Οι επαρκώς ιστορικώς μνήμονες δεν δυσκολεύονται να ιχνηλατήσουν στη σημερινή συγκυρία ομοιότυπα συμπτώματα που οδήγησαν σε παγκόσμιες συρράξεις τον περασμένο αιώνα. Στον παρονομαστή των γεγονότων που βιώνουμε (και μάλιστα ελέω TV σε χρόνο ντετέ) υπάρχουν περίπου τα ίδια αποτυπώματα. Η ταυτότητα των οποίων αναδύεται και από προφανείς στρατηγικούς ανταγωνισμούς και από οικονομικές επιδιώξεις και από μύχιες γεωστρατηγικές βλέψεις.
Μόνη εν πολλοίς ειδοποιός διαφορά: οι θανάσιμες αντιμαχίες προάγονται πλέον μάλλον «δι’ αντιπροσώπων». Και σε άλλες αρένες. Μακράν δηλαδή των οικείων κέντρων ισχύος. Που ερίζουν για διασφάλιση γεωπολιτικών επιρροών και για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Πρωταρχικά για τα ενεργειακά κοιτάσματα. Οπου και αν αυτά επισημαίνονται. Γύρω από τα οποία και εξελίσσονται ακριβώς οι ολέθριες συγκρουσιακές αντιπαραθέσεις. Με όρους απόλυτης στυγνότητας. Και με την επικάλυψη των πραγματικών αιτίων, κάτω από κοινωνικο-θρησκευτικές διαφορές και ακραίους φανατισμούς. Ακόμη και εκ του μη όντος.
Αποτέλεσμα, μια κυριολεκτικώς αλυσιδωτή έκρηξη στο σύνολο μουσουλμανικό τόξο. Με την αδυσώπητη τελικά μετεξέλιξη της Αραβικής Ανοιξης σε πρωτοφανή ανθρωποσφαγή! Με πληθυσμιακό αποδεκατισμό και αποθεμελίωση ολόκληρων χωρών. Των οποίων ήδη επαναγεωγραφούνται οι επικράτειες. Και ακρωτηριάζονται οι προοπτικές. Το χειρότερο βεβαίως είναι η άγνωστη ακόμη κατάληξη. Γιατί ο επίλογος δεν μπορεί με τίποτε να είναι προβλεπτός. Συνιστά μάλλον ασύμμετρη προοπτική. Επί πτωμάτων οπωσδήποτε! Και με ανατροπές ισορροπιών. Και ανακατανομές ρόλων. Και σε αυτά βρίσκεται τελικά η ουσία όσων γινόμαστε κοινωνοί. Και στα οποία εφαπτόμεθα. Γιατί το Προσφυγικό μάς καθηλώνει ως παροξυνόμενο πρόβλημα. Και κάποιες άλλες οπτικές των δρωμένων εμπλέκουν ολόκληρο το ευρωπαϊκό σύστημα στις τανάλιες των βίαιων εκτροπών. Με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό να εισδύει με τρόπο πρωτοφανή σε αγριότητα στην καρδιά του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.
Πέραν όμως αυτού, αλλά οπωσδήποτε εξαιτίας του, η Ευρώπη αυτή τη στιγμή βρίσκεται αντιμέτωπη με κρίσιμα διλήμματα. Που έχουν να κάμουν ακριβώς με αμφισβήτηση των ανοικτών της συνόρων, ως το θεμελιώδες συστατικό των θεσμικών της κανόνων και ιδεολογικών καταπιστευμάτων. Και ταυτόχρονα με κινδύνους αναβίωσης επικίνδυνων φαινομένων και τάσεων. Με αβγά του φιδιού να εκκολάπτονται. Και τις υφέρπουσες φοβίες Ακροδεξιάς (ή και καθαρά φασιστικής) επαναφοράς να τείνουν προς επαλήθευση. Ο άλλος πυλώνας του εξελισσόμενου πολέμου. Ως προέκταση και παράγωγο εκείνων που συμβαίνουν στα μεσανατολικά σφαγεία και όσων σχετίζονται με την ανάδυση των ακραίων εστιών θρησκευτικού μίσους.
Με τη διαφορά ότι πίσω από όλα βρίσκεται και επενεργεί η έωλη δυναμική, αφενός των στρατηγικών επιδιώξεων και αφετέρου των μεγάλων συμφερόντων. Των οποίων την ταυτότητα πιστοποιεί άμεσα η δυσοσμία των αναδυομένων υδρογονανθράκων. Οπου αυτή, εκεί και η οσμή του αίματος…
Τελευταία Νέα