Η ΑΕΚ πλήρωνε στο ακέραιο τα λάθη, τις κακοτεχνίες και τις αγωνιστικές παθογένειες που κουβαλούσε από το καλοκαίρι. Κάτι που, εκτός από στραβά αποτελέσματα, ακύρωνε και ό,τι καλό έχει το συγκεκριμένο ρόστερ. Διότι δεν εντοπίζονται μόνο ελλείψεις και κενά, ούτε μεταγραφές που απλώς βγήκαν (όπως ο Αλμέιδα ή ο Λέσκοτ). Το συγκεκριμένο ρόστερ διαθέτει αρκετούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στην προ Χιμένεθ εποχή παρουσίαζαν στα γήπεδα ελάχιστα από αυτά που μπορούσαν.
Αυτό είναι και το μεγάλο καλό που έχει κάνει στην ΑΕΚ ο Χιμένεθ εν συγκρίσει με τους προκατόχους του. Εχει καταφέρει να εμφανίσει τα όποια καλά έχει αυτό το ρόστερ. Αυτή είναι η τρίτη διαφορετική σεζόν στον πάγκο της Ενωσης για τον ισπανό τεχνικό. Και οι τρεις σεζόν, λες και έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Αυτό της μη οικοδόμησης της ομάδας από τον ίδιο, με τα δικά του θέλω, τις ιδέες που έχει να καταθέσει και να εφαρμόσει.
Τον Οκτώβριο του 2011 ανέλαβε την Ενωση μετά την απομάκρυνση του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Εμφανίστηκε για να διορθώσει μια κακώς καμωμένη κατάσταση με υλικό το οποίο πάντως του επέτρεπε να παρουσιάσει ωραία πράγματα. Σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε, οδηγώντας την Ενωση στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας.
Το καλοκαίρι του ίδιου έτους το ρόστερ της ΑΕΚ αποψιλώθηκε. Αποχώρησαν ποδοσφαιριστές μεγάλης προσφοράς και αξίας (Σκόκο, Μπλάνκο, Ντιοπ, Μίτσελ κ.ά.), ενώ η διοικητική ανυπαρξία και αδιαφορία δημιούργησαν αρχικά κλίμα αβεβαιότητας. Εν συνεχεία μέσω της συνεχιζόμενης απληρωσιάς ήρθε η απόλυτη παρακμή.
Η τρίτη σεζόν είναι αυτή που διανύουμε. Ο Χιμένεθ εμφανίστηκε ως κασκαντέρ. Κάποιοι μάλιστα, οι ίδιοι που τότε τον αποκάλεσαν «παπατζή» και «μάγειρα», έσπευσαν να τον αναδείξουν σε «καμένο χαρτί». Ωστόσο εκείνος πέτυχε όλα αυτά που έκαναν ξανά τον αεκτζή να νιώθει καλά με την ομάδα του. Ναι αισθάνεται ότι βλέπει κάτι που του αρέσει, να ελπίζει σε τίτλους και καλύτερες ημέρες. Γι’ αυτό και πλέον η παραμονή του δεν φαντάζει απλώς ως πιθανή, αλλά αξιολογείται ως απαραίτητη.
