Αν αύριο αποφασιζόταν ο υποβιβασμός του Ολυμπιακού στην Γ’ Εθνική εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες θα έστηναν πάρτι στον Λευκό Πύργο, στην Ομόνοια και στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Θα πανηγύριζαν γιατί απαλλάχθηκαν από τον μεγάλο εχθρό, αυτόν που νικά με κάθε μέσο, που δηλητηριάζει την ανταγωνιστικότητα, που χειραγωγεί, που δεν αφήνει ψίχουλο επιτυχίας να πέσει κάτω. Δικαιολογημένη λοιπόν η αντίδραση. Αλλωστε, όπως κατέγραψε και η επιστήμη, το 30% των ανθρώπων είναι ζηλόφθονες.
Το 2012 οι Ρέιντζερς υποβιβάστηκαν λόγω χρεών στην τρίτη κατηγορία του πρωταθλήματος Σκωτίας. Από το 1967 όταν η Σέλτικ έγινε η πρώτη βρετανική ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών είχαν να πανηγυρίσουν τόσο έντονα οι οπαδοί της.
Βέβαια, δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν το λάθος τους. Η απουσία των Τζερς από τη μεγάλη κατηγορία είχε ως αποτέλεσμα η αξία των τηλεοπτικών δικαιωμάτων να υποχωρήσει κατά 40%.
Ο μέσος όρος των εισιτηρίων έπεσε από τα 13.861 ανά αγώνα στα 8.806 μέσα σε μία τριετία. Ιδιαίτερα της Σέλτικ μειώθηκε από τα 50.904 στα 44.849. Γιατί; Δεν υπήρχε πια ενδιαφέρον. Οι Ρέιντζερς πρόσθεταν αξία σε όλο το πρωτάθλημα, αλλά όταν το αντιλήφθηκαν οι αντίπαλοι ήταν πλέον αργά.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Αλάστωρ είναι υπεράνω όλων. Ομως το κύμα της οργής του μπορεί να προκαλέσει περισσότερα ναυάγια απ’ ό, τι οι ανοητολογούντες μπορούν να φανταστούν.