Η μακρόσυρτη, σχεδόν βασανιστική διαδικασία για την ολοκλήρωση της πολυθρύλητης δεύτερης αξιολόγησης έχει εξαντλήσει τις αντοχές των πάντων, αλλά είναι ακόμη ανοικτή. Ασφαλώς και έχει γίνει το μεγάλο βήμα της αποδοχής σκληρών μέτρων κοντά στα 3,6 δισ. ευρώ, όμως οριστική συμφωνία ακόμη δεν υπάρχει. Από όσα έχουν προηγηθεί λογικό είναι να κρατά κανείς τις δέουσες επιφυλάξεις διότι δεν θα είναι η πρώτη φορά που άλλα λένε και άλλα κάνουν. Ωστόσο, εδώ που φθάσαμε, το λογικό είναι να κλείσει η συμφωνία με σίγουρα τα σκληρά μέτρα και τη ρητή πρόβλεψη πως αν δεν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις θα έρθουν όλα τουλάχιστον από τον Ιανουάριο του 2019, αν όχι και λίγο νωρίτερα. Μένουν ακόμη λεπτομέρειες, εκεί ακριβώς που κρύβεται ο διάβολος, αλλά ας θεωρήσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα έχουμε άλλες παλινωδίες. Είναι λοιπόν να απορεί κανείς γιατί ξοδεύτηκε τόσος χρόνος άσκοπα και πλήρωσε η οικονομία τόσο υψηλό τίμημα για μια απόφαση που θα μπορούσε να είχε ληφθεί εγκαίρως με λιγότερα βάρη. Η συνήθης πρακτική της δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης, που σκοπό μόνο είχε να θολώσει τα νερά και αναζητούσε άλλοθι πότε από δω και πότε από κει, απλώς κατασπατάλησε πόρους και δυνάμεις σε ένα τυχοδιωκτικό παιχνίδι.
Σε αυτήν την κοντόθωρη στρατηγική, η κυβέρνηση απλώς πίστευε ότι θα καταφέρει να εξαπατήσει τους πολίτες και να κατασυκοφαντήσει τους αντιπάλους της αλλά τελικώς εξήντλησε τον εαυτό της και διασπάθισε το εναπομείναν πολιτικό της κεφάλαιο. Οταν έφθασε στο απροχώρητο, επιδόθηκε στη γνωστή άθλια τακτική τής κατασκευής εσωτερικών εχθρών αφού οι ξένοι πλέον δεν πουλάνε. Πέραν των επιθέσεων στην αντιπολίτευση τις οποίες εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί, κατασκεύασαν και άλλους βολικούς εχθρούς. Εφθασαν στο σημείο να βάλουν ανοικτά και αντιδεοντολογικά εναντίον του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος προκαλώντας σκωπτικά σχόλια των Ευρωπαίων που έχουν μάθει πλέον πώς παίζεται το παιχνίδι στην Ελλάδα. Ο Γιάννης Στουρνάρας γνωρίζουν ότι είναι ακλόνητος όχι μόνο διότι κάνει καλά τη δουλειά του αλλά και διότι θεωρείται παράγων σταθερότητας για την πορεία της χώρας από εκείνους που έχουν εμπιστευθεί μερικές εκατοντάδες δισ. στη χώρα. Συνεπώς, οι λεονταρισμοί της κυβέρνησης που συχνά καταλήγουν σε ικεσίες απλώς την εκθέτουν και μαζί φθείρουν την εικόνα του τόπου.
