«Ακόμα μία φορά, ένας υποψήφιος αναδύθηκε τις τελευταίες εβδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας από τα βάθη των δημοσκοπήσεων για να εκτοξευτεί στην κορυφή. Η μονομαχία Μελανσόν – Λεπέν στον δεύτερο γύρο μετασχηματίστηκε σε απόρριψη της υποψήφιας του Εθνικού Μετώπου. Οπως ο Σιράκ το 2002, έτσι και ο Μελανσόν βρέθηκε στο Ελιζέ γιατί η πλειοψηφία των Γάλλων δεν ήθελε τη μαύρη πανούκλα. Και, όπως και ο Σιράκ, ο Μελανσόν έκανε σαν να εξελέγη λόγω του προγράμματός του».

Δύο οικονομολόγοι, ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, ερευνητής στο Peterson Institute της Ουάσιγκτον και καθηγητής στο MIT καθώς και ο Σαρλ Βιπλόζ, καθηγητής στο Ινστιτούτο Ανώτατων Σπουδών της Γενεύης, φαντάζονται μέσω του «L’Obs» τις πρώτες 100 ημέρες του Ζαν-Λικ Μελανσόν στο Ελιζέ. Απαντούν έτσι με τον τρόπο τους στον οικονομολόγο σταρ Τομά Πικετί, δεδηλωμένο υποστηρικτή του Μπενουά Αμόν, ο οποίος δήλωσε προχθές πως σε περίπτωση που (όπως όλα δείχνουν) ο Σοσιαλιστής υποψήφιος δεν προκριθεί στον δεύτερο γύρο, θα προτιμούσε να ψηφίσει τον Μελανσόν παρά τον Εμανουέλ Μακρόν –κρίνοντας τον τελευταίο «συνυπεύθυνο» της «οικονομικής καταστροφής της πενταετίας» Ολάντ.

«Ο πρόεδρος Μελανσόν χρειάστηκε λιγότερο από μία εβδομάδα προκειμένου να ανακοινώσει αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 20%∙ μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στα 60 έτη∙ αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των κοινωνικών επιδομάτων». Κατόπιν, πηγαίνει να δει την καγκελάριο Μέρκελ. Σε συνέντευξη που παραχωρεί, εξηγεί πως θέλει να δώσει μια ευκαιρία στην Ευρώπη και θα προτείνει στη Μέρκελ προσαρμογή του τρόπου λειτουργίας της ευρωζώνης ώστε να υπηρετεί τους λαούς, όχι τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Το να πει κανείς πως η συνάντηση δεν εξελίσσεται καλά θα ήταν ευφημισμός. Η παραδοσιακή κοινή συνέντευξη Τύπου ακυρώνεται. «Υπάρχουν δύο τρόποι να καταστραφεί η Ευρώπη, από μέσα και απέξω. Ο πρόεδρος Μελανσόν μού ζήτησε να βοηθήσω να καταστραφεί εκ των έσω, τώρα θα προσπαθήσει να το κάνει απέξω» δηλώνει η γερμανίδα καγκελάριος.

Το ταξίδι στο Βερολίνο προκαλεί στις αγορές πανικό. Το επιτόκιο του γαλλικού χρέους ανεβαίνει στο 12%. Για τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις, το επιτόκιο δανεισμού ξεπερνάει το 15%. Ο πρόεδρος δεν αργεί να αντιδράσει. Τέλη Μαΐου, καταγγέλλει τον ανοιχτό πόλεμο που διεξάγεται στη Γαλλία και αρχίζει να μιλάει για εθνικοποίηση των τραπεζών, «όπως ο Μιτεράν». Δεν χρειάζονται περισσότερα για να αρχίσουν ιδιώτες και επιχειρήσεις να αποσύρουν χρήματα από τις τράπεζες.

Απέναντι σε αυτή την αιμορραγία καταθέσεων, σύντομα οι τράπεζες αντιμετωπίζουν ελλείψεις σε χαρτονομίσματα μεγάλης αξίας. Η Τράπεζα της Γαλλίας ζητεί από την ΕΚΤ έκτακτες παραδόσεις, δεν εισακούεται. Οι τράπεζες αρχίζουν λοιπόν να επιβάλλουν περιορισμούς στις αναλήψεις. Στην ομιλία του στο γκάρντεν πάρτι της 14ης Ιουλίου, την ημέρα της εθνικής εορτής, ο πρόεδρος ανακοινώνει όριο αναλήψεων 1.000 ευρώ κατ’ άτομο. Είχε υποσχεθεί τη συγκρότηση Συνταγματικής Συνέλευσης, την εγκαθίδρυση της 6ης Γαλλικής Δημοκρατίας. Τα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών, όμως, η απουσία κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα σχέδια.

Τέλη Ιουλίου το υπουργείο Οικονομικών πρέπει να δανειστεί ακόμα και με τιμωρητικά επιτόκια, αλλά οι πιστωτές σπανίζουν. Ο πρόεδρος Μελανσόν ζητεί από τις τράπεζες να αγοράσουν κρατικά ομόλογα, αλλά αυτές αγωνίζονται να επιβιώσουν. Στέλνει τον υπουργό Οικονομικών του να δει τον Σόιμπλε. Η συμβολή του; Να ζητήσει πρόγραμμα βοήθειας, όπως η Ελλάδα.

Μια λύση θα ήταν βέβαια να βγει γρήγορα από την ευρωζώνη ώστε να ανακτήσει η Τράπεζα της Γαλλίας το δικαίωμα να τυπώνει χαρτονομίσματα. Χρειάζεται όμως χρόνος για να τυπωθούν χαρτονομίσματα και να κοπούν νομίσματα. Χρειάζεται και απόφαση του Κοινοβουλίου, εκτός αν διοργανωθεί δημοψήφισμα, αλλά οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ευνοϊκές. Η άλλη λύση θα ήταν να σταματήσει την αποπληρωμή του χρέους, αλλά οι τράπεζες θα κατέρρεαν και το κράτος δεν θα μπορούσε να δανειστεί πια τίποτα, ούτε καν με αστρονομικά επιτόκια. «Ο υποψήφιος Μελανσόν», καταλήγουν οι δύο οικονομολόγοι, «θεωρούσε πως το δημόσιο χρέος δεν είναι πρόβλημα. Τώρα αντιλαμβάνεται ότι είναι. Το καλοκαίρι θα είναι μακρύ και δύσκολο». Απαραίτητη διευκρίνιση : Ολιβιέ Μπλανσάρ και Σαρλ Βιπλόζ κλίνουν πολιτικά προς τον Εμανουέλ Μακρόν.

«Διεθνής» τέλος, πλέον μόνο «Μασσαλιώτιδα»!

Δημοσκόπηση του Opinionway εμφάνισε χθες τον Ζαν-Λικ Μελανσόν να χάνει μία ποσοστιαία μονάδα, πέφτοντας στο 17%, έναντι 24% της Μαρίν Λεπέν, 23% του Εμανουέλ Μακρόν, 20% του Φρανσουά Φιγιόν και 8% του Μπενουά Αμόν – ο οποίος κερδίζει μία μονάδα, προφανώς αυτή που έχασε ο Μελανσόν – ενώ η τριάδα της κορυφής παρέμεινε σταθερή. Ο υποψήφιος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, υπενθύμιζε τις προάλλες η «Μοντ», είχε καταγράψει και το 2012 σημαντική άνοδο στις δημοσκοπήσεις – προτού επιστρέψει στο 11%. Θα επαναληφθεί άραγε η ιστορία; Ο ίδιος διαβεβαιώνει πως έμαθε από τα λάθη του παρελθόντος. Στο τέλος των προεκλογικών ομιλιών του δεν ακούγεται πλέον η «Διεθνής», μόνο η «Μασσαλιώτιδα». Τέλος ο «θόρυβος και η οργή» που είχε κάνει σήμα κατατεθέν του, τόπος στον υποψήφιο που «καθησυχάζει» – έτσι τουλάχιστον επιχειρεί ο ίδιος να πλασαριστεί. Και πείθει, αφού οι Γάλλοι θεωρούν πως «είναι αυτός που τους καταλαβαίνει καλύτερα». Στην ίδια δημοσκόπηση του Elabe, πάντως, οι ψηφοφόροι έκριναν πως αυτός που έχει «το καλύτερο πρόγραμμα για τη Γαλλία» και «τα απαραίτητα προσόντα ώστε να γίνει πρόεδρος» είναι ο Εμανουέλ Μακρόν.

Τελευταία Νέα