Πρέπει να αλλάξουμε την οπτική μας για να βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο η μόδα διαχειρίζεται το γυναικείο σώμα για να ενισχύει την εικόνα του. Με ανάλογη διάθεση, να οσμιστούμε και να παρατηρήσουμε τη νεορομαντική ενέργεια που αναδίδουν οι ρόδινες αποχρώσεις των αρωμάτων και τα πέταλα των λουλουδιών στα μοτίβα της θηλυκότητας.
Υστερα από τέσσερις δεκαετίες κατά τις οποίες οι μακριές φούστες και τα φορέματα θεωρούνταν υφασμάτινες επιφάνειες περιορισμού της γυναικείας προόδου και οι ακρότητες των μίνι ρούχων ενδείξεις τόλμης και χειραφέτησης, το βαρόμετρο της μόδας αναποδογυρίζει τις απόψεις. Το μοντέρνο στυλ είναι το μήκος που φτάνει χαμηλά στους αστραγάλους και οι μπλούζες με στρογγυλό κόψιμο και μακριά κυματιστά μανίκια. Εφτασε λοιπόν το τέλος της αποκάλυψης της γυμνής, εκτεθειμένης γυναικείας σάρκας.
Αυτό που κάποτε η μόδα προέβαλλε ως nude look (γυμνό ύφος) σήμερα, στην εποχή της τηλεοπτικής πλημμυρίδας των ριάλιτι, έχει ξεφτίσει προς το είδος των ηδονοβλεπτικών στιγμιότυπων χαμηλού αισθητικού περιεχομένου. Από τις γυμναστικές επιβίωσης στις παραλίες του «Survivor» έως τις στυλιστικές αναζητήσεις στο δοκιμαστήριο και τη συλλογική κριτική του «Shopping Star», η θέα του γυναικείου σώματος σταμάτησε να ενδιαφέρει τη μόδα. Οι σχεδιαστές και σχεδιάστριες αιχμής έκαναν στροφή και απομακρύνθηκαν από την πνιγηρή επιθετικότητα του σέξι ντυσίματος, από τη λογική selfies με εσώρουχα των μελών της οικογένειας Καρντάσιαν που εξαπλώθηκε στις οθόνες των έξυπνων κινητών των εκατομμυρίων ακολούθων τους.
Η μόδα επιδιώκει τη μετάδοση και τον πολλαπλασιασμό μιας πρωτότυπης ιδέας προκειμένου να επιβεβαιώσει τον χαρακτήρα της. Παράλληλα για να έχει ισχύ κάθε νέα πρότασή της, πρώτη η μόδα απορρίπτει τη μαζικότητα των φαινομένων της. Γι’ αυτό και φτάσαμε στην αντιστροφή, προς τη ρομαντική πλευρά των ροζ χρωμάτων και των διακριτικών αρωμάτων.
Η ιδέα της νεαρής γυναίκας που «ανθίζει» λόγω ερωτικού ενθουσιασμού δίνει στον οίκο Salvatore Ferragamo τα συστατικά του αρώματος «Signorina in Fiore» σε μια σύνθεση από άνθη κερασιού και πέταλα γιασεμιού. Στον Cartier η ορχιδέα του «Baiser Fou» αφήνει τη βελούδινη αίσθηση του κραγιόν στα χείλη. Ενώ ο οίκος Lalique με το «Rêve D’Infini» αναφέρεται στην αιώνια θηλυκότητα με ένα μπουκέτο από άνθη περγαμόντου, φρέζιας, γιασεμιού αλλά και ξύλο κέδρου.
«Εδώ και πολλά χρόνια είχαν αντίκτυπο σε μένα οι εικόνες από γυναίκες έντονα καλλωπισμένες, σεξουαλικά τονισμένες που μοιάζουν με κούκλες» αναφέρει η Φοίβη Φάιλο, σχεδιάστρια της Céline. Και παρουσιάζει την εναλλακτική της άποψη σχεδιάζοντας ρούχα, συχνά υπερμεγέθη, μαλακά, που διπλώνουν σαν φάκελος γύρω από το σώμα και λειτουργούν σαν το κουκούλι μιας χρυσαλλίδας μέσα από την οποία αναδύεται η γυναίκα. Ανάλογο ύφος αναγέννησης αντικατοπτρίζεται στη μεταξωτή συλλογή του Τζιαμπατίστα Βάλι, που μεταμορφώνει τον γυναικείο κορμό και τα άκρα σε ανθισμένους κάλυκες. Το ίδιο δείχνει και το ανεμοδαρμένο βικτωριανό ρομαντικό ύφος των ανθηρών μοτίβων του Ερντέμ Μοραλιόγλου. Το άλλοτε δυναμικό ντύσιμο με τους ενισχυμένους ώμους δεν έχει ισχύ στην εικονογραφία της μόδας. Σήμερα η γυναικεία δύναμη προκύπτει από την ασφάλεια και την άνεση του προστατευμένου σώματός της.
