Με δυσκολία συγκρατούσαν χθες στο Βερολίνο τις δηλώσεις ικανοποίησης για το αποτέλεσμα στη Γαλλία. Ηταν τόσο έκδηλη η ανακούφιση από την επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν κόντρα στη Λεπέν, που η Ανγκελα Μέρκελ αλλά και ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ έπρεπε να απολογούνται για επικρίσεις ότι αναμειγνύονται στον προεκλογικό αγώνα ενόψει του δεύτερου γύρου των γαλλικών εκλογών. «Είχε συνεννοηθεί πράγματι με την καγκελάριο ο εκπρόσωπός της Ζάιμπερτ, ευχόμενος το βράδυ των εκλογών μέσω twitter καλή επιτυχία στον Μακρόν;» ήθελε να μάθει γερμανός συνάδελφος στο χθεσινό μπρίφινγκ. «Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν γράφει άσχετα μηνύματα στο twitter» ήταν η απάντηση από τον αναπληρωτή του Γκέοργκ Στράιτερ. Η Γαλλία «είναι ο σημαντικότερος εταίρος της Γερμανίας», τόνισε ο Στράιτερ. Και η ιδιαιτερότητα αυτών των εκλογών είναι ότι «μόνον ένας εκ των δύο υποψηφίων ενσαρκώνει το όραμα μιας Ευρώπης βασισμένης όχι στον εθνικισμό και τον σοβινισμό αλλά στην αλληλεγγύη», συμπλήρωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Μάρτιν Σέφερ. Ο αντικαγκελάριος, υπουργός Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, που υποστήριζε ανοιχτά τον Μακρόν ως τον «μόνο πραγματικά φιλευρωπαίο υποψήφιο», χαρακτήριζε χθες στο Αμμάν –όπου πραγματοποιεί επίσκεψη –τη νίκη του κατά της Λεπέν «σημαντική» για τη Γαλλία αλλά και την Ευρώπη. «Ο Μακρόν έχει το θάρρος, τις ιδέες και τη δύναμη να βγάλει τη χώρα του από τον λήθαργο και να υπερβεί τη διαίρεση της Ευρώπης».
Η ανακούφιση στο Βερολίνο ήταν μεγάλη γιατί απεφεύχθη το εφιαλτικό σενάριο: να περάσουν στον δεύτερο γύρο οι δύο ορκισμένοι αντιευρωπαϊστές Λεπέν και Μελανσόν.
Αλλά και σε σχέση με τους άλλους υποψηφίους, ο ανεξάρτητος Εμανουέλ Μακρόν είναι η προσφιλέστερη επιλογή και για τους δύο μονομάχους στις γερμανικές εκλογές τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, τη Χριστιανοδημοκράτισσα Ανγκελα Μέρκελ και τον Σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς. Η καγκελάριος δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τις εθνικιστικές κορόνες του δεξιού υποψηφίου Φρανσουά Φιγιόν και τη σκληρή του στάση στο Προσφυγικό. Αντίθετα, συμφωνεί με τον ανεξάρτητο Μακρόν που θέλει να περάσει στη Γαλλία τις μεταρρυθμίσεις που πέρασε ο Σρέντερ στη Γερμανία.
Από την άλλη, ο Μακρόν με την κριτική του για τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη και το αίτημα για χαλάρωση στην ευρωζώνη είναι ο προνομιακός εταίρος για τον Σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς που θέλει να είναι ο καγκελάριος της Γερμανίας από τον Σεπτέμβριο.
Και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αν ήταν Γάλλος, θα ψήφιζε Μακρόν, είχε αποκαλύψει πριν από τον πρώτο γύρο. Πόσω μάλλον στον δεύτερο γύρο. Στο Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης ο δείκτης DAX έσπασε ρεκόρ διετίας κλείνοντας στις 12.454,98 μονάδες, παρά την αβεβαιότητα με το Brexit και τον αστάθμητο παράγοντα που συνιστά ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Πράσινοι και Φιλελεύθεροι βλέπουν επίσης στον ανεξάρτητο υποψήφιο Μακρόν την ελπίδα για τη Γαλλία και την Ευρώπη.
Εξαίρεση αποτελούν δύο πολιτικοί σχηματισμοί στη Γερμανία που έμειναν δυσαρεστημένοι από το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών: Η Αριστερά (Die Linke) και η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. «Απογοητευμένη» δήλωσε η κοινοβουλευτική ηγέτις της Αριστεράς Σάρα Βάγκενκνεχτ –«εάν έμπαινε στον δεύτερο γύρο ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, οι Γάλλοι θα είχαν μια πραγματική εναλλακτική επιλογή». Συνεχάρη ταυτόχρονα τον Μελανσόν, ο οποίος «με συνεπείς αριστερές θέσεις» κέρδισε το ένα πέμπτο των ψηφοφόρων.
Η Ακροδεξιά της Γερμανίας, από την άλλη, είχε επενδύσει πολλά στην πολιτική επιτυχία της Λεπέν. Το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας και η Εναλλακτική για τη Γερμανία δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη. Αλλά υπάρχουν παράλληλοι βίοι: η Λεπέν είχε πιστέψει στην πρωτιά βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, ήρθε όμως σαφώς δεύτερη πίσω από τον Μακρόν. Η γερμανική AfD προσδοκούσε επίσης πριν από έναν χρόνο 20%, υποχώρησε τον Σεπτέμβριο στο 14% και τώρα παίρνει στις δημοσκοπήσεις 7%-8%. Επιπρόσθετα η AfD βυθίζεται στην εσωκομματική γκρίνια και σε κρίση στρατηγικής. Η πρώην πρόεδρός της Φράουκε Πέτρι, που ήθελε να γίνει η Λεπέν της Γερμανίας, απέτυχε να μετασχηματίσει την AfD σε κόμμα εξουσίας, με στόχο τη συμμετοχή σε κυβερνητικά σχήματα, και στο τελευταίο συνέδριο απομονώθηκε από τους ακραίους υποστηρικτές της «ολικής αντιπολίτευσης».
