Nous sommes tous Macron (Είμαστε όλοι Μακρόν). Σε αυτό το παλιό σύνθημα, και για την ακρίβεια σε μια ακόμη παραλλαγή του, θα μπορούσε να συμπυκνωθεί η στάση του εγχώριου πολιτικού συστήματος απέναντι στον νικητή του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Οχι τόσο γιατί αποτυπώνει τη συμπαράστασή του στον 39χρονο πολιτικό που καλείται να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη της Ακρας Δεξιάς σε δεκαπέντε ημέρες, όσο επειδή περιγράφει τις οβιδιακές του μεταμορφώσεις.
Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ συμπεριφέρθηκαν περίπου σαν τον μέσο αναποφάσιστο γάλλο ψηφοφόρο. Το κυβερνών κόμμα ξεκίνησε υποστηρίζοντας τον Σοσιαλιστή Μπενουά Αμόν για να ανακαλύψει στη συνέχεια τις χάρες του ακροαριστερού Ζαν-Λικ Μελανσόν προτού καταλήξει τελικά στον Μακρόν –κι αυτό όχι το βράδυ των εκλογών, αλλά την επομένη.
Από την άλλη πλευρά, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκφράστηκε θετικά υπέρ του υποψηφίου της Δεξιάς Φρανσουά Φιγιόν για να συστρατευτεί με τη σειρά του στο πλευρό του Μακρόν μετά τη νίκη του και πάντως δεν περίμενε να περάσουν δώδεκα ώρες. Αλλωστε το προφίλ που φιλοτεχνεί ο αρχηγός της ΝΔ ταιριάζει περισσότερο με το φιλελεύθερο προφίλ του νικητή του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών παρά με εκείνο του συντηρητικού υποψηφίου.
Αυτές οι μεταμορφώσεις και συστρατεύσεις της τελευταίας στιγμής δεν έχουν σημασία για τις ίδιες τις γαλλικές εκλογές. Εχουν όμως σημασία για τα ελληνικά κόμματα. Γιατί δείχνουν ότι των καθαρών ιδεών και των σαφών θέσεων υπερτερούν η ιδεολογική σύγχυση και ο πολιτικός καιροσκοπισμός. Κι εδώ μπορεί να αναγνωρίσει κανείς ένα σύμπτωμα της δικής μας κρίσης.
Τελευταία Νέα