Τη Μεγάλη Παρασκευή σκοτώθηκε επτάχρονο κοριτσάκι στα Σαγέικα, στην Εθνική Οδό Πατρών – Πύργου, την ώρα που πήγαινε με την οικογένειά του στον Επιτάφιο. Τον ξέρω πολύ καλά τον δρόμο, δεκάδες φορές κάθε χρόνο τον χρησιμοποιώ και γνωρίζω τα μεγάλα του προβλήματα: κακή συντήρηση, κακή σηματοδότηση –και κυρίως απουσία αστυνόμευσης. Επομένως μεγάλη παραβατικότητα που, σε συνδυασμό με τα δύο πρώτα, κοστίζει πολλά ανθρώπινα θύματα για τον επιπλέον λόγο ότι ο δρόμος περνά μέσα από οικισμούς και ελάχιστοι είναι οι οδηγοί που μειώνουν ταχύτητα.

Και στην Αθήνα πότε βλέπουμε τροχονόμους; Μόνο όταν πρέπει να κλείσουν τον δρόμο για να περάσει σαν αστραπή το αυτοκίνητο που μεταφέρει υψηλό αξιωματούχο, Ελληνα ή ξένο. Ή όταν πρέπει ξανά να κλείσουν δρόμοι για να περάσει διαδήλωση. Μήπως όμως βλέπουμε Αστυνομία στις γειτονιές, ιδίως τις νύχτες; Οχι, οι αστυνομικοί είναι ταμπουρωμένοι στα γραφεία τους και η κυκλοφορία διακόπτεται μπροστά στα αστυνομικά τμήματα για να μην επιτεθούν τρομοκράτες.

Και όσοι αστυνομικοί δεν είναι ταμπουρωμένοι στα γραφεία τους βρίσκονται μέσα σε κλούβες ΜΑΤ για να προστατεύουν δημόσια κτίρια ή γραφεία κομμάτων ή τρόλεϊ από τις μολότοφ των λεγεωνάριων του Καίσαρα που διάβηκαν μαζί του τον Ρουβίκωνα.

Απροστάτευτα παιδιά που χάνουν τη ζωή τους διασχίζοντας τον δρόμο του χωριού τους, απροστάτευτες γειτονιές, ασύδοτοι οδηγοί, ασύδοτοι κακοποιοί –μήπως επειδή πρέπει να εμποδιστούν οι λεγεωνάριοι να καταστρέψουν κομματικά ή δημόσια κτίρια; Να προστατευθούν πολιτικοί από πραγματικούς ή φανταστικούς κινδύνους; Να αποτραπεί η μετατροπή διαδηλώσεων σε επιθέσεις; Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε σε τι αναλογίες είναι χωρισμένη η αστυνομική δύναμη σε σώματα που αφορούν τη γενική αστυνόμευση υπέρ των πολιτών και σε σώματα που ασχολούνται με την αντιμετώπιση πολιτικών κινδύνων: ΜΑΤ, ασφάλεια υψηλών προσώπων, φρούρηση στόχων κ.λπ.

Φοβάμαι πως η ανοχή προς την πολιτική παραβατικότητα στο όνομα των δημοκρατικών δικαιωμάτων της επέτρεψε να ανθήσει, να γίνει πραγματικός κίνδυνος, που η αντιμετώπισή του απαιτεί να αποσύρονται ανθρώπινοι και υλικοί πόροι που θα έπρεπε να διατίθενται για την προστασία των πολιτών από τον μεθυσμένο ή ασυνείδητο οδηγό, από τον μεγάλο ή μικρό κακοποιό, από τον καταπατητή, από τις μικρές και μεγάλες αυθαιρεσίες.

Η εξύψωση της πολιτικής σε προνομιακή διαδικασία έχει κόστος: την πληρώνουμε ακόμα και στην καθημερινότητά μας με τρόπους που δεν τους συνειδητοποιούμε.