Είχε σχεδόν προαναγγελθεί: ένα τρομοκρατικό κτύπημα στην καρδιά του Παρισιού λίγες ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο, που θα έσπερνε τον φόβο και θα έσπρωχνε τους Γάλλους στην προστατευτική αγκαλιά του Φρανσουά Φιγιόν ή της Μαρίν Λεπέν.

Κι έτσι θα επιβεβαιώνονταν οι δημοσκοπήσεις στην αρχή αυτής της προεκλογικής εκστρατείας που προέβλεπαν για τον δεύτερο γύρο μια επανάληψη του 2002: ο ηγέτης της κλασικής Δεξιάς απέναντι στην αρχηγό της Ακροδεξιάς. Μόνο που αυτή τη φορά η κόρη ήταν καλύτερα προετοιμασμένη και περισσότερο αποδεκτή από τον πατέρα. Και κτυπούσε ακόμη και την προεδρία.

Μεσολάβησαν όμως πολλά. Και, κυρίως, η «εισβολή» ενός 39χρονου πρώην τραπεζίτη και πρώην υπουργού Οικονομίας, που εκπροσωπεί το «ριζοσπαστικό Κέντρο», είναι ένθερμος ευρωπαϊστής και ελπίζει να γίνει ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία της Γαλλίας. Χωρίς μάλιστα να έχει τη στήριξη κάποιου από τα μεγάλα κόμματα της χώρας.

Η εκστρατεία αυτή σημαδεύτηκε ακόμη από την εμπλοκή του Φιγιόν σε σκάνδαλα διαφθοράς, από τη δημοσκοπική κατάρρευση του επίσημου υποψηφίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μπενουά Αμόν και από τη μετεωρική άνοδο του αρχηγού της Ανυπότακτης Γαλλίας Ζαν-Λικ Μελανσόν. Σιγά σιγά η εικόνα άρχισε να θολώνει και οι βεβαιότητες να υποχωρούν. Οι αναλυτές σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Για πρώτη φορά, λένε, όλα τα σενάρια είναι πιθανά. Ακόμη και τα πιο τρομακτικά.

Εμείς πάλι –κι αν δεν συμφωνείς, φίλε αναγνώστη, πάρ’ το ως πληθυντικό μεγαλοπρεπείας –έχουμε εμπιστοσύνη στους Γάλλους. Ισως επειδή πάντα τους αγαπούσαμε. Ισως επειδή αναγνωρίζουμε ότι ο πρόεδρος Ολάντ, όσες κριτικές κι αν δέχθηκε, είναι ο άνθρωπος που μας κράτησε στην Ευρώπη. Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι οι Γάλλοι δεν θα παρασυρθούν από τις σειρήνες του εθνικολαϊκισμού, δεξιού και αριστερού. Δεν θα τους καθοδηγήσει ο φόβος, αλλά η ελπίδα. Και θα ψηφίσουν για πρόεδρο έναν πολιτικό που δεν απαιτεί από τους δημοσιογράφους να λογοκρίνουν τις ερωτήσεις τους, αλλά υπερασπίζεται την ανοιχτή κοινωνία. Που δεν αφαιρεί την ευρωπαϊκή σημαία από το βήμα, αλλά την ανεμίζει ο ίδιος, υπερήφανος, μπροστά στα πλήθη.

Για όλους αυτούς τους λόγους, vive la France, vive la République! Εt vive l’Europe!

Τελευταία Νέα