Περίπου δυο ώρες παρέμεινε στο Διαδίκτυο, μέσω του facebook, το βίντεο με τη δολοφονία στο Κλίβελαντ. Η ανάρτηση του δολοφόνου –που στη συνέχεια αυτοκτόνησε ύστερα από καταδίωξη της αστυνομίας –βρισκόταν εκεί, εύκολα προσβάσιμη από τους υπόλοιπους χρήστες. Επί δύο ώρες η πράξη του δράστη βρισκόταν σε κοινή, ελεύθερη θέα, με τον ίδιο να εξηγεί το πώς και το γιατί της πράξης του.
Ιδιάζουσα περίπτωση, αλλά όχι μοναδική, ο «δολοφόνος του facebook» έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά βίαιων εγκλημάτων που αναρτώνται κατά καιρούς στο Διαδίκτυο, ικανοποιώντας τις ανάγκες κάποιων αρρωστημένων μυαλών. Παράλληλα όμως συμβάλλουν στην εγκαθίδρυση ενός επικίνδυνου πλαισίου που ενδέχεται να επηρεάσει τους ιντερνετικούς χρήστες, κυρίως στις νεαρές ηλικίες.
Ενας βιασμός που αναμεταδόθηκε ζωντανά στη Σουηδία τον περασμένο Ιανουάριο και άλλος ένας μόλις τον περασμένο Μάρτιο στις ΗΠΑ, περιστατικά bullying ανάμεσα σε ανηλίκους ή σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες είναι ίσως τα πιο πρόσφατα παραδείγματα. Αλλοτε σε κλειστό κύκλο «φίλων», άλλοτε μέσω μιας «ζωντανής» αναμετάδοσης, οι πλέον αποτρόπαιες πράξεις παίρνουν τη μορφή θεάματος. Αντί για χειροκρότημα, έρχονται τα like. Γιατί πάντα υπάρχει ένα κοινό έτοιμο να παρασυρθεί και να γίνει θεατής ενός ακραίου και βίαιου βίντεο που αναρτήθηκε σε αυτή την παγκόσμια πλατφόρμα που λέγεται facebook.
Κάθε φορά, όπως συνέβη και πρόσφατα στο Κλίβελαντ, οι επικεφαλής επαναλαμβάνουν την πρόθεσή τους για της εξεύρεση τρόπων ελέγχου ή και απαγόρευσης παρόμοιου υλικού. Οπως και τη διάθεση συνεργασίας με την αστυνομία. Μόνον που το δημιούργημα φαίνεται να τους έχει ξεπεράσει και, αντί να το ελέγχουν, ελέγχει αυτό την κατάσταση. Μπορεί να μην είναι τόσο συχνό το φαινόμενο, ωστόσο αρκεί για να αποτελέσει τη βάση για την εξάπλωσή του.
Μέχρις ότου το σύστημα αυτοελεγχθεί, εναπόκειται στους πολίτες, στον καθέναν ξεχωριστά, να αντιδρούν, να μην παρασύρονται, να μην αδρανούν. Εγρήγορση και ενημέρωση είναι ίσως τα μοναδικά μέσα για ένα υγιέστερο facebοok με ζωντανούς χρήστες.