Αναζήτηση
Όποιος παρακολούθησε την ομιλία Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ είχε την ευχέρεια να ακούσει ό,τι θα ακούμε μέχρι κορεσμού από σήμερα έως τις εκλογές. Και το οποίο μέχρι κορεσμού έχουμε ακούσει έως τώρα.
Διότι το μονότονα επαναλαμβανόμενο αφήγημα του Πρωθυπουργού ήταν μια αντίθεση ανάμεσα «στους παλιούς που φταίνε» και «στους νέους που προσπαθούν».
Μα δεν έχει τι άλλο να πει, ίσως παρατηρήσετε. Σωστό. Καλώς ή κακώς, όλα τα άλλα στοιχεία της ρητορικής που τον οδήγησε στην εξουσία έχουν καταρρεύσει. Κάτι πρέπει να λέει κι αυτός.
Κάπως έτσι έφτασε να αποκαλέσει την αντιπολίτευση «εσμό εκδικητικών Ακροδεξιών και πορφυρογέννητων» –άλλη μια εκδήλωση βαθύτατης αντιδημοκρατικής νοοτροπίας…
Του έχω όμως και δυσάρεστα. Πολύ φοβούμαι ότι ακόμη κι αυτό το ύστατο παραμύθι έχει καταρρεύσει.
Συνιστώ στο Μαξίμου να ρίξουν μια ματιά στην τελευταία δημοσκόπηση της Pulse –μιας εταιρείας που δίνει σχετικά υψηλότερα ποσοστά στον ΣΥΡΙΖΑ…
Ρωτάει λοιπόν η δημοσκόπηση τι γνώμη έχουν οι πολίτες για τις μνημονιακές κυβερνήσεις.
Και ξέρετε το αποτέλεσμα; Περισσότερες θετικές γνώμες συγκεντρώνει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με 33%. Ακολουθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου με 24%. Και μετά ο Τσίπρας με 17% θετικές γνώμες.
[Εκτός συναγωνισμού και τελευταίος ο Παπανδρέου –μόνο 8% έχει θετική γνώμη για την κυβέρνησή του…]
Αν δηλαδή το Μαξίμου κάνει το άθροισμα θα δει ότι στη μέτρηση «νέοι ή παλιοί», οι παλιοί μαζεύουν 65% και οι νέοι 17%. Συσχετισμός που μαρτυρά μια βαθύτερη μεταβολή των κριτηρίων αξιολόγησης από την ελληνική κοινωνία.
Και ο λόγος είναι προφανής. Οι νέοι (με πρώτο τον Πρωθυπουργό) πάλιωσαν πολύ γρήγορα.
Είτε επειδή δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες που δημιούργησαν.
Είτε επειδή (όπως πιστεύουν πολλοί) ουδέποτε υπήρξαν πραγματικά νέοι και κουβαλούσαν αναχρονιστικά μυαλά.
Είτε επειδή (όπως υποψιάζεται ο γράφων) το δίλημμα «νέοι ή παλιοί» δεν έχει πολιτικά χαρακτηριστικά και ως εκ τούτου δεν μπορεί να λειτουργήσει διαχρονικά ούτε να αποκτήσει μονιμότερα χαρακτηριστικά σε μια δημοκρατία.
Ετσι και όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, ο Πρωθυπουργός θα διαπιστώσει εις βάρος του ότι η επίκληση του παλιού θυμίζει όλο και περισσότερο στον λαό πόσο καλύτερα ζούσε πριν γίνει εκείνος Πρωθυπουργός ή, ακόμη χειρότερα, πόσο καλύτερα ζούσε την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε 4%-5%.
Διότι στο μυαλό του απλού ανθρώπου ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτισμένος με την κρίση. Είτε ως λύση είτε ως πρόβλημα.
Αφού λοιπόν αποδείχτηκε ότι δεν είναι η λύση, τότε καθίσταται το πρόβλημα που πρέπει να φύγει μαζί της.
Κι αν προσπαθούν ή δεν προσπαθούν οι νέοι, τρεις σκασίλες έχουμε.
