Βενεζουέλα
Στη μακρινή Βενεζουέλα σκοτώνονται άνθρωποι στις διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης Μαδούρο. Οι διαδηλωτές φωνάζουν «Δικτάτορα Μαδούρο» κι εκείνος απαντά με στρατό στους δρόμους. Σε όλα τα διεθνή μίντια η χώρα είναι θέμα. Ακόμη και τα αριστερά, τύπου «Guardian», κάνουν λόγο για διαρκώς αυξανόμενη δυσαρέσκεια των πολιτών με την κυβέρνηση. Κι όμως η πρώτη φορά Αριστερά δεν έχει ούτε ένα σχόλιο να κάνει για τα τεκταινόμενα στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία. Θα αναρωτηθεί κανείς «και γιατί να σχολιάσει τι συμβαίνει στο άλλο ημισφαίριο;». Μα, επειδή πάντα διεκδικούσε προνομιακή σχέση με το λίκνο του τσαβισμού. Παλιά εξάλλου, μέχρι τότε που τουιτάριζε φωτογραφίες του με τον αγαπητό σύντροφο Νικολάς, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν λαλίστατος περί του βενεζουελάνικου υποδείγματος. Για του λόγου το αληθές, ιδού ένα απάνθισμα όσων κατά καιρούς έχουν υποστηρίξει ο Πρωθυπουργός και το κόμμα του για τη χώρα της Λατινικής Αμερικής:
– «Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι οι δημοκρατικές, προοδευτικές, αριστερές αλλά και επαναστατικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στη χώρα του Μπολίβαρ αλλά και στις άλλες χώρες της περιοχής που αποτίναξαν ξενοκίνητες δικτατορίες στο πρόσφατο παρελθόν και διεφθαρμένα πολιτικά καθεστώτα δεν θα επιλέξουν την ιστορική οπισθοδρόμηση». Το 2013 στο συγχαρητήριο τηλεγράφημά του στον κομπανιέρο Μαδούρο για την εκλογή του.
– «Βρέθηκα για λίγες ώρες στη μακρινή Βενεζουέλα, εκεί όπου ο λαός της Βενεζουέλας, μαζί βέβαια και με άλλους λαούς της Λατινικής Αμερικής έχουν δημιουργήσει ένα παράδειγμα όχι μόνο για τη Λατινική Αμερική, αλλά για τους λαούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που αγωνίζονται για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη και για δικαιώματα». Το 2013 μετά το ταξίδι για την κηδεία του κομαντάντε Τσάβες.
– «Η Βενεζουέλα αποτελεί ένα μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να αφήσουμε πίσω το καπιταλιστικό μοντέλο που κυριαρχεί σήμερα στην Ευρώπη». Συνέντευξη στο λατινοαμερικανικό κανάλι Telesur το 2012.
– «Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες μιας προσπάθειας κλιμάκωσης της βίας από ακραίες ομάδες της αντιπολίτευσης στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας. Η 14χρονη μπολιβαριανή επαναστατική διαδικασία πραγματοποιείται σε συνθήκες δημοκρατίας και ειρήνης, παρά την προσπάθεια βίαιης ανατροπής με πραξικόπημα το 2001. Οι νοσταλγοί της οπισθοδρόμησης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης δεν έχουν καταθέσει τα “όπλα”. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την ολόθερμη αλληλεγγύη του στους προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους, που διανύει η χώρα και ο λαός της σε συνθήκες δημοκρατίας και προόδου. Ενώνουμε τη φωνή μας με αυτή των λαών της Λατινικής Αμερικής και όλου του κόσμου, ώστε να νικήσουν η δημοκρατία, η ειρήνη και η πρόοδος». Ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ το 2014.
Και τον Παναγούλη;
Τελικά, είναι σε μεταγραφική περίοδο το ΠΑΣΟΚ; Θα δούμε, ας πούμε, και τον Στάθη Παναγούλη στη Χαριλάου Τρικούπη; Ας τα πάρουμε ένα ένα. Από την ηγετική ομάδα είναι κατηγορηματικοί. Το κόμμα δεν πιέζει και δεν κυνηγά κανέναν πλέον. Δεν βιάζεται και δεν υπάρχει και λόγος να μπει στον κόπο. Κατανοητό, η εικόνα της τρίτης κοινοβουλευτικής δύναμης έχει καθιερωθεί πια. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν να βρίσκονται σε συζητήσεις με διαφόρους. Κάποιοι έχουν πολλές πιθανότητες να ενταχθούν, ως εκπρόσωποι μιας πολιτικής κίνησης που θα δημιουργηθεί. Αργότερα όμως. Αλλοι, πάλι, το επιδιώκουν, αλλά μάλλον θα βρουν την πόρτα κλειστή. Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία –του ενός ατόμου –που δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν θα βαφτεί πράσινος ή γαλάζιος. Και η μεγάλη μορφή του κινήματος Στάθης Παναγούλης;
Η απάντηση έμπειρου κομματικού είναι κοφτή, «δεν υπάρχουν συζητήσεις». Εύλογο, θα προσέθετα εγώ. Μιλάμε, άλλωστε, για τον άνθρωπο που το 2012 έλεγε «να παρακαλάτε, κύριες και κύριοι συνάδελφοι που υπογράψατε τα Μνημόνια, να περάσετε από Ειδικό Δικαστήριο, αυτό σας εύχομαι κι εγώ προσωπικά, παρά να βρείτε ορισμένοι από εσάς το τέλος του πρεσβευτή των ΗΠΑ πριν από λίγους μήνες στη Λιβύη». Για την ιστορία, αναφερόταν στον πρεσβευτή που είχε λιντσάρει ο όχλος. Από την άλλη, βέβαια, διατυπώνεται και το επιχείρημα πως δεν είναι κακό να εμφανίζονται ως η δύναμη που προσελκύει κόσμο. Στέλεχος με θεσμική θέση διατεινόταν χθες σε συνομιλητή του πως «είναι επιτυχία ένας άνθρωπος που έλεγε “λιντσάρετέ τους” να συνυπογράφει κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες». Και συμπλήρωνε –εικάζω με κάποιο παράπονο –ότι «όταν οι ίδιοι άνθρωποι πήγαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ, έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ρεύμα».
Ομολογουμένως ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Για να είμαστε δίκαιοι, πάντως, και αυτή η πηγή παραδεχόταν πως «δεν υπάρχουν συζητήσεις με τον Παναγούλη, μόνο προσωπικές επαφές». Στενές και τρίτου τύπου;
