Πρώτος τηλεφώνησε για την τελευταία προειδοποίηση ο Μιχάλης Μπεκίρης. Λίγη ώρα αργότερα ο Λευτέρης Αυγενάκης. Η Κατερίνα Παπακώστα είχε ήδη αντιληφθεί από τον τόνο της φωνής στην άλλη άκρη της γραμμής ότι το κλίμα στην Πειραιώς είναι όντως ασήκωτο –εξού και η δημόσια αντίδρασή της για τις προεδρικές αποφάσεις που είναι σεβαστές. Πρωτίστως, όμως, δεν είχε πλέον την παραμικρή αμφιβολία ότι η μάχη απέναντι στον Αδωνη Γεωργιάδη είχε χαθεί. Μάλλον οριστικά, αφού λιγόστεψαν και οι σύμμαχοι. Οι αντιδράσεις στράφηκαν περισσότερο στην αναβάθμιση του «καρναβαλιστή» Ιάσονα Φωτήλα παρά στη δική της αποπομπή από τη «σκιώδη κυβέρνηση» του Μητσοτάκη.
Από τις ίδιες γραμμές ενημερώθηκε και ο Γεωργιάδης για τις εξελίξεις, την ώρα που προετοίμαζε ακόμη μια εκπομπή τηλεπωλήσεων για εθνεγερτήρια συγγράμματα. Τα υποτονικά σχόλιά του στον τηλεοπτικό αέρα έδειχναν ότι δεν επιθυμούσε να εκμεταλλευθεί την επικράτηση. Το πιθανότερο είναι, ωστόσο, ότι χαμήλωσε τους τόνους επειδή έκρινε ότι με αυτή την κίνηση τα οφέλη θα είναι περισσότερα. Το πρόγραμμα, άλλωστε, έχει σκηνοθέτη –τον εαυτό του. Και ένας αντιπρόεδρος οφείλει να δείχνει μεγαλόψυχος απέναντι σε πεσμένα στελέχη που ακολουθούν στη νέα κομματική επετηρίδα. Λάβρος εκείνο το απόγευμα ήταν μόνο κατά του ΣΥΡΙΖΑ –άλλη μια συνταγή που μεγαλώνει την κουζίνα του Γεωργιάδη.
Το τηλεφώνημα του Μητσοτάκη στον Αδωνη, το ίδιο απόγευμα, δεν αφορούσε την Παπακώστα, αλλά τη γαλάζια σύνθεση στην Εξεταστική Επιτροπή για την υγεία. Τις θέσεις καταλαμβάνουν στελέχη μακριά από τη βιτρίνα και όχι ο Γεωργιάδης, ο οποίος ήθελε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο και σε αυτήν τη σκηνή. Το επιχείρημα ότι βρίσκονται εκτός και οι λοιποί πρώην υπουργοί Υγείας, όπως ο Βορίδης και ο Σαλμάς, διασώζει τα προσχήματα. Δείχνει εύλογη, όμως, και η εκτίμηση ότι ο Κυριάκος ήθελε να αποφύγει ένα καθημερινό σόου του Γεωργιάδη που θα κρατούσε ψηλά το επικοινωνιακό ενδιαφέρον για την Εξεταστική. Μπορεί να εκληφθεί και ως μήνυμα ότι ο Αδωνις είναι ελεγχόμενος από τη ηγεσία. Συνεπώς, δεν δικαιολογείται φόβος και πάθος για την επέλαση του Γεωργιάδη στη Β’ Αθήνας, η οποία φαίνεται να ενεργοποίησε και τα αντανακλαστικά της συνυποψήφιας Παπακώστα, εάν δεν παρακινήθηκε από το καραμανλικό σύστημα που αφρίζει στην εικόνα και μόνο του αντιπροέδρου.
Ο Γεωργιάδης έχει πλέον ξεπλυθεί. Η διαδρομή από μια ακροδεξιά ρητορική έως τις φιλελεύθερες νουθεσίες μπορεί να ενοχλεί τα παραδοσιακά γαλάζια συστήματα, αλλά δεν αποσχολεί ιδιαίτερως την κομματική βάση. Οι δημοσκόποι στο αχανές Λεκανοπέδιο το καταγράφουν σε κάθε μέτρηση. Γνήσιο προϊόν της τηλεδημοκρατίας, ο Αδωνις βρήκε εύκολα ζωτικό χώρο στα χρόνια του Μνημονίου. Πολιτικά το «ξέπλυμα» δεν έγινε μέσω της αντιπροεδρίας της ΝΔ, αλλά με την υπουργοποίηση στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Οσοι δεν είχαν τότε πρόβλημα να είναι ομοτράπεζοι δύσκολα θα πείσουν για τις σημερινές επιφυλάξεις.
Η σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι και οικογενειακή, όπως διαφαίνεται από τις συχνές προσκλήσεις σε δείπνο στην Κηφισιά και την προσέγγιση της Μαρέβας με την Ευγενία Μανωλίδου. Ενα «άδειασμα» του Αδωνη από τον Κυριάκο δεν προσφέρεται αυτή την εποχή για στοιχήματα. Ακόμη κι αν ο φιλόδοξος αντιπρόεδρος συγκροτεί αθόρυβα έναν δικό του στρατό μέσα στο γαλάζιο στρατόπεδο. Με τη βοήθεια του Θεού, υπάρχουν σχέδια για το μέλλον –που μπορεί να τα ευνοήσει και μια παρατεταμένη συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας. Οταν θα έρθει η ώρα για μια νέα προεδρική εκλογή στη ΝΔ, ο συστημικός Γεωργιάδης θα δηλώσει «παρών», χωρίς να πηδάει ασθμαίνοντας κάγκελα και να παρακαλεί για υπογραφές.