Υποσχετική (εξ ανατολών) αχτίδα στο ημίφως της ανατροφοδοτούμενης χρεοκοπικής μας μιζέριας: η στρατηγικής σημασίας συμφωνία για το γιγαντιαίο εγχείρημα υποθαλάσσιου αγωγού, που θα διοχετεύει αποθέματα φυσικού αερίου από τα μεσογειακά κοιτάσματα προς ευρωπαϊκούς προορισμούς μέσω Ελλάδος. Με ουσιαστική συμμετοχή και συνδρομή της τελευταίας. Κι αυτό θα αποβεί ανυπερθέτως δυναμική καθάρσεως του επιδεινούμενου εθνικού δράματος. Ή περίπου. Εάν βεβαίως μια τέτοια ευκταία μετεξέλιξη συζευχθεί με συνετή διαχείριση των κινδύνων.

Αυτά είναι τα γνωστά μας εθνικά «πλην». Στα έστω λοιπόν και πενιχρά «συν» καταγράφεται η συμφωνία που συνομολογήθηκε και υπεγράφη στο Ισραήλ από τις ενδιαφερόμενες χώρες. Οπου: Ελλάδα και Κύπρος έχουν ουσιώδη ρόλο. Και ως περιφερειακοί συντελεστές. Και ως ευρωπαϊκοί παίκτες στην κρισιμότερη γεωστρατηγική ζώνη.

Μπορεί λοιπόν η προσυπογραφή της τετραμερούς συμφωνίας στο Τελ Αβίβ να επικαλύφθηκε από τους ορυμαγδούς των εσωτερικών αντιπαραθέσεων. Αλλά τα μηνύματά της είναι ευκρινή. Και η σημασία της πολυδιάστατη.

Καταρχήν η χώρα αποκτά ζωτικό ρόλο και ταυτόχρονα επενδύει σε κρίσιμες στρατηγικές. Οχι απλώς ως διαμετακομιστικός σταθμός, αλλά ως εταίρος στο ενεργειακό παιχνίδι. Και που θ’ αποβεί προσδιοριστική δυναμική για το άμεσο μέλλον. Καθώς ήδη διαμορφώνονται νέες συνθήκες αναδιατάξεως στρατηγικών ισοζυγίων και αναδιανομής περιφερειακών ρόλων. Και αν η Ελλάδα δεν είναι παρούσα, θα μείνει εκτός νυμφώνος.

Σε καιρούς πέραν και από εθνικώς χαλεπούς και οικονομικά βάναυσους, αναδύονται νέες ευκαιρίες και διαμορφώνονται προκλήσεις ανατάξεων. Που απαιτούν όμως συσπειρωτικές διαθέσεις. Προκειμένου να ουσιαστικοποιηθεί ο ρόλος της χώρας.

Εάν η Ελλάδα (πέραν αυτής της πρώτης υπογραφής) απουσιάσει, θα έχει χάσει το τρένο! Τόσο απλό. Και ανεπίτρεπτο βεβαίως. Οταν σ’ αυτή τη φάση δηλώνει παρούσα. Κάτι που επιβάλλει δυναμική διεκδίκηση συνδιαχειρίσεως των εγχειρημάτων που θ’ αναληφθούν στην περιοχή της. Και όσων η ίδια οφείλει να ενεργοποιήσει για την αξιοποίηση του δικού της υποθαλάσσιου (και ενδεχομένως άλλου) θησαυρίσματος.

Αυτό δεν αποτελεί ρητορική αναφορά. Κι επομένως δεν αποτελούν απότοκα ευσεβοποθικών φαντασιώσεων, αλλά παράγωγα απολύτως συμβατά με προαγόμενες αποφάσεις κι εφαρμοστέες πρακτικές. Και μάλιστα «με βούλα και υπογραφή» κέντρων ισχύος…

Τελευταία Νέα