[Στίγμα] Μεταρρυθμιστής

Σε περίπτωση που δεν είχε γίνει σαφής με τις δηλώσεις του στον φιλανθρωπικό οργανισμό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Αποστολή, στο πλάι του Ιερώνυμου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης το τιτίβισε κιόλας. Για να μην υπάρχει περιθώριο παρερμηνειών. «Η ΝΔ δεν κρίνει αναγκαία και δεν πρόκειται να συναινέσει στην αλλαγή των άρθρων του Συντάγματος που αφορούν τις σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας». Δεν ήταν ποτέ κρυφό ότι η ΝΔ λάμβανε υπόψη στη στρατηγική της τις ψήφους του χριστεπώνυμου πλήθους. Τι κι αν ο νυν αρχηγός της γαλάζιας παράταξης προσπαθεί να χτίσει προφίλ ως ο κατεξοχήν μεταρρυθμιστής πολιτικός της χώρας; Το κόμμα του οποίου ηγείται παραμένει Δεξιά του Κυρίου. Και ως φαίνεται, στη μητσοτακική ανάγνωση ο διαχωρισμός Εκκλησίας – Κράτους, κεκτημένο στις χώρες που πέρασαν Διαφωτισμό, δεν λογίζεται ως μεταρρύθμιση. Φρόντισε λοιπόν χθες ο Κυριάκος να κατευνάσει τους προκαθημένους δύο εκκλησιών. Τον Ιερώνυμο και τον Αρχιεπίσκοπο του νεοκαραμανλισμού. Για να το θέσουμε με όρους γαλλικών εκλογών, που είναι και επίκαιροι την εβδομάδα που διανύουμε, περισσότερο θέλει να μοιάζει στον Μακρόν αλλά τον ταλαιπωρεί ο Φιγιόν.

Ραντεβού

Παρεμπιπτόντως, γιατί άραγε ζήτησε το χθεσινό ραντεβού με τον Καραμανλή στην Παναγή Κυριακού; Η μία ερμηνεία που κυκλοφορεί στους κόλπους του κόμματός του είναι πως αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να λυθούν «παρεξηγήσεις» με την πτέρυγα των καραμανλικών. Ή έστω των κατ’ επάγγελμα καραμανλικών –γιατί ορισμένοι στη ΝΔ υποστηρίζουν ότι «δεν υπάρχουν καραμανλικοί, υπάρχουν κατ’ επάγγελμα καραμανλικοί». Οσοι διαβάζουν έτσι τη μητσοτακική πρωτοβουλία σημειώνουν ότι το τάιμινγκ δεν ήταν τυχαίο. Είχε προηγηθεί η απόφαση της οικογένειας να κάνει το ετήσιο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, την Κυριακή, σε κλειστό κύκλο. Αφήνοντας να διαρρεύσει παράλληλα πως έτσι δείχνει τη δυσαρέσκειά της για την καπηλεία της παρακαταθήκης του ιδρυτή της ΝΔ. Το αποτέλεσμα, υποστηρίζει μια γαλάζια πηγή, ήταν να δημιουργηθεί η αίσθηση πως «βάζουν στον σωρό» ακόμη και τον αρχηγό του κόμματος, αφού δεν τον προσκάλεσαν. Μόνο ο Παυλόπουλος παραβρέθηκε, αλλά αυτός είναι εξ αγχιστείας. Βέβαια, υπάρχει και ακόμη μία εξήγηση. Το θέμα των εκλογών, ως φαίνεται, πάει πίσω. Αρα, ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να κρατάει το κόμμα του σε πειθαρχία με την επίκληση της κάλπης. Οσοι τάσσονται υπέρ αυτής της ανάλυσης πιστεύουν ότι η συνάντηση με τον Καραμανλή ήταν η πρώτη μιας σειράς ενδονεοδημοκρατικών επαφών, που θα ξεκινήσει προκειμένου να λύσει τα εσωτερικά θέματα. Ιδωμεν.

Κάποιοι όταν άκουσαν την πρόταση της Φώφης Γεννηματά για έκτακτο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της ΚΟ σκέφτηκαν: «Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι παρών». Λογικό, είχε χρησιμοποιήσει την ίδια τακτική το 2013. Δεν ήταν όμως το μόνο déjà vu. Οι παλαίμαχοι του Κινήματος έχουν ζήσει πολλές φορές καταστάσεις ανάλογες με την τωρινή –για να μην πω χειρότερες. Γι’ αυτό μάλλον δεν χάνουν το κέφι τους. Το λέω γιατί ανάμεσα στα έδρανα της αίθουσας της Γερουσίας κυκλοφορούσαν προσκλήσεις, τις οποίες μάλιστα διαφήμισαν στους φωτορεπόρτερ ο Κώστας Σκανδαλίδης με τον Βασίλη Κεγκέρογλου. Τι έγραφαν; «Το Περιφερειακό Συντονιστικού Βορείου Τομέα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης σας προσκαλεί σε εκδήλωση με θέμα “Μέρα Μαγιού μου μίσεψες”, αφιέρωμα στην εργαζόμενη μητέρα “σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη”. Την Παρασκευή 5 Μαΐου 2017 στις 20.30 στο Tennis Club, στο Χαλάνδρι. Εχει προσκληθεί και η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά. Στο πιάνο: Τατιάνα Παπαγεωργίου. Στο τραγούδι: Τάκης Κωνσταντακόπουλος, Σουσάνα Τριφιάτη, Ευανθία Χριστοπούλου. Είσοδος με ποτό 5 ευρώ». Εντάξει, δεν το λες και «Περιβόλι του Ουρανού», αλλά θυμίζει λίγο το ένδοξο πασοκικό παρελθόν.

«Είναι ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, η ακραία τραπεζοκρατία και υπηρέτης του παλαιοκομματικού και σάπιου συστήματος από τη μια πλευρά, και η ακροδεξιά φασίζουσα ρητορεία από την άλλη». Η βαθυστόχαστη ανάλυση ανήκει στην πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η συντρόφισσα του Μελανσόν εξήγησε σε συνέντευξή της πως Μακρόν και Λεπέν αποτελούν δύο πολύ κακές επιλογές και δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για την Ευρώπη. Και όλοι οι άλλοι, πλην του cher ami Ζαν-Λικ, που προκρίνουν τη μία έναντι της άλλης κάνουν λάθος. Μάλιστα. Θα μπορούσαν οι Γάλλοι να κάνουν εκλογές μέχρις ότου το αποτέλεσμα ικανοποιήσει τη Ζωή. Μέχρις ότου, δηλαδή, καταλάβουν όσα εκείνη προσπάθησε να τους εξηγήσει με το σποτάκι της, που κυκλοφόρησε πριν στηθούν οι κάλπες. Κρίμα που ο γαλλικός λαός δεν έδωσε βάση στο κωνσταντοπουλικό διάγγελμα. Και η bataille πήγε χαμένη.