Πριν από μισό αιώνα (απίστευτο) επικίνδυνοι νασερίσκοι μάς πήγαν δεκαετίες πίσω.
Πρόσθεσαν ένα ακόμα κακό κεφάλαιο στη τραγωδία του Εμφυλίου, γέμισαν τις φυλακές και τους τόπους εξορίας, σκότωσαν τόσους ανθρώπους (από τον Ελη που τον δολοφόνησαν κρατούμενο στον Ιππόδρομο, τον Μανδηλαρά και τον Τσαρουχά, έως τα παιδιά του Πολυτεχνείου), χρησιμοποίησαν τα βασανιστήρια «σαν συνήθη τρόπο διακυβέρνησης» όπως το διαπίστωσε το Συμβούλιο της Ευρώπης, καταρράκωσαν όλους τους θεσμούς της χώρας και εξευτέλισαν τους φοβισμένους φύλακές τους, ακόμα και στις ένοπλες δυνάμεις το «έργο» τους αποδείχτηκε σε ώρες ύψιστου εθνικού κινδύνου με το απίστευτο φιάσκο της επιστράτευσης τον Ιούλιο του ’74, πρόδωσαν την Κύπρο και το «οικονομικό τους θαύμα» κατέληξε στον ασυγκράτητο πληθωρισμό του γελοίου Ανδρουτσόπουλου την άνοιξη του ’74.
Και τόσα άλλα: την κατάλυση της ελευθερίας της ενημέρωσης και της έκφρασης γνώμης, την άμεση ή, χειρότερα ακόμα, την έμμεση κατάλυση της ελευθερίας τού συνέρχεσθαι, την καταξίωση της καθημερινής σπιουνιάς, την καθυπόταξη της θρησκευτικής πίστης στις δικές τους προδιαγραφές.
Είναι αναγκαία η υπενθύμιση όλων αυτών και πολλών άλλων όπως η συχνά άδικη αντίδραση των πολιτών που φόρτωσαν όλες τις ευθύνες «στη Δύση» κι ας έκαναν οι «Ανατολικοί» χρυσές δουλειές και διπλωματικές χαρούλες με τη χούντα.
Και είναι αναγκαία όταν ένα κόμμα ναζί και νοσταλγών της 21/4/67 μαζεύει εδώ τόσες ψήφους και ασχημονεί βίαια χωρίς τελικά κόστος. Οταν τα μαντάτα του ολοκληρωτισμού και μέσα και στην περιφέρεια της Ευρώπης (Ουγγαρία, Πολωνία, Τουρκία αλλά ακόμα και Γαλλία που ψηφίζει μεθαύριο…) πολλαπλασιάζονται ανησυχητικά, ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση μοιάζει φοβισμένη, άχρωμη, γριπιασμένη…
Αναγκαία διότι πάντα εδώ, σήμερα, μια κατάσταση «Αριστεράς» χωρίς πολλές αρχές τα βάζει με τα ΜΜΕ και θέλει να δικάσει όσους την καταπολεμούν με πρόσχημα μια ύποπτη «κάθαρση» και με πρόθεση τη μακροημέρευσή της στην εξουσία, παρά τις αποτυχίες και τις συγκλονιστικές ανακολουθίες της.
Αξίζει να θυμηθούμε συνεπώς εκείνη τη μία εβδομάδα πριν από τη θρησκευτική «Μεγάλη Παρασκευή» της χώρας (όπως είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου). Που μας είχε λάχει και λόγω αδυναμιών και λαθών της πολιτικής ηγεσίας (προοδευτικής και μη) του τόπου αλλά και λόγω της προδοτικής σε σχέση με τον όρκο της πολιτειακής ηγεσίας.
