Από τους φίλους του Δαφνοστεφανωμένου έχω μεγαλύτερες απαιτήσεις. Με άριστα το 10, το σύνθημα «Τάκη, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα» παίρνει χαριστικά 6. Ο Τάκης Λεμονής τούς έχει δώσει ωραία πάσα, βάζοντας όλη την τέχνη του στο μέτρημα των χαντρών του κομπολογιού του, αλλά αυτοί την αφήνουν αναξιοποίητη. Θα μπορούσαν, ας πούμε, να φωνάζουν ρυθμικά στο νησί των Φαιάκων «Τάκη ψυχάρα, κράτα γερά την κομπολογάρα».
Ας σοβαρευτούμε όμως και ας εστιάσουμε στο προκείμενο. Ο,τι κι αν συμβεί στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές, ο Ολυμπιακός θα στεφθεί πρωταθλητής. Οι φίλοι του θα πανηγυρίσουν, θα προβοκάρουν τους αντιπάλους και όλα μέλι γάλα. Τουλάχιστον μέχρι τα μέσα Ιουλίου, όταν ο πρωταθλητής θα δώσει τους πρώτους αγώνες για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Με την εικόνα που παρουσίασαν και χθες στην Κέρκυρα, οι Ερυθρόλευκοι δεν μπορούν να δώσουν υποσχέσεις πως θα πάνε μακριά στην Ευρώπη τη νέα σεζόν.
Για να έχουν ελπίδες διάκρισης εκτός συνόρων, αλλά και για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τον εσωτερικό ανταγωνισμό, χρειάζονται εκ βάθρων αναδιάρθρωση στο έμψυχο δυναμικό τους.
Η ηγεσία του Ολυμπιακού βρίσκεται στο μέσον μιας οικονομικής διελκυστίνδας. Αν επενδύσει πολλά χρήματα σε μεταγραφές, αλλά δεν καταφέρει να προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, θα κινδυνεύσει με οικονομικό στραγγαλισμό. Αν, πάλι, δεν επενδύσει, θα υποθηκεύσει τις πιθανότητες της ομάδας να συμμετάσχει στην κορυφαία διοργάνωση. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
