Αναζήτηση
Ενδιαφέροντα και επικίνδυνα λόγια είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης μιλώντας σε κομματική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ:
1) Αυτός που διαπραγματεύεται δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του, αλλά η χώρα, και το κάνει για λογαριασμό της ο Πρωθυπουργός.
Ας μην κάνουμε παρελθοντολογία για λογαριασμό τίνος διαπραγματευόταν ο κ. Βαρουφάκης. Σήμερα γνωρίζουμε ότι αποφάσισε «η χώρα» το 1% +1% για τις δαπάνες για συντάξεις και τη μείωση του αφορολογήτου. Η διαπραγμάτευση έχει κολλήσει στο αν αυτά θα γίνουν το εκλογικό 2019 ή το μετεκλογικό 2020 –αυτό δεν αφορά τη «χώρα», αλλά μόνο τον Πρωθυπουργό, τον κ. Δραγασάκη, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, με τι εφόδια θα κατέβει το καθένα στις εκλογές.
Κατά καμιά απολύτως έννοια το εκλογικό συμφέρον οποιασδήποτε κυβερνήσεως ή κόμματος δεν αφορά τη χώρα. Μόνο κόμματα που λειτουργούν «για τον εαυτό τους» έχουν τέτοιες απόψεις.
2) Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι ανεξάρτητη και όχι ανεξέλεγκτη.
Ανεξάρτητη είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η ΤτΕ είναι παράρτημά της στην Αθήνα. Και προφανώς δεν είναι «ανεξέλεγκτη», ελέγχεται από την ΕΚΤ. Αυτά ισχύουν για όλες τις χώρες της ευρωζώνης.
Ο κ. Δραγασάκης νοσταλγεί μάλλον την εποχή Χαλικιά, τότε που ο διοικητής της ΤτΕ ήξερε τα πάντα για την απάτη Κοσκωτά αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γιατί δεν ήθελε ο Ανδρέας Παπανδρέου –και ο Μένιος Κουτσόγιωργας (αντιπρόεδρος τότε και αυτός) ψήφιζε νόμους για να προστατεύσει τον απατεώνα.
Ευτυχώς, η παλιά καλή εποχή, της κυριαρχίας των πολιτικών στο τραπεζικό σύστημα, πέρασε.
3) Να ερωτηθεί η κοινωνία, να κρίνει ότι ο κεντρικός τραπεζίτης εκτελεί σωστά τα καθήκοντά του.
Οπως προείπαμε, τον κεντρικό τραπεζίτη μόνο η ΕΚΤ μπορεί να τον κρίνει. Ας της στείλει ο κ. αντιπρόεδρος ό,τι θεωρεί επιλήψιμο να αποφασίσει. Ή ας προσφύγει στην ελληνική Δικαιοσύνη, αν είναι ποινικά αδικήματα αυτά που διέπραξε ο κ. Στουρνάρας.
Ας μην προσπαθεί να στρέψει την «κοινωνία» εναντίον του: οι κεντρικές τράπεζες υπάρχουν για να προστατεύουν το νόμισμα και μέσω αυτού ένα σημαντικό κοινωνικό πεδίο, την οικονομία, από τις κυβερνήσεις και τον πολιτικό ανταγωνισμό. Αυτό δεν αρέσει στον Γιάννη Δραγασάκη, αλλά και στην πλειοψηφία της πολιτικής ελίτ της χώρας που έχει συνηθίσει να ελέγχει τα πάντα.
Αλλά οι καιροί αλλάζουν, κάποιοι πολιτικοί στενοχωριούνται και θυμώνουν· ας πιουν ξίδι να τους περάσει.
