέπεται η απαγορευμένη λέξη, ρέπει προς τον φιλελευθερισμό.
Το σενάριο αυτό απαιτεί γερά τείχη που προστατεύουν τους εσώκλειστους της κομματικής αυτοαναφορικότητας, οι οποίοι κρατούν για τον εαυτό τους τον ρόλο των Γαλατών. Εχει δοκιμαστεί και στο παρελθόν στη μεγάλη του Λένιν επικράτεια με γνωστά αποτελέσματα. Απαιτεί επίσης τη διαιώνιση ενός εξωτερικού εχθρού –με γνωστά επίσης αποτελέσματα. Αλλά στην προσπάθεια να χτίσουν τα τείχη οι ένοικοι αυτοπαγιδεύονται.
Χάνουν τη μια ημερομηνία για την αξιολόγηση μετά την άλλη. Απολογούνται μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου για όσα προαπαιτούμενα δεν εφάρμοσαν.
Ομολογούν ότι υπονομεύουν την ευστάθεια της μεσαίας τάξης. Στην προσπάθειά τους αυτή δεν άκουσαν «ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον» μέσα στα τείχη. Aνεπαισθήτως τους έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Αναζήτηση
