Αυτή τη φορά δεν έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις. Κέρδισε ο Μακρόν και έχασαν η Λεπέν, ο Φιγιόν και ο Μελανσόν. Θα έχουμε έτσι έναν δεύτερο τελικό γύρο στις 7 του Μάη Μακρόν – Λεπέν. Και την τελική απόφαση των Γάλλων αν θέλουν μια χώρα πρωταγωνιστή στην Ευρώπη, ανοιχτή, δημοκρατική σύγχρονη. Ή περίκλειστη, ξενοφοβική και σε κίνδυνο οικονομικής και πολιτικής καταστροφής.
Ολες οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις, και το ΚΚΓ –κι ας έχουν ήδη στρέψει την προσοχή τους στις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν τον Ιούνιο –προτείνουν στους πολίτες, όπως ο Φιγιόν, να ψηφίσουν Μακρόν. Λόγω Ευρώπης, δημοκρατίας και εσωτερικής ειρήνης. Μοναδική (και ίσως προσωρινή) εξαίρεση ο Μελανσόν που επαφίεται στην επιλογή των οπαδών του. Χλωμός και οργισμένος, δεν δίστασε αμέσως μετά τη διαπίστωση της ήττας του, που δεν ήθελε για ώρες να αποδεχτεί, να επιτεθεί στον Μακρόν και όχι στη Λεπέν.
Ο Μελανσόν δηλώνει ριζοσπάστης αριστερός και ψάρεψε τους οπαδούς του στο χωρίς φρόνηση ΚΚΓ. Στην πραγματικότητα, όπως και η Λεπέν, είναι γνήσιο τέκνο του γαλλικού λαϊκισμού, με προγόνους τον Μπουλανζέ (19ος αιώνας) και τον Πιερ Πουζάντ (δεκαετία του ’50). Μόνιμη πελατεία τους τότε και τώρα οι καταφρονεμένοι των οικονομικών κρίσεων και της τεχνολογικής προόδου, οι κατεστραμμένοι μικρογεωργοί και μικρέμποροι των επαρχιών με τα κλειστά μαγαζιά τους λόγω των λαμπερών εμπορικών κέντρων και οι νέοι που αναζητούν ρόλο και δουλειά μέσα στην κρίση. Είναι σαφές ότι θέλει να στεριώσει δική του πολιτική παράταξη. Είναι χαρισματικός και δεινός ρήτορας.
Δεν είναι όμως ηγέτης όπως ο προδομένος από τους σοσιαλιστές συντρόφους του γενναίος Μπενουά Αμόν, που χωρίς χρονοτριβή, την Κυριακή το βράδυ, ανέλαβε την ευθύνη μιας ήττας για την οποία ευθύνονται και πολλοί σύντροφοί του για να δηλώσει ότι στον δεύτερο γύρο ψηφίζει Μακρόν.
Είναι σαφές ότι ο Μακρόν θα προσπαθήσει να αποκτήσει και κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Είπε ότι θέλει νέους πολιτικούς. Θα αποκλείσει όσους προστρέξουν στον νικητή; Δύσκολο. Στη Γαλλία οι πολιτικές σταδιοδρομίες προϋποθέτουν υπομονή, πείρα, δοκιμασίες. Ταυτόχρονα τα «παλαιά» πολιτικά κόμματα θα κάνουν το παν για να ανασυγκροτηθούν. Η ήττα τους είναι μεγάλη. Διαθέτουν όμως δεκάδες χιλιάδες στελέχη σε χωριά, πόλεις, συνδέσμους, συνδικάτα. Και ως προς τον Μακρόν, η ευρωπαϊκή Αριστερά δεν συμμερίζεται πολλές από τις (νεο;)φιλελεύθερες απόψεις του που εξηγούν ασφαλώς –στενός συνεργάτης του ήταν –τη θεωρούμενη ως αποτυχία του προέδρου Ολάντ.
