[Στίγμα] Τα βάτα κι ο πατερούλης

Τα βάτα κι

ο πατερούλης

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος υποδέχθηκε χθες το μεσημέρι τον υπουργό Εθνικής Αμυνας, ο οποίος πήγε να ζητήσει την ευλογία του και να τον ενημερώσει και για τα εθνικά, λέει, θέματα. Γιατί όχι; Εδώ ο Ιεράρχης έχει επιβεβαιώσει on camera ρεπορτάζ που ήθελαν τον Καμμένο με λυγμούς να του δηλώνει μέσα στο Μαξίμου ότι θα έριχνε την κυβέρνηση αν εκείνος τού το ζητούσε. Επί τη ευκαιρία, λοιπόν, αυτής της συνάντησης, ο Ιερώνυμος διευκρίνισε τι εννοούσε όταν τρεις μέρες πριν δήλωνε σε συνέντευξή του πως λυπάται τον Αλέξη Τσίπρα γιατί έχει πέσει σε βάτα. «Είπα ότι αγαπώ», ανέφερε, «σέβομαι και έχω καλή συνεργασία με τον Πρωθυπουργό και σαν πατέρας προς παιδί τον πονάω, τον λυπάμαι διότι θέλει, αγωνίζεται, προσπαθεί. Αναγκάζομαι να πω για να μη δημιουργηθούν παρεξηγήσεις ότι για μένα βάτα είναι η τρόικα, ο Σόιμπλε, το ΔΝΤ και όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν τον βοηθούν να ξεπεράσει τα προβλήματά του». Εντάξει, δεν είναι η πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική Ελλάδα που αμφισβητείται ο κοσμικός χαρακτήρας του κράτους. Τη νοοτροπία της Ιεραρχίας την έχει συνοψίσει καλύτερα ο Σεραφείμ, λέγοντας στον Κωνσταντίνο Καραμανλή «η Εκκλησία είναι μαγαζί γωνία. Εμείς ορκίσαμε εσένα και θα ορκίσουμε και τον επόμενο». Εξάλλου, άνθρωποι που γνωρίζουν από παλιά τον νυν Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας επισημαίνουν σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες πως «οι διαφορές του από τον μακαριστό Χριστόδουλο είναι απλά διαφορές ύφους». Κοινώς, όχι νοοτροπίας. Οντως, το ύφος διαφέρει. Είναι εκείνο του στοργικού πατέρα. Ο Ιερώνυμος δεν μοιράζει κατάρες σαν άλλους. Προτιμά να πατρονάρει. Ισως, βέβαια, τα αισθήματα που εκφράζει για τον Πρωθυπουργό να είναι ειλικρινή. Ο Τσίπρας, άλλωστε, έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί της αριστεροσύνης και της αθεΐας του προκειμένου να ικανοποιήσει τα αιτήματα της Εκκλησίας –είναι πολλές γαρ οι ψήφοι της χριστεπώνυμης νεοκαραμανλικής Δεξιάς. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν είναι δουλειά του Αρχιεπισκόπου να μιλά για την τρόικα, το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε. Θα μπορούσε, αν αγνοούσε αυτό που είχε διαπιστώσει ο Γκάντι: «Αυτοί που λένε πως η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική δεν ξέρουν τι είναι η θρησκεία».

Για το Τάμα

του Εθνους

Σε όλους τους κακόπιστους που έσπευσαν να ειρωνευτούν τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν επανέφεραν το μείζον ζήτημα του Τάματος του Εθνους –θυμίζω πως είχαν καταθέσει ερώτηση, την οποία απέσυραν ύστερα από παρέμβαση της ηγεσίας του κόμματός τους –απάντησε, χθες, με άρθρο της η βουλευτής της ΝΔ Κατερίνα Παπακώστα. Οχι, για να μη νομίζετε ότι ήταν τίποτα παλαιοδεξιοί. Ιδού, λοιπόν, το σκεπτικό της: «Είναι σαφές ότι το “Τάμα του Εθνους” είναι η πολιτική εξασφάλιση των προϋποθέσεων που τίθενται από το Η’ Ψήφισμα. Συνεπώς, το “Τάμα του Εθνους” θα εκπληρωθεί όταν η Ελλάδα ως κυρίαρχη έννοια δεν θα αμφισβητείται ως υπόσταση και θα περιέχει αποτελεσματική κάλυψη πάνω από κάθε κοιτίδα Ελληνισμού. Οταν η κυβέρνηση θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις για την Χώρα δίχως ξένες συστάσεις, τότε θα έχει ολοκληρωθεί το “Τάμα”, όταν δηλαδή η Ελλάδα εξασφαλίσει μέσω της αναπτυξιακής διαδικασίας την οικονομική αυτάρκειά της». Για να το πούμε με δυο λόγια, όταν έρθει η ανάπτυξη και φύγουν τα Μνημόνια κι οι δανειστές, θα έχει ολοκληρωθεί το Τάμα. Μάλιστα. Πώς το έλεγε ο Κυριάκος όταν παρουσίαζε την πρωτοβουλία του για τη δημιουργία μητρώου πολιτικών στελεχών της ΝΔ; Στόχος είναι με τα στελέχη του να δημιουργήσει «μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία υπέρ των μεταρρυθμίσεων με πολιτικό εκφραστή τη ΝΔ»; Είναι σε καλό δρόμο, δεν το συζητώ.

Τουλάχιστον Δελφινάριο

Από τις εκλογές του 2012 και μετά το ελληνικό Κοινοβούλιο έχει έντονα ιλαροτραγική φύση. Εξού και έχουμε συνηθίσει συζητήσεις σαν τη χθεσινή στην Ολομέλεια να υπάρχει μία τουλάχιστον στιγμή Δελφιναρίου. Σαν αυτή στην οποία πρωταγωνίστησε ο Νίκος Δένδιας. «Ο κύριος υπουργός φαντάζομαι», είπε, «θέλησε ως αμοιβή της εξαιρετικής εργασίας την οποία παρέχει διαπραγματευόμενος αν έχει, αν θυμάμαι καλά, συνάντηση για κοκτέιλ με τη Σκάρλετ Γιόχανσον. Λοιπόν, έτσι που τα πάτε, και η μακαρίτισσα η Γεωργία Βασιλειάδου πολύ σας πέφτει». ΟΚ. Είναι χιούμορ κερκυραίου δικηγόρου. Και ως γνωστόν, το χιούμορ είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Το ντεσού όμως δεν είναι η αποτυχημένη προσπάθεια του γαλάζιου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου να προκαλέσει γέλιο. Το ντεσού είναι η αντίδραση του Προέδρου του Σώματος Νίκου Βούτση. Από την έδρα σχολίασε ότι ήταν αντιφεμινιστικό το χιουμοράκι Δένδια. «Ακρως αντιφεμινιστικό» για την ακρίβεια. Μόνο που όταν το επεσήμαινε με δυσκολία κρατούσε τα γέλια του κι ο ίδιος. Δεν θέλω να φανταστώ πώς θα αντιδρούσε αν δεν ήταν φεμινιστής ο Πρόεδρος.