Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός της επικοινωνίας για να καταλάβει ότι, μήνες τώρα, οι χειρισμοί της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού στο ζήτημα της αξιολόγησης έχουν αποκλειστικά και μόνο επικοινωνιακούς στόχους. Είτε αυτοί αφορούν την «αντίσταση» έναντι των απαιτήσεων στα εργασιακά είτε τις μειώσεις των συντάξεων και του αφορολογήτου, με ολίγη από ρύθμιση χρέους. Στο κοινό τους στοχεύουν. Στη δεξαμενή των δυνάμει ψηφοφόρων τους. Στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και στους χαμηλοσυνταξιούχους –λες και όσοι παίρνουν σύνταξη άνω των 800 ευρώ είναι μεγαλοεισοδηματίες!

Είναι εμφανής η στρατηγική του κ. Τσίπρα. Κερδίζοντας χρόνο στα «αριστερά αλώνια» της διαπραγμάτευσης αλλά και παράταση στη διακυβέρνηση, θέλει να ισχυροποιηθούν πρόσωπα, μηχανισμοί και σχέσεις που θα υποστηρίξουν το νέο story το οποίο θα αφηγηθεί στις εκλογές. Εκλογές, τις οποίες θα πραγματοποιήσει σε χρόνο που θα του διασφαλίζει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την προεδρία στον ΣΥΡΙΖΑ, με ή χωρίς την ολοκλήρωση της αξιολόγησης ή/και του προγράμματος.

Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα. Και στο πλαίσιο αυτό, «το τέλος στη λιτότητα» που διακινείται με τα non paper του Μαξίμου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα πονηρό τεστ στα συνθήματα των επόμενων εκλογών. Αποτελεί τον πυρήνα του επικοινωνιακού σχεδιασμού που δοκιμάζεται προκειμένου να τεθεί στο επίκεντρο του υποσχετικού προεκλογικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτή την πολιτική πραγματικότητα η Κεντροαριστερά, πέρα από την πολυδιάσπαση, έχει μεγάλο πρόβλημα –αν όχι έλλειμμα –στρατηγικής. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη, Το Ποτάμι, το εξωκοινοβουλευτικό ΚΙΔΗΣΟ, ακόμη και η νεότευκτη Ωρα Αποφάσεων εγκλωβίζονται στην ενοχική ατζέντα του παρελθόντος που τους θέτει η κυβέρνηση και δείχνουν να άγονται και να φέρονται από προσωπικές αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητες. Δίχως καθαρές θέσεις, με κινήσεις τακτικής ή και κρυφτούλι.

Πού διαφωνεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη με την επιμονή της κυβέρνησης στην απόρριψη των πιέσεων του κουαρτέτου, όταν μάλιστα «πήρε πρωτοβουλίες στα εργασιακά, προτείνοντας δημόσια (και μετά από κοινωνικό διάλογο) την ενίσχυση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και την αποτροπή της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων»;

Ποιο μήνυμα εκπέμπεται όταν η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δηλώνει «ζήτησα η γερμανική κυβέρνηση και η Ευρώπη συνολικά να επιδείξουν την υψηλότερη δυνατή ευελιξία προκειμένου να ολοκληρωθεί άμεσα η αξιολόγηση του ελληνικού οικονομικού προγράμματος» –δηλαδή, να διευκολυνθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην «ηρωική» της διαπραγμάτευση –ενώ λίγες ημέρες μετά μπαίνει στο κάδρο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επιτρέποντας στη ΝΔ να διαρρέει σενάρια ταύτισης απόψεων;

Πώς να ερμηνεύσει, την ίδια στιγμή, ο πολίτης τη συμφωνία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με την τοποθέτηση του Σταύρου Θεοδωράκη, που τονίζει διαρκώς «την ανάγκη να κλείσει η αξιολόγηση», διαμηνύοντας παράλληλα ότι«Το Ποτάμι δεν θα ψηφίσει τα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση»;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Με τη λογική «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ» δεν μπορεί πια να προχωρήσει η Ελλάδα και γι’ αυτό, ιδιαίτερα η Κεντροαριστερά έχει την ευθύνη να διατυπώσει την αλήθεια της. Μια πολιτική αλήθεια με ξεκάθαρες προτάσεις και στρατηγικό σχέδιο. Μετά μπορεί να ανοίξει η συζήτηση για μηνύματα και καλές ή αποτελεσματικές επικοινωνιακές κινήσεις.

Ο Δημήτρης Γέρου είναι σύμβουλος στρατηγικής επικοινωνίας και επικεφαλής της Strategy & Communication Advisors

Τελευταία Νέα