Το πένθος και η θλίψη είναι ανείπωτα. Το μοιραίο στρατιωτικό ελικόπτερο που συνετρίβη λίγο έξω από το Σαραντάπορο στην Ελασσόνα πήρε μαζί του τέσσερις ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς του ελληνικού Στρατού.
Σε μια εύθραυστη στιγμή για τα εθνικά μας θέματα. Σε μια στιγμή που οι οπλίτες, οι αξιωματικοί των Οπλων μας συχνά με αυτοθυσία εγγυώνται την εθνική μας άμυνα. Σε μια συγκυρία που όλα κρέμονται από μια κλωστή και παρόλο που το αξιόμαχο του Στρατού μας δεν αμφισβητείται, τα κενά, οι ολιγωρίες και τα λάθη εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας είναι παρόντα και καθοριστικά.
Γιατί προφανώς δεν αρκούν τα στρατιωτικά τζάκετ, οι φωτογραφίσεις και τα διάφορα σόου από τις εσχατιές της Ελλάδας των διαφόρων υπουργών για να επιβεβαιώνεται η ετοιμότητά τους. Απαιτείται εκσυγχρονισμός των Ενόπλων Δυνάμεων, συντονισμός και επιτελικότητα. Πάνω απ’ όλα ζητείται σχέδιο για το στρατιωτικό δυναμικό μας που είναι εκτεθειμένο καθημερινά –τα στοιχεία για τις απώλειες των ελικοπτέρων τύπου Χιούι την τελευταία δεκαετία είναι συνταρακτικά.
Κι όμως, και στην περίπτωση της χθεσινής τραγωδίας εγείρονται ερωτήματα από την καθυστέρηση και την ολιγωρία να αρχίσουν οι διαδικασίες έρευνας για το μοιραίο ελικόπτερο. Η πολιτική μέριμνα και η σοβαρότητα είναι κρίσιμες παράμετροι στα ζητήματα εθνικής άμυνας. Δεν περισσεύει κανένας αξιωματικός από το δυναμικό της χώρας. Δεν χωράει άλλος θρήνος για τους –κυριολεκτικά –ήρωες του Στρατού, πάνω στους οποίους δοκιμάζονται παθογένειες κράτους και διακυβέρνησης.
