Οι αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου αφορούν όλους τους εργαζομένους, τους ανέργους, τους νέους και τις νέες, κάθε άνθρωπο καλής θέλησης που συνειδητοποιεί ότι «πρέπει να τα αλλάξουμε τα πράγματα» προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας η οποία παράγει όλο τον πλούτο που καρπώνονται λίγοι. Ανοίγουμε με γνώση και τόλμη νέους δρόμους στη μεγάλη υπόθεση της εργατικής τάξης για την κατάκτηση της δικής της εξουσίας.
Η εκτίμησή μας είναι ότι τα επόμενα χρόνια θα οξυνθεί το σύνολο των κοινωνικών αντιθέσεων. Αναδεικνύεται παράλληλα ότι η χειροτέρευση των όρων ζωής και δουλειάς για μεγάλα τμήματα των εργαζομένων δεν οδηγεί βέβαια από μόνη της και αυτόματα σε ριζοσπαστικές προοδευτικές επιλογές. Ο εγκλωβισμός σε λύσεις «εντός των τειχών» του συστήματος, χωρίς απόφαση για ριζικές ανατροπές στην οικονομία και την κοινωνική οργάνωση, οδήγησε μεγάλες λαϊκές μάζες να γίνονται «θύματα» όχι μόνο αντιδραστικών πολιτικών επιλογών αλλά και κοινών «τσαρλατάνων», απατεώνων που εμφανίζονται στο πολιτικό σύστημα. Εύκολες λύσεις με την ανάθεση σε πολιτικούς εργολάβους δεν υπάρχουν. Αποδείχθηκε ότι αλλαγή προς όφελος του εργαζόμενου λαού δεν είναι η κυβερνητική εναλλαγή στο έδαφος της καπιταλιστικής εξουσίας, σαν κι αυτή που γνώρισε ο λαός μας τα τελευταία χρόνια. Είναι δρόμος προς τα πίσω και πρέπει να κλείσει οριστικά.
Με τις αποφάσεις μας δίνουμε βάρος στην ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, την ολόπλευρη προετοιμασία και την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, ικανού να αντιπαρατεθεί με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικά και σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών στην ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου και της εξουσίας του.
Μέχρι σήμερα οι αγώνες των εργαζομένων κάτω από την ολομέτωπη επίθεση που συνεχίζεται είχαν αμυντικό χαρακτήρα και αιτήματα. Βάζουμε ένα καινούργιο στοιχείο, ένα μελετημένο σχέδιο που θα υπηρετήσει την ανάγκη να περάσει το εργατικό λαϊκό κίνημα στην επίθεση:
Με άνοδο του βαθμού οργάνωσης των εργαζομένων που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι έξω από τα συνδικάτα, ιδιαίτερα η νεολαία, οι γυναίκες, οι μετανάστες, οι εργαζόμενοι με τις άθλιες εργασιακές σχέσεις και μισθούς πείνας. Με τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, τη δημιουργία νέων με κριτήριο την οργάνωση και ενότητα των εργαζομένων ανεξάρτητα από εργασιακές σχέσεις. Με την αποφασιστική βελτίωση της λειτουργίας τους, με νέες μορφές οργάνωσης των ανέργων.
Με σχέδιο συσπείρωσης για την ανατροπή των συσχετισμών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που σε στρατηγικούς χώρους και κλάδους της οικονομίας παραμένουν στα χέρια των ανθρώπων των εργοδοτών και του κράτους, απομακρύνοντας τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων και υπονομεύοντας την πάλη τους.
Με το δυνάμωμα της κοινωνικής συμμαχίας με το κίνημα των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχομεσαίων αγροτών.
Με διεκδικήσεις ενταγμένες σε σχέδιο συγκέντρωσης δυνάμεων που θα παλεύεται σε κάθε κλάδο και πανελλαδικά με τις απαιτούμενες προσαρμογές και εξειδίκευση. Πάλη με αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό με άξονα τις σύγχρονες ανάγκες των εργατικών λαϊκών δυνάμεων. Δηλαδή προβάλλοντας αποφασιστικά τις δυνατότητες της εποχή μας με βάση την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογικής εφαρμογής στην παραγωγή, τη δυνατότητα να ικανοποιηθεί το αίτημα για δουλειά για όλους με δικαιώματα, τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, την αύξηση του ελεύθερου χρόνου για πολιτισμό, αθλητισμό, μόρφωση, κοινωνική συμμετοχή.
Με την οικοδόμηση γερών οργανώσεων του ΚΚΕ στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς, τις λαϊκές συνοικίες, με ιδεολογική πολιτική αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα μπροστά στον εορτασμό των 100 χρόνων από τον Κόκκινο Οκτώβρη και των 100 χρόνων από τη γέννηση του ΚΚΕ.
ΚΚΕ δυνατό, η ελπίδα είναι εδώ!
Ο Γιάννης Πρωτούλης είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
