Δεν είναι ασυνήθιστος ο ζήλος που επιδεικνύουν οι μικρόψυχοι για να μειώσουν την επιτυχία των αντιπάλων. Ο Ολυμπιακός αναδείχτηκε πρωταθλητής για 44η φορά στην ιστορία του. Αξιος; Η βαθμολογία αυτό λέει. Οποιος έχει διαφορετική άποψη και συμμετέχει στο πρωτάθλημα θα πρέπει σήμερα κιόλας να αποχωρήσει από τη Σούπερ Λίγκα.
Ως έναν βαθμό είναι κατανοητό οι αντίπαλοι να αφήνουν αιχμές και να μιλούν για σκιές για την ομάδα που κυριαρχεί εδώ και είκοσι χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο,τι δεν μπορείς να νικήσεις το αμφισβητείς.
Από τη σεζόν 1996-97 όταν μπήκαν τα θεμέλια της σύγχρονης αυτοκρατορίας του Ολυμπιακού, οι Ερυθρόλευκοι έδειξαν μοναδική προσαρμοστικότητα στο ποδοσφαιρικό και οικονομικό γίγνεσθαι.
Στη χρυσή επταετία του Κόκκαλη που συνέπεσε με τους αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας, ο Ολυμπιακός έφερε στο Λιμάνι παίκτες όπως οι Τζόρτζεβιτς, Ζάχοβιτς, Τζιοβάνι, Ζε Ελίας, Ζέτερμπεργκ, Καρεμπέ.
Στη χρυσή επταετία του Μαρινάκη και των Μνημονίων το νέο μοντέλο στηρίχτηκε σε σπουδαίους προπονητές όπως οι Βαλβέρδε, Ζαρντίμ, Μίτσελ, Μάρκο Σίλβα και Πάουλο Μπέντο. Ολοι τους άφησαν σπουδαία κληρονομιά, ανεξάρτητα με το πόσο έμειναν στη θέση τους.
Ο Ολυμπιακός αποτελεί πρότυπο, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε κάποιους. Αλλά στην εποχή που οι χαρακτηρισμοί και οι λέξεις έχουν χάσει την αξία τους, είναι φυσικό και οι νικητές να αμφισβητούνται.
