Στη χώρα μας υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Το ίδιο και στην Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο. Για την κυβέρνηση, οι καλοί είναι αυτή και οι δικοί της. Και οι κακοί όλοι οι άλλοι. Με ελάχιστες κυμαινόμενες κατά εποχές ντόπιες ή διεθνείς εξαιρέσεις.

Το κύριο αίτιο της αέναης αξιολόγησης, που όλο τερματίζεται και όλο διαρκεί, οφείλεται έτσι αποκλειστικά σύμφωνα με την κυβέρνηση στους κακούς, δηλαδή στους άλλους. Η κόλαση είναι οι άλλοι, όπως είχε πει και ο Σαρτρ.

Δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ενωση, το Eurogroup και ο «μισογύνης» Ντεϊσελμπλούμ, το ΔΝΤ, ο άθλιος Σόιμπλε ή η Ουάσιγκτον που, παρά τον «φιλέλληνα» Τραμπ, δεν τον συνετίζει, η ημέτερη «συμμαχία» των προθύμων –ουσιαστικά όλη η αντιπολίτευση –που δεν διαδηλώνει μπροστά από το Μαξίμου με σύνθημα «βάστα Τσίπρα», ο Γιάννης Στουρνάρας, όλοι όσοι κυβέρνησαν αυτή τη χώρα «κατά τα 40 τελευταία χρόνια».

Ενώ προφανώς κατά τους συριζαίους πρόβλημα δεν υπήρχε πριν, π.χ. επί χούντας ή το 1998-99. Οπως είναι γνωστό ο κ. Τσίπρας γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1974. Συνεπώς δεν γνώρισε παρά μόνο την κόλαση (πάλι αυτή) της Δημοκρατίας. Και να γιατί θέλει νέο Σύνταγμα. Που θα «γράψουν» οι πολίτες. Οπως επί Παπαδόπουλου.

Το υποσχέθηκε επίσης: θα δικαστούν όλοι οι αντίπαλοί του που είχαν κυβερνητικές ευθύνες πριν από τη νίκη του και μαζί τους όλοι οι πολιτικά κατιόντες τους.

Το υποσχέθηκε αυτό γιατί δεν μπόρεσε ώς τώρα να πείσει το κόμμα του για τους όρους μιας σκληρής -λόγω της πολιτικής του και των συνεπειών της –αξιολόγησης. Και φτάσαμε στο σημείο η κυβέρνηση να σχεδιάζει φαίνεται πληρωμή των ομολόγων του Ιουλίου (7,7 δισ. ευρώ) βάζοντας χέρι σε ό,τι απομένει από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των ΔΕΚΟ, της τοπικής αυτοδιοίκησης κλ.π. Οπως –πρώτη δόση –το 2015.

Σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει κάθε μέρα και άλλο έδαφος. Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ευαγγέλιο. Ομως το εντυπωσιακό είναι ότι ΟΛΕΣ οι δημοσκοπήσεις «θάβουν» τους κυβερνητικούς.

Δεν φαίνεται πιθανό ότι η βάρβαρη, πρόστυχη και ανιστόρητη μετωπική επίθεση εναντίον του Κώστα Σημίτη θα τους προσθέσει πολλούς πόντους δημοτικότητας με εξαίρεση μερικούς νοσταλγούς όχι καν του Κωστάκη Καραμανλή, του Αλογοσκούφη, του Ρουσόπουλου και του υπουργού των διορισμών Παυλόπουλου. Αλλά ακόμα χειρότερα του… Εβερτ.

Λένε ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Σωστό. Αρκεί να γίνουν εκλογές…

Τελευταία Νέα