Ως παράγων του δημοκρατικού πολιτεύματος που έφτασε να διεκδικήσει ακόμη και την ηγεσία του κόμματός του, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης θα έπρεπε να το ξέρει: ο Παπαδόπουλος δεν έκανε «και μερικά λάθη», όπως σχολίασε στο facebook απευθυνόμενος στον δικτάτορα με τη φιλική αμεσότητα του δεύτερου ενικού προσώπου. Εκανε χούντα. Και αυτό θα έπρεπε να του είναι κάτι περισσότερο από αρκετό, μια απολύτως ικανή συνθήκη για να μην αναγνωρίζει τίποτε απολύτως.

Αλλά ο Ψωμιάδης είναι και κάποιος που ντυνόταν Ζορό τις Απόκριες επειδή πίστευε ότι έτσι ενίσχυε το φιλολαϊκό προφίλ του. Ηταν κάποιος που τράβηξε τα όρια της γραφικότητας μέχρι εκείνα της φαιδρότητας και τώρα, ευτυχώς, είναι απόμαχος της πολιτικής. Με λίγα λόγια, «δεν μετράει». Ή –για να μην υποβαθμίσει κανείς τη συμβολή του στο πρόβλημα –μετράει πολύ λιγότερο από πολλούς που εμφανίζονται ανεκτικοί, αν δεν είναι φίλα προσκείμενοι, σε πάσης φύσεως ολοκληρωτικά ή αυταρχικά καθεστώτα. Που αρνούνται να αποχρωματίσουν τον ολοκληρωτισμό στο όνομα μιας μεγαλύτερης, μεσσιανικής συνήθως ιδέας.

Εντάξει, δεν μετράει ούτε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τριαντάφυλλος Μηταφίδης που υμνεί το καθεστώς Μαδούρο στη Βενεζουέλα –από τη λήθη βγήκε και στη λήθη θα επιστρέψει. Μετράει όμως ο αρχηγός του που δήλωνε πριν από μερικά χρόνια στην εφημερίδα «Schooligans» ότι «δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον Χίτλερ [της ναζιστικής θηριωδίας] με τον Μάο [των 38 εκατ. νεκρών] επειδή τα κομμουνιστικά καθεστώτα είχαν τουλάχιστον στο κέντρο της σκέψης τους τον άνθρωπο». Μετράνε κι όλοι αυτοί που απολαμβάνουν τη δημοκρατία αμφισβητώντας την. Για να αποδειχθεί ότι μπορεί κανείς να παριστάνει τον Ζορό χωρίς να ντύνεται κιόλας.

Τελευταία Νέα