Η Παιδεία είναι μια σοβαρή υπόθεση για να μετατρέπεται μονίμως σε πεδίο άσκησης βολής υπουργών και των διαδόχων τους. Υστερα από τόσες τομές και μεταρρυθμίσεις, ατυχώς επιβεβαιώνεται πως ακόμη και εντός της ίδιας κυβέρνησης δεν ακολουθείται η ίδια γραμμή στα θέματα Παιδείας.
Για παράδειγμα κατά τη θητεία τής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουμε μέχρι στιγμής τρεις υπουργούς με τρεις διαφορετικές στρατηγικές για τα θέματα Παιδείας. Ομως η εκπαιδευτική κοινότητα, οι μαθητές και οι φοιτητές δεν είναι πειραματόζωα. Ούτε οι οικογένειές τους είναι υποχρεωμένες να υποβάλλονται σε συνεχείς δοκιμές και αλλαγές και μάλιστα σε ένα δυσμενές οικονομικό περιβάλλον.
Οι συνεχείς αλλαγές και αναιρέσεις των προγραμμάτων σε σχολεία ή πανεπιστήμια θάβουν ακόμη και μικροτομές ή πρωτοβουλίες καλές. Οπως αυτά που υποσχέθηκε ή προανήγγειλε ο Κώστας Γαβρόγλου και αφορούν την καθιέρωση μικρού πτυχίου στα Πανεπιστήμια ή τη δωρεάν εισαγωγή του 40% των φοιτητών σε μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών με δίδακτρα χαιρετίστηκαν από τους ενδιαφερομένους και δικαίως. Δεν ισχύει το ίδιο με τις ακατανόητες απόπειρες αλλαγών στις Πανελλαδικές δύο μήνες πριν από τις εξετάσεις.
Υπήρξαν στο παρελθόν θετικές τομές που ψηφίστηκαν από τη μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής και θάφτηκαν για ιδεολογικές εμμονές. Σε κάθε περίπτωση οι συνεχείς αλλαγές ή και προχειρότητες μόνο βλάβη προκαλούν και διαλύουν ένα ήδη χαοτικό εκπαιδευτικό σύστημα. Απαιτούνται σοβαρότητα και σύμπνοια, αρκεί να μην υπάρχουν σκοπιμότητες και μικροκομματικές αντιδικίες.
