Περί πίστης

Ενα παράξενο δίδυμο: αυτό είναι το θεατρικό ζευγάρι του έργου «Ω, Θεέ μου» της Ανάτ Γκοβ, που παρουσιάζει ο Γρηγόρης Βαλτινός στη σκηνή του θεάτρου Κάτια Δανδουλάκη. Μια έξυπνη ιδέα βρίσκεται στην αφετηρία, πίσω από την πλοκή, που φέρνει στη σκηνή τον… Θεό και μια ψυχολόγο, στην οποία και απευθύνεται, στην κάθοδό του στη γη. Θέμα του, τι άλλο, η «ανθρώπινη» ματιά του Θεού πάνω στον κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε. Εναν κόσμο γεμάτο λάθη, αδικίες, πολέμους, αρρώστιες, έναν κόσμο που παρασύρεται και παρασύρει.

Ξεκινώντας από μια απλή προσέγγιση, το έργο προχωρά με καλές δόσεις χιούμορ για να θίξει μια σειρά μεγάλων και σημαντικών ζητημάτων που απασχολούν πιστούς και απίστους.

Η θεατρική συγγραφέας και σεναριογράφος Ανάτ Γκοβ (Anat Gov, 1953-2012), γεννήθηκε στην πόλη Τιβεριάδα του Βορείου Ισραήλ και σπούδασε στο Τελ Αβίβ. Το «Ω, Θεέ μου» είναι ίσως το δημοφιλέστερο έργο της που έχει παιχθεί μεταφρασμένο ανά τον κόσμο.

Το γραφείο της ψυχολόγου αποτελεί και το σκηνικό της παράστασης: με έναν κήπο γεμάτο λουλούδια στο βάθος που φωτίζει την ατμόσφαιρα, ο χώρος γεμίζει από το γραφείο και το απαραίτητο ανάκλιντρο – κρεβάτι για τον επισκέπτη. Δύο πόρτες, μία δεξιά και μία αριστερά, οδηγούν είτε στο εσωτερικό του διαμερίσματος είτε στην έξοδο.

ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. Η Λίνα Ζαρκαδούλα έστησε το έργο ακολουθώντας από τη μια την πλοκή του και από την άλλη τη δύναμη του πρωταγωνιστικού διδύμου. Χωρίς υπερβολές, με μπόλικες δόσεις χιούμορ και άλλες τόσες συναισθήματος, ισορρόπησε στο τελικό αποτέλεσμα. Απέφυγε το μελό, στον βαθμό που το έργο της επέτρεψε. Διότι το «Θεέ μου» χρησιμοποιεί ορισμένα κλισέ, λόγω θέματος και λόγω των πεποιθήσεων και των απόψεων της συγγραφέως. Ωστόσο το ελληνικό κείμενο κινήθηκε μακριά από θρησκευτικές εμμονές ή υπερβολές, αφήνοντας χώρο για απορίες και ερωτήσεις που μοιάζουν εύκολες, αλλά κρύβουν δύσκολες απαντήσεις. Η πίστη παρέμεινε προσωπική υπόθεση.

Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε συμπτωματικό το γεγονός ότι ο Θεός επισκέπτεται μια γυναίκα που έχει ένα παιδί με προβλήματα και δυσκολίες. Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι «φεύγοντας» Εκείνος για τον ουρανό, το παιδί μπορεί να μη γιατρεύεται, αλλά βελτιώνει την κατάστασή του. Σε κάθε περίπτωση η ιστορία της Ανάτ Γκοβ απλώνεται ικανοποιητικά και στη σκηνή και στην πλατεία.

Ο νεαρός ηθοποιός Μίλτος Τσιάντος επελέγη για να υποδυθεί τον αυτιστικό γιο της ψυχολόγου και τα κατάφερε χωρίς υπερβολές. Είναι φανερή η προσπάθειά του να μπει στο πετσί ενός, πράγματι, δύσκολου ρόλου. Δεν αρκέστηκε στην περιγραφή ή στη μίμηση. Επιχείρησε να μεταφέρει το βίωμα, με θετικά αποτελέσματα.

Από την πλευρά της η Κατερίνα Διδασκάλου φανέρωσε τη σκηνική της άνεση μαζί με την εκφραστική της πληρότητα και αποτέλεσε ικανή παρτεντέρ πλάι στον έμπειρο Γρηγόρη Βαλτινό.