Πριν προλάβει ο Δημήτρης Τζανακόπουλος να ενδύσει με το θεσμικό κύρος του κυβερνητικού εκπροσώπου την ευθεία επίθεση κατά του Γιάννη Στουρνάρα και την έμμεση κατά του Κώστα Σημίτη, είχε μιλήσει η πραγματική φωνή του Μαξίμου, το πρωθυπουργικό alter ego. Και είχε δείξει ποιο είναι το νέο κυβερνητικό αφήγημα –προτού καν το «αποκαλύψουν» τα πρωτοσέλιδα του φιλοκυβερνητικού, με την ευρεία έννοια, Τύπου: υπάρχει σχέδιο αποσταθεροποίησης της πρώτης φοράς Αριστερά. Ο Νίκος Παππάς σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», το Σάββατο, δήλωσε για τον διοικητή της ΤτΕ «δεν θα ήθελα να πιστέψω εκτιμήσεις που λένε ότι διατηρεί και καλλιεργεί πολιτικές φιλοδοξίες οι οποίες είναι ασύμβατες με την ομαλή πορεία της οικονομίας και συμβατές μόνο με μια πορεία προς τον τοίχο». Και απαντώντας στην επόμενη ερώτηση, που ταύτιζε το αίτημα της ΝΔ για εκλογές με τις απόψεις που καταθέτουν στον δημόσιο διάλογο ο πρώην πρωθυπουργός και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, έπιασε την πάσα και είπε ανάμεσα σε άλλα: «Ο ελληνικός λαός ακούει ανθρώπους όπως ο κ. Σημίτης να μιλούν ως εκπρόσωποι της ΝΔ και βγάζει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα».
Πώς άραγε να ερμηνεύουν οι πρωταγωνιστές του νέου συριζαϊκού αφηγήματος τις βολές εναντίον τους; Από το περιβάλλον του Στουρνάρα βλέπουν μια απόπειρα του Μαξίμου να δημιουργήσει άλλοθι. Για ποια «κατηγορία»; Είτε για τη συμφωνία που δεν θα έρθει είτε για τη συμφωνία που θα έρθει. Με δυο λόγια; Το περίφημο «σχέδιο αποσταθεροποίησης» θα μπορούσε να εξηγήσει στους ήδη προσηλυτισμένους τόσο μια αποτυχία της κυβέρνησης να κλείσει την αξιολόγηση όσο και την ανάγκη να ψηφιστούν τα μέτρα αν κλείσει η αξιολόγηση. Οσο για το «καδράρισμα» του Σημίτη; Στην ανάλυση των εκσυγχρονιστών είναι απόρροια της έλλειψης σχεδίου για τη διαπραγμάτευση αλλά και πανικού.
Βέβαια, παραμένει το ερώτημα για ποιο λόγο η κυβέρνηση έχει επιλέξει ως εχθρό τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας. Θεωρητικά είναι ένας θεσμός με τον οποίο θα έπρεπε να συνεργάζεται. Συνομιλητές του Γιάννη Στουρνάρα, μάλιστα, επισημαίνουν πως εκείνος μιλώντας με υπεραισιοδοξία ορισμένες φορές, έχει φτάσει να «εκτεθεί» στους ευρωπαίους εταίρους. Μια απάντηση στην παραπάνω απορία θα μπορούσε να διαφαίνεται από όσα είπε ο Παππάς στην πρόσφατη συνέντευξή του. Στο Μαξίμου μοιάζει να πιστεύουν πως ο Στουρνάρας έχει πολιτικές φιλοδοξίες. Παραβλέπουν, ωστόσο, ότι από τη Φρανκφούρτη δεν θα ήθελαν ποτέ να τον δουν να εγκαταλείπει το πόστο του. Ο διοικητής, πάντως, λένε συνομιλητές του, τονίζει πλέον σε κάθε ευκαιρία πως δεν θα σταματήσει να εκφράζει την άποψή του. Είναι, θεωρεί, καταστατική του υποχρέωση να το κάνει. Γι’ αυτό, εξάλλου, η θητεία του είναι εξαετής, προσθέτουν οι ίδιες πηγές. Και όταν λέει πως θα μιλάει, φαντάζομαι εννοεί δημοσίως. Οχι τηλεφωνώντας στο πρωθυπουργικό γραφείο.
Μαντινάδες
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης εκτός από τους 140 χαρακτήρες δουλεύει και τα δίστιχα. Και μάλλον σκέφτηκε ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να παίξει το όνομά του στα σάιτ αν αφιερώσει μια μαντινάδα στον Μητσοτάκη, παρά αν πει κάποιο κλισέ τύπου η κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση είναι άδικη. Εξού, λοιπόν, και τραγούδησε στον πρόεδρο της ΝΔ, επειδή είναι Κρητικός, μια μαντινάδα: «Αυτοί που βάλαν τη φωτιά/ Και κάηκε όλη η φύση/ Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ/ Οτι αργεί να τήνε σβήσει». Αντί άλλου σχολίου, ένα σχόλιο του Iskra –της ιστοσελίδας που απηχεί τις απόψεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη –στις ποιητικές ανησυχίες του αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου: «Αυτοί που βάλαν τη φωτιά/ για να καεί η ΑΡΙΣΤΕΡΑ/ καλύτερα να ψάξουνε/ το δρόμο για το σπίτι,/ αφού πλέον εχάσανε του χείμαρρου την κοίτη./ Κι αν είναι μέρα να κρυφτούν,/ κι αν είναι νύχτα ας προσέξουν πού πατούν,/ γιατί όποιος τη νύχτα περπατεί/ λάσπες και σκατά πατεί».
Διπλωματία
Κι όμως. Υπάρχει λογαριασμός στο twitter «ΥΦΥΠΕΞ Τ. ΚΟΥΙΚ @YFYPEX ». Με την επεξήγηση «Deputy Foreign Minister of Hellenic Republic. Υφυπουργός Εξωτερικών». Πρόσφατο τιτίβισμα, αυτού του –υποθέτω –επίσημου λογαριασμού του Τέρενς Κουίκ: «Οι δίδυμες εμμονές του Πολ “λάθος συνταγή” Τόμσεν και της “βασιλικότερης του βασιλέως” προστατευόμενής του Ντέλια Βελκουλέσκου, είναι μείγμα εγωισμού & εμπάθειας για την Ελλάδα!». Αυτό που μάλλον συμβαίνει στο μυαλό ενός από τους επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, το έχει περιγράψει καλύτερα το αξίωμα που θέλει τους διπλωμάτες να μην τους αρέσει να λένε αυτό που σκέπτονται και τους πολιτικούς να μην τους αρέσει να σκέφτονται αυτά που λένε.