Ας μη φοβόμαστε τις λέξεις. Για την πλειονότητα των αναγνωστών το σχολείο που περιγράφει και οραματίζεται ο Σταύρος Ζουμπουλάκης –«Για το σχολείο», εκδ. Πόλις, άρτι εκδοθέν –είναι ένας χώρος συντηρητικός. Εδώ κράτος κι εξουσία έχει η γνώση, όχι τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα. Η άνιση και ασύμμετρη εκ φύσεως σχέση μεταξύ διδάσκοντος και μαθητών. Οχι η αντίληψη ότι «όλα επιτρέπονται» και «όλα είναι παιχνίδι». Στο σχολείο οι μαθητές οφείλουν να είναι πρώτα υπεύθυνοι απέναντι στον συμμαθητή τους και μετά ελεύθεροι, αν μας επιτρέπεται μια παράφραση του Λεβινάς. «Η παιδεία… ξεριζώνει τον άνθρωπο από τη φυσική και κοινωνική συνθήκη του και τον συστήνει ως πνευματικό και ηθικό ον, ως ον δηλαδή ικανό αφενός να θέτει ερωτήματα για τον εαυτό του, την κοινωνία και τον κόσμο και αφετέρου να θέτει και να υπερασπίζεται αξίες και να αναλαμβάνει την ευθύνη του έναντι των άλλων ανθρώπων» γράφει ο Σταύρος Ζουμπουλάκης.
Στο αυστηρό και συντηρητικό σχολείο της νέας εποχής ο δάσκαλος δεν είναι ένας δεύτερος γονιός, επιφορτισμένος με την ανατροφή των παιδιών. Η μόνη ισχυρή συναισθηματική σύνδεση είναι με το αντικείμενο της διδασκαλίας του (στο σημείο αυτό, καταφτάνει από μια πλάγια οδό μια άλλη πρόσφατη έκδοση: ο αριστουργηματικός «Στόουνερ» του Τζον Γουίλιαμς από τις εκδόσεις Gutenberg). Ο «φιλονεϊσμός» αναγνωρίζεται ως παθογένεια του όψιμου λαϊκισμού και η αδιαφορία των μαθητών για τα αρχαία ελληνικά βαρύνει τους ίδιους και όχι το κακό το ριζικό του εκπαιδευτικού συστήματος.
Ολα αυτά στο σχολείο. Διότι υπάρχει και το «σχολειό», στη συριζαϊκή μαλλιαρή. Είναι εκείνο που επιτρέπει σε μαθητές να μουντζώνουν τους επισήμους σε παρελάσεις (28 Οκτωβρίου 2011) και να γεμίζουν την ΟΛΜΕ με περηφάνια. Που εξοβελίζει τα κλασικά κείμενα και τη λογοτεχνία από το ωρολόγιο πρόγραμμα σαν αγγαρεία χωρίς «πρακτικό ή επαγγελματικό» αντίκρισμα. Που δεν μπορεί να διαχειριστεί τα Θρησκευτικά ως διδακτέα ύλη με πολιτισμικό αντίκτυπο. Για την ιστορία, η πρόταση του Σταύρου Ζουμπουλάκη είναι να μετατραπούν σε βιβλικό μάθημα. Οσοι πιστοί, προσέλθετε, χωρίς να φοβάστε τις λέξεις!
