Κατά τη νιτσεϊκή θεωρία, πολιτικός είναι αυτός που διαιρεί τους ανθρώπους σε δύο τάξεις: στα υποχείρια και στους εχθρούς.
Γενικευμένη άποψη που πίσω της συντάσσει εκατοντάδες άσχετους, που όμως, σύμφωνα με τον Νίτσε, ασκούν πολιτική.
Οι οξύνοες έχουν αντιληφθεί από καιρό πως στο χορτάρι με τις λευκές γραμμές πάνω στο οποίο είκοσι σκιές κυνηγούν μία μπάλα παράγει πολιτική.
Μπορεί η διαδικασία να είναι επίπονη όπως το μάζεμα του μαστιχιού, όμως και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα έχει υψηλή προστιθέμενη αξία.
Το παράδοξο με το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πως ενώ η πλειονότητα των πολιτών αυτής της χώρας ασχολείται με το άθλημα, τα γήπεδα παραμένουν άδεια και χάσκουν σαν γερασμένα τέρατα.
Η πατίνα της εικόνας που κυριεύει το μάτι είναι στην ουσία παραπλανητική, αφού η πραγματικότητα κρύβεται πολλά πατώματα πιο κάτω.
Το ποδόσφαιρο είναι value for money. Αγοράζεις φθηνά ένα προϊόν που η αξία του μπορεί να αποδειχτεί ανεκτίμητη.
Το αφήγημα που προσφέρεται στους αφελείς περιλαμβάνει έρωτες και πάθη για φανέλες, χρώματα, Αετούς, Τριφύλλια και Δαφνοστεφανωμένους Νέους.
Στην ιστορία δεν απαντάται ποτέ το ερώτημα: προς τι η προσπάθεια εκπόρθησης ερεισμάτων από ένα προϊόν που, όπως λέγεται, έχει αρνητικό πρόσημο; Ισως γιατί η απάντηση είναι τόσο απλή που δεν χρειάζεται να αναφερθεί.
