Στον απόηχο της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί να θυμηθούμε ή να επισημάνουμε ορισμένα πράγματα, ενδεχομένως οδυνηρά για όσους εμπλέκονται στη διακυβέρνηση της χώρας ή την αντιπολιτεύονται. Κατ’ αρχάς, το κυβερνών κόμμα έλαβε τη γνωστή απόφαση να εφαρμόσει Μνημόνιο το άγριο καλοκαίρι του 2015. Για την ακρίβεια, η απόφαση ελήφθη από την ομάδα Τσίπρα, που όμως ήλεγχε και το μεγάλο μέρος του κόμματος. Οι της Αριστερής Πλατφόρμας και λοιπές δυνάμεις που αντέδρασαν στην «προσαρμογή», εναντιώθηκαν και έφυγαν. Το αστικό μπλοκ τούς χρωστάει πως οριοθέτησαν τη λαϊκή εναντίωση στην αριστερή «μεταστροφή» των πρώην συντρόφων τους, με την πεπατημένη: έφτιαξαν τον σχηματισμό της ΛΑΕ και ανέπτυξαν εξαρχής μια ρητορεία «μετάλλαξης» για τον Τσίπρα και όσους έμειναν πίσω.
Πάμε τώρα σε αυτούς που έμειναν πίσω επιλέγοντας να διακυβεύσουν ταυτοτικά ζητήματα για τους ίδιους –όσους τέλος πάντων έχουν συνείδηση και αριστερή διαδρομή. Το μέρος των 53+ που αποφάσισε να στηρίξει την πρώτη φορά Αριστερά διαμόρφωσε το αφήγημα του «οδυνηρού συμβιβασμού» και των «ρωγμών εντός Μνημονίου». Σε αντίθεση με μέρος της Αριστεράς που έβλεπε και βλέπει το Μνημόνιο ως πείραμα κοινωνικής μηχανικής και, άρα, με συμπαγή και αμετάβλητη τη σύστασή του. Περίπου αυτές είναι οι δύο γραμμές που και σήμερα κοντράρονται στο πεδίο των αριστερών ιδεών. Συχνά με οξύτητα.
Η παρέμβαση των 13 συν Φίλη την Κυριακή στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνει μια νέα τάση, που δεν είναι ακριβώς 53+ αλλά δεν απέχει και τόσο. Για την ακρίβεια, στην ΚΕ είδαμε την ιδρυτική πράξη ενός νέου αφηγήματος για το εσωτερικό του κόμματος. Και για το νέο πολιτικό σκηνικό. Ας μην ξεχνάμε πως η κατ’ αρχάς συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές, παρά τα μέτρα, της δίνει χρόνο τουλάχιστον μέχρι τη λήξη του προγράμματος (καλοκαίρι του 2018). Αυτό τον χρόνο φαίνεται πως επιχειρούν να τον εκμεταλλευτούν όσες δυνάμεις θα συνεργήσουν στο νέο τοπίο ή αυτές που θα αποτελέσουν τη δυναμική συνιστώσα των νέων και υπό εκκόλαψη πολιτικών σχηματισμών. Στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ δεν είδαμε λοιπόν ένα τελικό κείμενο του κόμματος που στηρίζει απλώς την κυβέρνηση. Είδαμε και το πρελούδιο μιας νέας συνομάδωσης που βλέπει μετά το 2018.
