Ακόμα μία ημέρα, ακόμα μερικές δημοσκοπήσεις, ακόμα λίγος καθησυχασμός: στον δεύτερο προεδρικό γύρο ο Εμανουέλ Μακρόν θα κατατροπώσει τη Μαρίν Λεπέν με 61%-64% έναντι 36%-39%, προέβλεψαν χθες τα ινστιτούτα Opinion Way-Orpi, Elabe και Ifop-Fiducial. Σύμφωνα με το δεύτερο, ο επικεφαλής του En Marche! θα κερδίσει στις 7 Μαΐου την ψήφο του 93% των ψηφοφόρων του σοσιαλιστή Μπενουά Αμόν και το 77% των ψηφοφόρων του ακροαριστερού Ζαν-Λικ Μελανσόν, ενώ η επικεφαλής (σε αναστολή) του Εθνικού Μετώπου θα αποσπάσει την ψήφο του 37% των ψηφοφόρων του δεξιού Φρανσουά Φιγιόν. «Τίποτα δεν έχει κριθεί, κάθε ψήφος πρέπει να κερδηθεί, το ποσοστό του FN πρέπει να είναι το μικρότερο δυνατό», προειδοποίησαν χθες τόσο τον Εμανουέλ Μακρόν όσο και τους ψηφοφόρους ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ καθώς και ο επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελίς. Την προειδοποίηση έκανε ακόμα ηχηρότερη η δήλωση του γκολικού Ανρί Γκενό, πρώην λογογράφου του Νικολά Σαρκοζί, πως στις 7 Μαΐου, είτε θα πάει για… ψάρεμα ή θα ρίξει λευκό, πάντως δεν θα ψηφίσει ούτε τη Μαρίν Λεπέν ούτε τον Εμανουέλ Μακρόν –αλλά και η επίμονη σιωπή του Μελανσόν, κρυμμένη πίσω από το άλλοθι μιας διαδικτυακής διαβούλευσης με τη βάση των υποστηρικτών του.
Οι δημοσκοπήσεις πάντως είναι ξεκάθαρες: η πλειοψηφία των Γάλλων θεωρεί πως ο Μακρόν είναι «καταλληλότερος για πρόεδρος», «έχει το καλύτερο πρόγραμμα» και «βρίσκεται πιο κοντά στις ιδέες και τις αξίες τους». Οι περισσότεροι Γάλλοι εκτιμούν επίσης πως ο πρώην υπουργός Οικονομίας του Φρανσουά Ολάντ είναι ο «ικανότερος να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση». Σε σύγκριση με τη Μαρίν Λεπέν, η πεποίθησή τους είναι δικαιολογημένη. Οπως σχολίαζε ωστόσο χθες στους «Financial Times» ο Φρανσουά Εσμπούρ, πρόεδρος του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών (IISS) του Λονδίνου καθώς και του Κέντρου Πολιτικής της Ασφάλειας (GCSP) της Γενεύης, «ο Εμανουέλ Μακρόν θα διαπιστώσει πως η νίκη στις προεδρικές εκλογές θα είναι το εύκολο κομμάτι της υπόθεσης».
Το μόνο πράγμα που έχουν κοινό η Λεπέν και ο Μακρόν, σημείωνε ο Εσμπούρ, είναι η αποφασιστικότητά τους να επικεντρώσουν αυτή την προεκλογική εκστρατεία στην Ευρώπη, στην ανοιχτή κοινωνία και την παγκοσμιοποίηση, μαζί με την τρομοκρατία και τα ζητήματα νόμου και τάξης. Το πρόβλημα για τον Μακρόν είναι πως ένα 48% των ψήφων στον πρώτο γύρο δόθηκε σε υποψήφιους εχθρικούς τόσο απέναντι στην ΕΕ όσο και απέναντι στο ΝΑΤΟ. Είναι όμως σχεδόν αδύνατο για την Λεπέν να ανατρέψει το προβάδισμα των 22-25 μονάδων που δίνουν στον αντίπαλό της οι δημοσκοπήσεις. Το καθαρό αποτέλεσμα μιας νίκης σε αυτές τις συνθήκες θα είναι να δοθεί στον Μακρόν μια λαϊκή εντολή για μεταρρυθμίσεις, τόσο εντός των τειχών όσο και στην Ευρώπη. Ως υποστηρικτής του, ο Εσμπούρ θα ήθελε πολύ να προσθέσει πως με μια τέτοια εντολή, και δεδομένης της μεγάλης εξουσίας που κρατά στα χέρια του ο πρόεδρος της Γαλλίας, ο Μακρόν θα είναι επίσης σε θέση να συγκροτήσει μια σταθερή κυβέρνηση. Τίποτα δεν είναι ωστόσο λιγότερο βέβαιο.
Τις προεδρικές εκλογές ακολουθούν τον Ιούνιο κοινοβουλευτικές εκλογές. Χωρίς κομματικό μηχανισμό, ούτε βαθιά γνώση των 577 εκλογικών περιφερειών της Γαλλίας, ο «και αριστερά και δεξιά» υποψήφιος θα δυσκολευτεί πολύ να προτείνει δυναμικούς υποψήφιους μέσα στο περιθώριο των 10 ημερών που θα έχει έως ότου ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος για αυτές. Θα πρέπει να εντοπίσει και να ελέγξει εξονυχιστικά άγνωστους σε μεγάλο βαθμό υποψηφίους μεταξύ των 15.000 που έχουν δηλώσει εθελοντές για μια βουλευτική έδρα με τα χρώματα του En Marche!. Θα μπορούσε βέβαια να συνάψει συμφωνίες με τους υπάρχοντες κομματικούς μηχανισμούς, αλλά αυτό θα αντέβαινε στις υποσχέσεις που έχει δώσει για «ανανέωση» και «νέα πρόσωπα». Επιπλέον, δεν είναι σαφές αν οι Σοσιαλιστές και οι Ρεπουμπλικανοί θα ήταν πρόθυμοι ή σε θέση να κάνουν τέτοιες συμφωνίες.
Ο Σαρλ ντε Γκολ –επισημαίνει ο Εσμπούρ –χρειάστηκε κάπου τέσσερα χρόνια προκειμένου να εγκαθιδρύσει μια λειτουργική κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά την επιστροφή του στην εξουσία το 1958. Οι συνθήκες είναι διαφορετικές σήμερα, αλλά όχι και αισθητά πιο εύκολες. «Μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε μια περίοδο πολιτικής και θεσμικής αβεβαιότητας», καταλήγει. «Ο επικεφαλής του En Marche! θα δυσκολευτεί να εκλέξει μια πλειοψηφία βουλευτών αφιερωμένων στο πρόγραμμά του», προσυπογράφει ο Λοράν Ζοφρέν, ο διευθυντής της «Libération». «Αναλόγως με το αν θα στηριχτεί περισσότερο στη Δεξιά ή στην Αριστερά, η πολιτική του δεν θα είναι η ίδια. Θα υπάρξει λοιπόν ένας τρίτος γύρος σε αυτές τις εκλογές. Η ταινία δεν τελειώνει στις 7 Μαΐου».
