Εκρηξη χρωμάτων από το καλοκαίρι του διχασμού

Βαδίζουν βιαστικά οι περαστικοί στο πεζοδρόμιο της οδού Σκουφά όταν μια «έκρηξη» χρωμάτων σταματά το βήμα τους. Η σκάλα που είναι αφημένη μέσα στη μέση και τα κουτιά με τα εργαλεία στο πάτωμα που κάνουν την γκαλερί Σκουφά να μοιάζει με ένα μικρό εργοτάξιο δεν αποτελεί εμπόδιο για να περάσουν το κατώφλι της. Οι ζωγραφικοί πίνακες που ήδη έχουν βρει τη θέση τους στους τοίχους της αίθουσας τέχνης είναι τόσο δυνατοί που θέλουν να τους δουν από κοντά αδιαφορώντας για την ευγενική επισήμανση της κοπέλας στην υποδοχή «δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι, τα εγκαίνια είναι την Πέμπτη».

Καβαλέτα και καναπέδες, τραπεζάκια με κεραμικά βάζα και βιβλιοθήκες. Οψεις διαφορετικές του ίδιου χώρου, ενός ατελιέ, δοσμένες με πολύ έντονα χρώματα, που γεννούν μια αίσθηση αισιοδοξίας. «Είναι το εργαστήριό μου, η σπηλιά, η μήτρα, εκεί από όπου γεννώνται όλα», λέει στο «Νσυν» ο Γιώργος Χαδούλης, ο ζωγράφος που βρίσκεται πίσω από τους 22 καμβάδες και τα κεραμικά δοχεία που συνθέτουν την έκθεση η οποία εγκαινιάζεται απόψε στην γκαλερί Σκουφά.

«Ολα ξεκίνησαν πριν δύο χρόνια. Εκείνο το καλοκαίρι λειτούργησε ως καταλύτης. Μέσα σε όλη αυτή την παράνοια, τον διχασμό, την απόλυτη σύγχυση, ένιωσα την ανάγκη ότι πρέπει να επανατοποθετηθώ στα πράγματα. Ενιωσα να διακυβεύεται η έννοια της Δημοκρατίας, η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη, ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας για μένα. Αισθανόμουν ότι μας χώριζε ένα τσακ από την καταστροφή, αν και πιστεύω ακόμη και σήμερα ότι βρισκόμαστε σε κίνδυνο και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να ανατραπούν τα πάντα συλλήβδην. Σε εκείνη τη φάση μπήκα στο ατελιέ μου κι αναρωτήθηκα τι κάνω. Κι άρχισα να ζωγραφίζω τα πράγματα που υπήρχαν γύρω μου σαν να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Με απασχόλησε αν όλο αυτό μπορεί να ενδιαφέρει κάποιον, όμως θεώρησα ότι πρέπει να πάρω θέση απέναντι στα πράγματα», συνεχίζει ο δημοφιλής ζωγράφος, η έκθεση του οποίου συνοδεύεται από κατάλογο με κείμενο του συγγραφέα Χρήστου Χωμενίδη.