Ο υπουργός Παιδείας προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι κάτι καινούργιο γεννιέται στην εκπαίδευση. Δυστυχώς γι’ αυτόν, γονείς, καθηγητές και μαθητές γνωρίζουν καλά ότι η εκπαιδευτική πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Παρά τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για ριζική αύξηση των δαπανών για την παιδεία, οι περικοπές για τη λειτουργία των σχολείων αγγίζουν το 40% σε σχέση με την προ Μνημονίου περίοδο. Ο εξοπλισμός των σχολείων απαξιώνεται σταδιακά χωρίς ελπίδα ανανέωσης. Τα σχολικά εργαστήρια υπολειτουργούν σε γυμνάσια και λύκεια, ενώ αυτά των ΕΠΑΛ διαθέτουν μηχανήματα παρωχημένης τεχνολογίας, ακατάλληλα για την εκπαίδευση των μαθητών στις σύγχρονες απαιτήσεις και υποφέρουν από έλλειψη αναλώσιμων. Οι σχολικές βιβλιοθήκες παραμένουν κλειστές, ελλείψει προσωπικού. Τα κονδύλια που δίδονται στους δήμους για τη σχολική στέγη είναι ανεπαρκή και εγκρίνονται δαπάνες μόνο για τις πιο πιεστικές ανάγκες. Είναι κοινό μυστικό ότι εκπτώσεις γίνονται και στη θέρμανση των σχολείων. Το πρόγραμμα κατασκευής νέων σχολείων έχει καταρρεύσει, λόγω των περικοπών.
Το εκπαιδευτικό προσωπικό γηράσκει. Προσλήψεις εκπαιδευτικών δεν γίνονται παρά τις εξαγγελίες για 30.000 θέσεις σε βάθος τριετίας. Οι μαζικές συνταξιοδοτήσεις προκάλεσαν τεράστια κενά στην εκπαίδευση (7.000 στη Δευτεροβάθμια και 13.000 στην Πρωτοβάθμια), τα οποία καλύπτονται από συμβασιούχους εκπαιδευτικούς (αναπληρωτές). Το υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να μειώσει τα οργανικά κενά, προχώρησε σε περικοπή του ωρολογίου προγράμματος στα γυμνάσια, με πρόφαση την «ξεκούραση» των μαθητών. Επέβαλε την τρίτη ανάθεση μαθημάτων και υποχρέωσε εκπαιδευτικούς να διδάσκουν αντικείμενα που πλημμελώς διδάχθηκαν στα ΑΕΙ. Ετσι τώρα ο φιλόλογος διδάσκει Θρησκευτικά, ο γεωπόνος Χημεία, ο ναυπηγός Μαθηματικά κ.λπ.
Παράλληλα άλλαξε το Αναλυτικό Πρόγραμμα στα ΕΠΑΛ, περιόρισε τα τεχνικά μαθήματα και υποχρέωσε τους καθηγητές Τεχνικών Ειδικοτήτων να διδάξουν στα Γυμνάσια με την τρίτη ανάθεση ή στα ΙΕΚ.
Η ίδια στόχευση υπάρχει και με το νέο Λύκειο που θα εφαρμοστεί. Μικρός κορμός μαθημάτων (3-4) και πολλά επιλεγόμενα. Ομως στα μικρά και μεσαία σχολεία τα περισσότερα επιλεγόμενα δεν θα διδάσκονται λόγω της μη συμπλήρωσης του απαραίτητου αριθμού μαθητών. Ανοίγει, λοιπόν, διάπλατα ο δρόμος για κινητικότητα μαθητών και καθηγητών (συγχώνευση Λυκείων – μετακίνηση μαθητών και εκπαιδευτικών).
Τέλος, ο υπουργός Παιδείας στοχοποιεί τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, το μόνο αδιάβλητο σύστημα επιλογής τα τελευταία 30 χρόνια και επιθυμεί –όντας πανεπιστημιακός ο ίδιος –την τελική επιλογή φοιτητών από τα ΑΕΙ. Λησμονεί όμως ότι λόγοι αξιοπιστίας επέβαλαν στο παρελθόν την ανάγκη να γίνονται αυτές οι εξετάσεις υπό την αιγίδα της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Εν κατακλείδι, η δημόσια εκπαίδευση νοσεί βαρέως. Και πολύ φοβούμαι ότι με τις νέες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης η κατάσταση «της ασθενούς» θα καταστεί μη αναστρέψιμη.
Ο Νίκος Παπαχρήστος είναι γενικός γραμματέας της ΟΛΜΕ
Τελευταία Νέα