Το τέρας που κάποιοι νόμιζαν πως είχαν σκοτώσει, επέστρεψε και απειλεί ξανά το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Τα κρούσματα βίας δεν αποτελούν πια δακτυλοδεικτούμενη εξαίρεση αλλά μια σκληρή καθημερινότητα, όχι μόνο σε πρωταθλήματα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, όπου ούτως ή άλλως ουδέποτε είχαν εξαλειφθεί τα φαινόμενα χουλιγκανισμού, αλλά και στις λεγόμενες προηγμένες λίγκες. Το Σαββατοκύριακο οπαδοί της γαλλικής Μπαστιά έκαναν ντου στον αγωνιστικό χώρο, χτύπησαν τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα της Λυών και έτρεψαν σε φυγή τους συμπαίκτες του. Είχαν προηγηθεί στα μέσα της περασμένης εβδομάδας οι άγριες συμπλοκές φιλάθλων της Λυών και της Μπεσίκτας όπως επίσης τα σοβαρά επεισόδια οπαδών της Λέστερ στη Σεβίλλη.

Κοινωνική οργή

Οι λεγόμενοι χούλιγκαν έχουν βγει ξανά στο πεδίο της μάχης σε Ιταλία, Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία ακόμη και σε (θεωρητικά) πιο ήρεμες χώρες όπως είναι η Σουηδία, η Ελβετία και η Αυστρία. Εν προκειμένω όμως ο χουλιγκανισμός δεν αποτελεί απλώς μια τάση της εποχής, αλλά φαίνεται πως πηγάζει από τη γενικότερη έξαρση βίας που παρατηρείται σε όλες τις κοινωνίες της Ευρώπης. Οι λαοί καταπιέζονται πολιτικά και οικονομικά και εκδηλώνουν την οργή τους (και) στα γήπεδα. «Το ποδόσφαιρο ξεφεύγει από τα χέρια μας» έγραψε στο twitter ο ισπανός γκολκίπερ Ικερ Κασίγιας, ο οποίος έχοντας λύσει προ πολλού το βιοποριστικό του προβληματίζεται για το μέλλον του αθλήματος. Οι οπαδοί όμως αγωνιούν πρωτίστως για τις ζωές τους.

Σε δεύτερη μοίρα

Στην Ελλάδα πάντως ανησυχίες όπως του Κασίγιας δεν έχουμε διότι στην ουσία ποτέ δεν μπορέσαμε να αποβάλουμε (ούτε καν προσωρινά) τις παραβατικές συμπεριφορές. Εν έτει 2017 συνεχίζουμε στην ίδια ένδοξη πορεία που έχουμε χαράξει επί σχεδόν μισό αιώνα: με τους ποδοσφαιρικούς εισαγγελείς παρόντες σε όλα τα ντέρμπι, με τις αστυνομικές διμοιρίες παρατεταγμένες ακόμη και εντός αποδυτηρίων, με τους φουσκωτούς να κάνουν περαντζάδα στους διαδρόμους των γηπέδων, με τους ποδοσφαιροπαράγοντες να ρίχνουν λάδι στη φωτιά και με τους οπαδούς έτοιμους ανά πάσα στιγμή για να πραγματοποιήσουν καταδρομικές επιθέσεις.

Αδιόρθωτοι

Σε αντίθεση με τους μεγαλοευρωπαίους που μέχρι πρότινος ζούσαν στο συννεφάκι τους θεωρώντας ότι έχουν εξοντώσει το θηρίο της γηπεδικής βίας, τουλάχιστον εμείς δεν τρέφουμε αυταπάτες. Ετσι ήμασταν, έτσι είμαστε και πιθανότατα έτσι θα παραμείνουμε. Αδιόρθωτοι, ίδιοι και απαράλλαχτοι, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας. Θλιβεροί και φανατισμένοι μιας θρησκείας που χάνει πιστούς και που πλέον μόνο από διαστροφή μπορεί κάποιος να ακολουθεί και να πιστεύει. Δυστυχώς το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα τείνει να γίνει μια αίρεση λίγων φανατισμένων.

Οι άθλοι του Ηρακλή

Ανεξάρτητα από την τελική έκβαση, η μάχη για την παραμονή στην κατηγορία την οποία δίνουν οι ποδοσφαιριστές και η τεχνική ηγεσία του Ηρακλή αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Πρόκειται για ένα ποδοσφαιρικό μνημείο αυταπάρνησης και αξιοπρεπούς αγώνα υπό αντίξοες συνθήκες. Τα ρεπορτάζ των προηγούμενων ημερών ανέφεραν ότι μοιράστηκαν μόλις από 100 ευρώ για τις ημέρες του Πάσχα, ενώ οι παίκτες έπεισαν τον προπονητή Σάββα Παντελίδη να παραμείνει μαζί τους μέχρις εσχάτων.