Φέτος είναι της μόδας να μιλάς με έναν σχεδιαστή για πολιτική. Για το πώς οι κοινωνικές περιστάσεις προκαλούν μία σειρά από δημιουργικές αντιδράσεις και το αποτέλεσμά τους γίνεται μια ιδεολογική άποψη που κυκλοφορεί πάνω στο σώμα. Με στυλιστική σαφήνεια ο Ντούρο Ολόου, ένας σχεδιαστής του Λονδίνου, μείγμα πολυεθνικών καταβολών και τόπων διαμονής, παρουσιάζει αυτές τις απόψεις στις γυναικείες συλλογές του. Πρόσφατα βρέθηκε στους δρόμους της Αθήνας διακρίνοντας στον τρόπο που ντύνονται οι Ελληνίδες τη δύναμη του χαρακτήρα τους. Προηγουμένως είχε συνομιλήσει στο Κυκλαδικό Μουσείο με τον φίλο του, αμερικανό καλλιτέχνη Γκλεν Λάικον για το πώς η μόδα και η τέχνη συναντιούνται σήμερα, την εποχή της μεγάλης αμφισβήτησης.

Πριν από το αποτέλεσμα του Brexit και την εκλογή του Τραμπ το περιβάλλον της μόδας κατανάλωνε χρόνο στο να αναδείξει ονόματα σχεδιαστών, να δοκιμάσει τις νέες φόρμες παπουτσιών και να αποφασίσει αν το τζιν παντελόνι θα είναι στενό ή θα γίνει καμπάνα. «Το Brexit ήταν σοκ. Αλλά και το ότι η Αμερική έχει να αντιμετωπίσει τις φοβικές θεωρίες του Τραμπ μάς θυμίζει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, έτσι όπως τελευταία νομίζαμε. Ο κόσμος έχει ξεχάσει το γεγονός ότι πριν από μερικά χρόνια οι γυναίκες διεκδικούσαν τη θέση τους στην εργασία, ότι οι μαύροι διαδήλωναν κατά των φυλετικών διαφορών. Και φαίνεται ότι σήμερα χρειάζεται πάλι να τα διεκδικήσουμε από την αρχή». Με αυτή την τοποθέτηση ο Ντούρο Ολόου, από μητέρα Τζαμαϊκανή, πατέρα Νιγηριανό, σπουδές Νομικής και αγάπη για την ιστορία της τέχνης, εξηγεί πώς εντόπισε ανάμεσα στο πλήθος των σύγχρονων εικόνων και πληροφοριών το ύφος της κομψής ακτιβίστριας. Το οποίο και ανέπτυξε στη φετινή ανοιξιάτικη συλλογή του, αλλά και σε εκείνη της ερχόμενης σεζόν που παρουσίασε στο Λονδίνο τον περασμένο Φεβρουάριο. «Την έβλεπα να έρχεται στον κόσμο. Να προκύπτει μέσα από τη σημερινή πραγματικότητα, επειδή καθένας έχει κάποιον δικό του άνθρωπο ο οποίος αντιμετωπίζει μια δύσκολη συνθήκη σε ένα οποιοδήποτε μέρος στον κόσμο. Το μόνο που δεν απασχολεί πια τους ανθρώπους είναι τα δύστροπα ρούχα που τραβάνε πάνω τους τα βλέμματα. Γι’ αυτό και ανέτρεξα στις γυναίκες εκείνες όπως η Σιμόν ντε Μποβουάρ και η Νίνα Σιμόν, οι οποίες έδειχναν με το ξεχωριστό ντύσιμό τους τις αξίες τους».

Ο Ντούρο Ολόου δεν έχει μάθει τις τεχνικές της ραπτικής σε κάποιο εργαστήριο. Εχει αναπτύξει όμως τη ματιά του στην ανθρωπολογική μελέτη μεγαλώνοντας μεταξύ Λονδίνου και Νιγηρίας, παρατηρώντας τις αντιθέσεις στον τρόπο ζωής αλλά και το ντύσιμο των γυναικών. Μέσα από αυτές τις αντιθέσεις έμαθε να δημιουργεί τα δικά του φίλτρα, να προσθέτει τη ζωντάνια των χρωμάτων και να αναμειγνύει διαφορετικά υφάσματα δημιουργώντας νέα ρούχα από παλιά και σύγχρονα υλικά, ερευνώντας το σύγχρονο δίλημμα: φόρεμα ή παντελόνι; «Η γυναικεία αυτοπεποίθηση είναι έντονη μέσα στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό περιβάλλον. Στο παρελθόν η διαφοροποίηση μεταξύ ανδρικού και γυναικείου ντυσίματος ήταν οπτικά ισχυρή. Είναι σημαντικό για τις γυναίκες να ξέρουν ότι σήμερα, αντί να φοράνε μια μίνι φούστα, το να συνδυάσουν ένα φόρεμα με ένα παντελόνι είναι εκπληκτική επιλογή. Είναι η πιο ισχυρή αναπαράσταση της θηλυκής δύναμης αλλά και της αναζήτησης της σύγχρονης ομορφιάς».