Ε ναι, το ποσό είναι αστείο. Με 300 ευρώ δεν σώζεται το κράτος και πολύ περισσότερο δεν χρεοκοπεί. Το ποσό είναι τόσο αστείο που σηκώνει και πλάκα όπως αυτή που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας: «Μπαλαούρα, δώσε πίσω τα λεφτά, εσύ φταις που χρεοκόπησε η χώρα» –όπου «Μπαλαούρας», σκέτο, είναι ο κατά λάθος δικαιούχος βουλευτής της λεγόμενης 13ης σύνταξης.
Γέλασε κανείς; Μπορεί. Στην πολιτική, όμως, δεν υπάρχει πλάκα που δεν γίνεται στα σοβαρά. Και η πρωθυπουργική πλάκα έχει ορισμένες πολύ σοβαρές συνδηλώσεις. Μια τέτοια είναι η παραδοχή ότι το κράτος είναι αθεράπευτα δυσλειτουργικό –τόσο δυσλειτουργικό που φτάνει στο σημείο να μοιράζει κοινωνικά βοηθήματα ακόμη και σε βουλευτές επειδή τους αναγνωρίζει μόνο ως χαμηλοσυνταξιούχους. Μία άλλη, ότι το δημόσιο χρήμα μπορεί να ακολουθήσει αυθαίρετη διαδρομή αρκεί αυτή να αποφασιστεί από την εξουσία: όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Μπαλαούρας είχε εισπράξει το βοήθημα, εκείνος αποφάσισε να το διαθέσει ως δωρεά κάπου αλλού και όχι να το επιστρέψει στην Τράπεζα της Ελλάδος ως ώφειλε, επειδή η ΤτΕ «είναι τράπεζα και όχι το ΙΚΑ ή το ΝΑΤ». Και μια τρίτη, ότι το κράτος που έχει χρεοκοπήσει και από τη συσσώρευση «αστείων ποσών» που μοιράζονταν δεξιά και αριστερά, νόμιμα ή λιγότερα νόμιμα, θα πορευτεί με την ίδια σπάταλη αντίληψη νομιμοποιημένη από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Θα μπορούσε να το θέσει κανείς και ως εξής για να γίνει καλύτερα αντιληπτό από τους αποδέκτες της πρωθυπουργικής πλάκας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ: πόσα σχολικά γεύματα θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν έστω και με τα 300 ευρώ αυτού του βουλευτή και μερικών ακόμη; Κι εδώ ποιος να γελάσει.