«Θα ήταν τρομερή φτώχεια για τη ζωή αν η μουσική ήταν πολιτική. Δεν μπορώ να φανταστώ τι είναι πολιτική μουσική. Η μουσική είναι μουσική, όπως η ζωγραφική είναι ζωγραφική. Εγώ μπορώ να έχω τα πολιτικά μου “πιστεύω”, τα οποία αφορούν μόνο την προσωπική μου ζωή». Αραγε, ποια θα ήταν η θέση του πολωνού συνθέτη Χένρικ Γκορέτσκι (Γκουρέτσκι για όσους είναι ένθερμοι υποστηρικτές της σωστής προφοράς) αν γνώριζε ότι το διαμάντι της εργογραφίας του, εκείνο που τον έβαλε δίπλα σε σημαντικά ονόματα του μινιμαλισμού όπως οι Αρβο Περτ, Τζον Τέβενερ και Γκίγια Καντσέλι; Η «Συμφωνία των θρήνων», γνωστή και ως «Τρίτη συμφωνία» του πολωνού συνθέτη εγκαινιάζει φέτος τον Κύκλο Adagio – Μουσικές για τις Ημέρες του Πάσχα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Είναι όμως και η πρώτη συναυλία, που σηματοδοτεί επίσης την έναρξη των μουσικών εκδηλώσεων της documenta 14 (συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και της documenta 14). Πρόκειται για ένα πρότζεκτ των καλλιτεχνών της documenta 14, Ross Birrell και David Harding, το οποίο βασίζεται στη διάσημη «Τρίτη συμφωνία» του Γκουρέτσκι (1933-2010), ευρύτερα γνωστή ως «Συμφωνία των Θρήνων». Το έργο είναι ένας συγκινητικός θρήνος για ορχήστρα και σοπράνο σε τρεις πράξεις, η καθεμία από τις οποίες εστιάζει στο αίσθημα της απελπισίας, του χωρισμού και της απώλειας που βιώνουν γονιός και παιδί ως αποτέλεσμα του πολέμου. Αυτό το έργο για σοπράνο και ορχήστρα δεκαέξι χρόνια αργότερα θα ηχογραφηθεί από τη Συμφωνιέτα του Λονδίνου υπό τον Ντέιβιντ Ζίνμαν και σολίστ την αμερικανίδα σοπράνο Ντον Απσοου. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από τη Nonesuch/Warner και πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα μόνο στη Βρετανία. Εφθασε το Νο 6 του βρετανικού πίνακα επιτυχιών κοιτάζοντας κατάματα τους ποπ και ροκ καλλιτέχνες εκείνης της περιόδου. Το πρώτο μέρος του έργου είναι βασισμένο σε έναν θρήνο του 15ου αιώνα, το δεύτερο εμπεριέχει τα λόγια μιας νεαρής κοπέλας, της Ελενα Μπλαζούσιακ, που έγραψε στον τοίχο μιας φυλακής της Γκεστάπο ζητώντας από την Παναγία να τη βοηθήσει. Το τρίτο μέρος της συμφωνίας περιλαμβάνει τα λόγια μιας μητέρας που έχασε τον γιο της σε μία από τις εξεγέρσεις των Πολωνών για την ανεξαρτησία της χώρας τους.

Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΕΚΠΑΤΡΙΣΜΕΝΩΝ ΣΥΡΩΝ. Τα σολιστικά μέρη αποδίδει η σύρια σοπράνο Racha Rizk. Το έργο ερμηνεύουν οι μουσικοί της ΚΟΑ καθώς και μέλη της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Εκπατρισμένων Σύρων (Syrian Expat Philharmonic Orchestra – SEPO) υπό τη διεύθυνση του Daniel Raiskin, ενός από τους πλέον αξιόλογους μαέστρους της νέας γενιάς.Η Φιλαρμονική Ορχήστρα των Εκπατρισμένων Σύρων είναι η πρώτη συμφωνική «εξόριστη» ορχήστρα για σύρους μουσικούς που ζουν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στη διασπορά. Η ορχήστρα ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 στη Γερμανία και στόχος της είναι να φέρει σε επαφή τους σύρους μουσικούς, πέρα από ιδεολογικές διαφορές, και να διασώσει τη συριακή μουσική, η οποία αντιμετωπίζει πολιτισμικό αφανισμό σήμερα. Tη συναυλία ανοίγει το έργο «Fugue» των Birrell και Μoraly, ένα «τετράστιχο» για σόλο βιολί, βασισμένο στο γνωστό ποίημα «Η φούγκα του θανάτου» του Πάουλ Τσέλαν. Στο βιολί, ο Ali Moraly.

Τελευταία Νέα