Ταξιδεύοντας προς την Πελοπόννησο χαίρομαι να περνώ από τα τούνελ της Αθηνών – Κορίνθου, ιδιαίτερα από το δεύτερο, τον «Ευπαλίνο» –πολύ μου αρέσει που οι υπεύθυνοι είχαν αποφασίσει να τιμήσουν τον γνωστότερο κατασκευαστή σήραγγας στην αρχαιότητα, του υδραγωγείου της Σάμου. Τα άλλα δύο τούνελ ονομάζονταν «Γεράνια», το όνομα του βουνού που βρίσκεται από πάνω, και «Αίθρα», η μητέρα του Θησέα. Στον γυρισμό προς την Αθήνα, τα τούνελ ήταν «Θησέας» και «Σκίρων», ο μυθολογικός ληστής της Κακιάς Σκάλας που ονομαζόταν κάποτε Σκιρωνίδαι Πέτραι, όπου όμως «πόρναι εκαθέζοντο», σύμφωνα με αρχαία μαρτυρία. Γεωγραφικά και μυθικά ονόματα και ομότεχνου των κατασκευαστών μηχανικού, πολύ ωραία ιδέα.
Τώρα, συνεχίζοντας προς την Πάτρα και επιστρέφοντας, θα πρέπει να περάσω από σήραγγες «Ανδρέας Παπανδρέου», «Κωστής Στεφανόπουλος», «Καπετάν Νικήτας» (του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ), «Νίκος Πετμεζάς» και «Παναγιωτάκης Γεραρής» (καπεταναίοι επίσης, του 1821), «Νίκος Τεμπονέρας», «Διογένης Κυνικός» («διότι κυκλοφορούσε με φανάρι, ακόμα και τη μέρα, ψάχνοντας να βρει έναν τίμιο άνθρωπο, άλλα έβρισκε μόνο αχρείους», πληροφορούμαστε από δημοσιογράφους που φαίνεται ρώτησαν τους νονούς), «Πάνος Μυλωνάς» (φοιτητής που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στην Πατρών – Κορίνθου) και «Κωστής Παλαμάς».
Δύο επιφανείς πολιτικοί, τέσσερις αγωνιστές, ένας φιλόσοφος για να καταγγελθεί το «παλιό πολιτικό σύστημα», ένα θύμα τροχαίου (για γούρι άραγε;) –και για ξεκάρφωμα ένας ποιητής. Ξεκάρφωμα από τη νοσηρή ιδεολογία που αναδεικνύει η ονοματοδοσία: κάνεις ταξίδι για δουλειές ή για αναψυχή και πρέπει να φορτωθείς όλο το συγκρουσιακό βάρος της νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας.
Τι τους πείραζε τους νονούς να βάλουν τα ονόματα των τόπων που βρίσκονται οι σήραγγες (Χελιδόνι, Δερβένι, Πλάτανος, Μαύρα Λιθάρια, Παναγοπούλα, Βολίμη κ.λπ.); Ή έστω ονόματα ποιητών, φιλοσόφων, μυθολογικά, νεράιδων, νυμφών, επιστημόνων, συγγραφέων, ποταμών, βουνών, να νιώθουμε όμορφα καθώς ταξιδεύουμε; Γιατί πρέπει ο νους μας να τρέχει σε μάχες και σε σκοτωμούς, σε συγκρούσεις και σε πολιτικούς;
Γιατί εμείς είμαστε και άλλοι δεν είναι, μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ διά του υπουργού Χρήστου Σπίρτζη που διάλεξε τα ονόματα: εμείς, οι πολιτικοί, οι αγωνιστές. Το απόλυτο πρωτείο της πολιτικής, και μάλιστα της συγκρουσιακής, της ηρωικής, αυτής που παραπέμπει σε θύματα και θύτες, πρέπει να καθορίζει ακόμη και τα ονόματα των τούνελ.
Σφίξτε ακόμα πιο γερά τις ζώνες σας, είναι το μήνυμα· ακόμη και «συγκρουόμενο» σε λούνα παρκ να είναι η κυβέρνηση, κινδυνεύετε –πολύ περισσότερο αν ξαναγίνει τρελό φορτηγό σε ευρωπαϊκό αυτοκινητόδρομο.