Την έννοια της οικίας, τόσο της χωροταξικής όσο και της ψυχικής, έχει ως αφετηρία το φετινό Fast Forward Festival στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση για να τη συνδέσει καλλιτεχνικά με φυσικούς χώρους της πρωτεύουσας που παραμένουν παραμελημένοι και αόρατοι στο ευρύ κοινό. Στην τέταρτη εκδοχή του, το φεστιβάλ, που θα πραγματοποιηθεί από τις 2 έως και τις 14 Μαΐου σε τοποθεσίες εντός κι εκτός Στέγης, υιοθετεί την έννοια της ετεροτοπίας του Φουκό και φιλοδοξεί να εμπλέξει τους θεατές σε καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στα όρια εγκατάστασης, περφόρμανς, κινηματογράφου και αρχιτεκτονικής. Αλλωστε, οκτώ από τα πρότζεκτ που θα παρουσιαστούν είναι αναθέσεις του ιδρύματος ή παγκόσμιες πρεμιέρες παραγωγών.
Οι εκδηλώσεις εγκαινιάζονται με το έργο «Piraeus / Heterotopia» του Ακίρα Τακαγιάμα, φέρνοντας για πρώτη φορά το φεστιβάλ στην πόλη του Πειραιά. Ο ιάπωνας δημιουργός στην πρώτη ευρωπαϊκή εκδοχή του πρότζεκτ, που άρχισε το 2013 στο Τόκιο, εξοπλίζει τους θεατές του με έξυπνα κινητά, εφαρμογές και χάρτες ώστε έπειτα από έναν περίπατο με επτά διαφορετικές στάσεις να ανακαλύψουν τις ιστορικές μνήμες, τους μύθους και την πραγματικότητα του μεγάλου λιμανιού. Συμπληρωματικά θα υπάρχει και η video art προβολή του Χικάρου Φούτζι «Piraeus / Heterochronia», καταγράφοντας τις αφηγήσεις τεσσάρων ανθρώπων που ζουν στην ευρύτερη περιοχή της κεντρικής σιταποθήκης του Πειραιά.
Στο αστικό τοπίο του κέντρου της Αθήνας θα παρέμβει ο Γκρέγκορ Σνάιντερ προκειμένου να «εξαφανίσει» την Πλατεία Ομονοίας. Καθ’ όλη τη διάρκεια του Fast Forward, ο γερμανός εικαστικός και γλύπτης, αξιοποιώντας την τεχνική του καμουφλάζ και συνδέοντάς τη με την αορατότητα της πλατείας από ψηλά, παρουσιάζει το έργο «Invisible city» με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Την ίδια περίοδο, λίγο πιο πέρα, στο 1 της οδού Πειραιώς, το ξενοδοχείο Classical Acropol ανοίγει και πάλι τις πόρτες του επτά χρόνια μετά το λουκέτο στην επιχείρηση για τις ανάγκες της εγκατάστασης «Don’t follow the wind». Ο Τζέισον Γουέιτ με την ομάδα των συνεργατών του, αξιοποιώντας την εμπειρία τους από τα έργα που έστησαν μέσα στη Ζώνη Αποκλεισμού της Φουκουσίμα, φέρνουν μια ομάδα προσφύγων πολέμου, Ελληνες εκτοπισμένους λόγω της κρίσης και κάποιους που επηρεάστηκαν από το πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία για ν’ αφήσουν μηνύματα στη σκόνη των επίπλων του ξενοδοχείου και να τα βρουν οι νέοι ένοικοί του όταν ξαναλειτουργήσει.
ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ. Μια λαβυρινθώδη εγκατάσταση ως σουρεαλιστική περιήγηση στην Ευρωπαϊκή Ενωση ετοίμασε ο Μπρετ Μπέιλι στο έργο του «Sanctuary» που ανεβαίνει στην Πέτρινη Αποθήκη του λιμανιού του Πειραιά. Πρωταγωνιστές, οκτώ άνθρωποι –πρόσφυγες, μετανάστες, ακτιβιστές και διερμηνείς –που υποδύονται διαφορετικές προσωπικότητες, συμμετέχοντας στην ακολουθία σκηνών της περφόρμανς και κάνοντας λόγο για έννοιες όπως η αύξηση των συνόρων και η στρατιωτικοποίησή τους. Αντίστοιχα, την περιπέτεια έξι ασυνόδευτων παιδιών – μεταναστών με τη μουσική φαντασία του Τζον Κέιτζ μπλέκει η οπτικοακουστική περφόρμανς – εγκατάσταση «Evros Walk Water 1 & 2» με την υπογραφή του Ντάνιελ Βέτσελ.
Δυο χρόνια μετά την παρουσίαση του πρώτου μέρους του πρότζεκτ, η γερμανική ομάδα «θεάτρου της πραγματικότητας» ανοίγει και πάλι τον διάλογο για τα όρια της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Στο πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνεται και το εργαστήριο «Εμείς οι πρόσφυγες: σενάριο για ένα σχιζοαναλυτικό σεμινάριο» των Αϊρίν Ανάστας και Ρενέ Γκαμπρί, εξετάζοντας το σπίτι που όλοι βλέπουν αλλά κανείς δεν μπορεί να προσεγγίσει.
«ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ». Στη δεύτερη εβδομάδα του φεστιβάλ ο Ντρις Βερχόφεν φτιάχνει ένα «στοιχειωμένο σπίτι» στην Πλατεία Συντάγματος με το «Phobiarama» του. Ο ολλανδός εικαστικός και σκηνοθέτης ζητά απ’ το κοινό να μπει στη μαύρη τέντα του και να καταδυθεί στα άδυτα, σε ό,τι φοβίζει τον κόσμο σήμερα: τη διεθνή τρομοκρατία, την οικονομική κρίση και την πολιτική απογοήτευση.
Ομοίως, η Ζωή Δημητρίου στο «Peregrinus» κάνει ένα ταξίδι με ένα βαν που έχει σφαλιστά τζάμια παρέα με το κοινό ως συνεπιβάτες για να καταλήξει σε μια λαβυρινθώδη εγκατάσταση ώστε να μιλήσει βιωματικά για το ζήτημα του ακούσιου νομαδισμού. Κόντρα σ’ αυτό το στοιχείο κινήθηκαν οι πρωταγωνιστές του «Zvizdal», της ιστορίας ενός ζευγαριού που αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ομώνυμο χωριό του στη Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ –ζωντανεύει επί σκηνής από την ομάδα Berlin. Τέλος, η διοργάνωση κλείνει με το διεθνές συμπόσιο «Για τις πατρίδες και τους απάτριδες καθώς ο κόσμος κλείνει προς τα δεξιά» που συνδιοργανώνει η Στέγη με τον οργανισμό Creative Time της Νέας Υόρκης.
