Οταν ο Μπασάρ αλ Ασαντ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά χημικά όπλα τον Αύγουστο του 2013, παραβίασε την κόκκινη γραμμή που ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε θέσει. Ο Ασαντ δεν υπέστη αντίποινα και τελικά παρέδωσε (ή υποτίθεται ότι παρέδωσε) τα χημικά του όπλα βάσει της συμφωνίας ΗΠΑ – Ρωσίας, ενώ του επετράπη να συνεχίσει τον πόλεμο με μη χημικά μέσα. Εκτοτε η κατάσταση για τον Ασαντ βελτιώθηκε. Τους τελευταίους μήνες ο πόλεμός του εναντίον των ανταρτών στη Συρία φέρνει τη μία νίκη του μετά την άλλη. Αρα γιατί να τα ρισκάρει όλα εξαπολύοντας χημική επίθεση, προσκαλώντας αμερικανική επίθεση σε συριακή αεροπορική βάση και ίσως βάζοντας τέλος στην αμφιθυμία του προέδρου Τραμπ απέναντι στη Δαμασκό;
Ο Φαϊζάλ Ιτάνι, μέλος του Ατλαντικού Συμβουλίου του Κέντρου Χαρίρι για τη Μέση Ανατολή, θεωρεί ότι πάνω απ’ όλα ο Ασαντ επιθυμεί να ανατακαλάβει ολόκληρη τη Συρία. Η πτώση του Χαλεπίου, που αποτελούσε ένα από τα λίγα αστικά προπύργια των ανταρτών, τον Δεκέμβριο έφερε την κυβέρνηση πιο κοντά στη νίκη από κάθε άλλη φορά. Ομως η περιοχή στην οποία επιτέθηκε την περασμένη εβδομάδα, η επαρχία Ιντλίμπ, αποτελεί ακόμα πρόβλημα για τη Δαμασκό καθώς οι αντάρτες την χρησιμοποιούν ως βάση για να εξαπολύσουν επιθέσεις εναντίον των κυβερνητικών στρατευμάτων.
Και τώρα τι; Τα σχέδια του Ασαντ για την ανακατάληψη της επαρχίας Ιντλίμπ θα είναι μια μακρά και αιματηρή επιχείρηση. Η χρήση αερίου (πιστεύεται ότι ήταν σαρίν) στην περιοχή Χαν Σεϊχούν είχε σκοπό να τρομοκρατήσει τον τοπικό πληθυσμό και τους αντάρτες που στηρίζονται στην υποστήριξή τους. Ο Ασαντ, παρατηρεί ο Ιτάνι, μπορεί να είναι στυγνός, όμως δεν είναι χαζός. Ανθρωποι του περιβάλλοντός του επανειλημένα έχουν δηλώσει πως ο Ασαντ θεωρεί τις ΗΠΑ ως την μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωσή του, άρα δεν υπολόγιζε τη δυναμική στρατιωτική αντίδραση. Τώρα, ο Μπασάρ Ασαντ, θα πρέπει να αισθάνεται το ίδιο έκπληκτος και μπερδεμένος όσο και ο υπόλοιπος κόσμος για τους Τόμαχοκ που έπληξαν την αεροπορική βάση στην πρώτη επίθεση των ΗΠΑ εναντίον του καθεστώτος Ασαντ τα έξι χρόνια του πολέμου. Η επίθεση θα έχει περιορισμένη επίπτωση καθώς οι κυβερνητικές δυνάμεις έχουν το πάνω χέρι. Το μήνυμα ίσως είναι ότι ο Ασαντ δεν μπορεί πλέον να κάνει ό,τι θέλει. Ομως δεν σημαίνει και ότι οι ΗΠΑ θα επέμβουν για να αλλάξουν την πορεία της σύγκρουσης.
