Οι εικόνες κόβουν την ανάσα. Δεκάδες νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες σε ένα νέο κρεματόριο στο Ιντλίμπ στη Συρία. Κυρίως άμαχοι και γυναικόπαιδα. Αυτό που βιώνει ο συριακός λαός είναι ένα ολοκαύτωμα είπε ο πρώην αρχιραβίνος του Ισραήλ Yisrael Meir Lau, επιζών του Ολοκαυτώματος.
Ενα shoah του συριακού λαού.
Από το 2011 πάνω από 300.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ 5 εκατ. εγκατέλειψαν την περιοχή. Δημιουργώντας ένα τεράστιο προσφυγικό και μεταναστευτικό ρεύμα που κατακλύζει τον Λίβανο, την Ιορδανία, την Τουρκία, τη χώρα μας και την Ευρώπη ολόκληρη. Αλλα 6 εκατ. έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους και παραμένουν εσωτερικά εκτοπισμένοι στη Συρία. Ενώ το 85% του συριακού πληθυσμού βρίσκεται στα όρια της φτώχειας.
Μια ειρηνική διαδήλωση εναντίον του καθεστώτος Ασαντ την εποχή της Αραβικής Ανοιξης εξελίχθηκε σε έναν αιματηρό εμφύλιο και στη συνέχεια σε περιφερειακή σύγκρουση με την τελική εμπλοκή των δύο υπερδυνάμεων.
Η Ρωσία, το Ιράν, το καθεστώς Ασαντ και η Χεζμπολάχ στον Λίβανο από τη μια. Οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και οι αντικαθεστωτικοί από την άλλη. Για το Ιράν, η Συρία του Ασαντ είναι ο αναγκαίος συνδετικός κρίκος με τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Για τη Ρωσία, η εμπλοκή στη Συρία σηματοδοτεί μια ριζική αλλαγή στην αντιμετώπιση των διεθνών κρίσεων και των διεθνών επεμβάσεων μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Το μήνυμα προς τη Δύση είναι σαφές. Η Ρωσία δεν πρόκειται ξανά να αφήσει φιλικά καθεστώτα να έχουν την τύχη του Μιλόσεβιτς, του Σαντάμ ή του Καντάφι. Οι ΗΠΑ που υποστήριξαν τους αντικαθεστωτικούς, σιγά σιγά συμφιλιώνονται με την παραμονή του Ασαντ, τουλάχιστον σε ένα κομμάτι της Συρίας. Οταν το 2013 ο Ασαντ είχε κάνει εκτεταμένη χρήση χημικών όπλων σκοτώνοντας εκατοντάδες αμάχους, η κυβέρνηση Ομπάμα είχε απειλήσει με πόλεμο. Τελικά κατέληξε σε συμφωνία, βάσει της οποίας ο Ασαντ παρέδωσε το μεγαλύτερο μέρος του χημικού οπλοστασίου του. Η κυβέρνηση Τραμπ, μετά τη νέα επίθεση με χημικά, απάντησε με στοχευμένα πυραυλικά χτυπήματα. Που δεν φαίνονται, όμως, ικανά να αλλάξουν την ισορροπία που έχει διαμορφωθεί στο έδαφος. Ο Ασαντ ελέγχει το τμήμα της συριακής επικράτειας με τις μεγαλύτερες πόλεις, οι αντικαθεστωτικοί ένα δεύτερο τμήμα και οι τζιχαντιστές και ο ISIS ένα τρίτο. Η πολιτική διευθέτηση του Συριακού είναι περίπλοκη και θα πάρει χρόνο. Γιατί πέρα από την επίλυση της εμφύλιας διαμάχης, η όποια διευθέτηση θα πρέπει να ικανοποιεί τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων. Οπως της Ρωσίας, που ανταλλάσσει έναν συμβιβασμό στο Συριακό με λευκή επιταγή για τα θέματα στην εγγύς περιφέρειά της. Μέχρι τότε, η «πολιτισμένη Δύση» θα συμβιβάζεται με την ανθρωπιστική κρίση στη Συρία και τις φρικιαστικές και αποτρόπαιες εικόνες του Ιντλίμπ.
Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής πανεπιστημίου και πρώην υπουργός