Μεσημέρι Μεγάλης Πέμπτης, ακόμη και σε έναν δρόμο όπως η οδός Αθηνάς η περιρρέουσα θρησκευτική ατμόσφαιρα με ένα διάχυτο αίσθημα κατάνυξης θα έπρεπε να παροπλίζει κάπως τη διάθεση προκειμένου να εκφραστεί κανείς απρεπώς ή επιθετικά. Πολύ περισσότερο, όταν δεν συνέτρεχε λόγος για να συμπεριφερθείς με έναν τρόπο όπως ο τρόπος που υπήρξε η αφορμή για να σημειώσουμε το σχετικό περιστατικό. Σε μια εξαιρετική ομολογουμένως καφετέρια της γνωστής οδού, ένας ηλικιωμένος που έχει ζητήσει να πιει έναν γαλλικό, με μεγάλη διακριτικότητα και χαμηλόφωνα ζητάει ένα φλιτζάνι προς αντικατάσταση του νεροπότηρου που του έχουν φέρει για να αδειάσει μέσα τον καφέ. Για να ακούσει την υπάλληλο μεγαλόφωνα και εις επήκοον όλων των θαμώνων –σαν να ήθελε να τους τρομοκρατήσει –«έτσι τον σερβίρουμε τον γαλλικό εμείς, κύριε», ενώ ταυτόχρονα στρεφόταν προς μια συνάδελφό της λέγοντάς της «έχει και προτιμήσεις ο κύριος».

Επειδή ακριβώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα μπορούσαν καν να πλησιάσουν την Κεντρική Αγορά στην οδό Αθηνάς για να αγοράσουν το αρνί για το Πάσχα ή έστω μερικά κομμάτια κρέας, θα έκανε μάλλον τον ηλικιωμένο να αισθανθεί ότι διεκδικούσε μια ανεπίτρεπτη πολυτέλεια. Επιπλέον, σαν να φαινόταν ότι ζει κανείς εκτός τόπου και χρόνου με το να ασχολείται με τη συμπεριφορά μιας υπαλλήλου που ακόμη και επαναλαμβανόμενη για όσο θα διαρκούσε η βάρδιά της, δεν θα επιδείνωνε στο ελάχιστο μια κατάσταση που μας προσβάλλει και μας πονάει όλους μας.

Εχουν όμως έτσι τα πράγματα; Αμφιβάλλουμε. Οταν μας θυμώνουν και μας εξοργίζουν συμπεριφορές που τις πληροφορούμαστε είτε μέσω τηλεόρασης είτε μέσω εντύπων, αλλά δεν παύουν να έχουν για μας θεωρητικό χαρακτήρα, γιατί θα έπρεπε να μας αφήνει ασυγκίνητους μια απρεπής συμπεριφορά, ήσσονος έστω σημασίας, με χειροπιαστό όμως χαρακτήρα; Το κακό είναι ότι ο κόσμος φαίνεται διορθώσιμος όσο πιο κοντόθωρη παραμένει η προοπτική μας, καθώς αν είχε κάποιος το θάρρος να επιπλήξει την υπάλληλο για την απρέπειά της και εκείνη ζητώντας συγγνώμη έδειχνε να συμμορφώνεται, ο θυμός ή έστω η αγανάκτηση θα φαίνονταν αδικαιολόγητοι. Στην πραγματικότητα όμως και ουσιαστικά δεν θα είχε αλλάξει τίποτε.

Για να αντιληφθεί κανείς πόσο κινδυνεύουμε από αλλαγές που δεν έχουν συντελεστεί σε βάθος, δεν έχει παρά να σκεφτεί αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία. Εύχεται ολόψυχα κανείς στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών να πλειοψηφήσει ο Μακρόν και να καταποντιστεί η Λεπέν. Γιατί όμως θα πρέπει να αισθανόμαστε ανακουφισμένοι με μια αλλαγή που μπορεί να προήλθε στην υπάλληλο της καφετέριας από φόβο μη χάσει τη δουλειά της και στη Γαλλία επειδή αναμετρήθηκε το καλό με το κακό, αλλά ασθματικά κατάφερε να πλειοψηφήσει το πρώτο, ενώ δεν εξέλιπε ο κίνδυνος που εξέφραζε κάποια στιγμή η Λεπέν;

Τελευταία Νέα