Το κόμμα έχει δίκιο. Ο στρατηγός Πινοτσέτ δεν πέθανε ποτέ (όπως εξάλλου κι ο Ελβις Πρίσλεϊ) και έχει μπει εδώ και καιρό λαθραία στη Βενεζουέλα όπου με την καθοδήγηση των ιμπεριαλιστών και ειδικότερα των ΗΠΑ και συνεργαζόμενος με την ντόπια αντίδραση υποθάλπει και υποκεντά τις καθημερινές εξεγέρσεις με σκοπό την επιβολή δεξιάς δικτατορίας σε αυτήν τη χώρα – αριστερό παράδεισο της Λατινικής Αμερικής.
Ο Πινοτσέτ ζει. Οπως έγινε και με τον καπετάν Νικήτα του Εμφυλίου που συνεχίζει να επιβιώνει έστω και ως σήραγγα.
Ο τέως χιλιανός δικτάτωρ, λοιπόν, επανέκαμψε, όπως και η Εβίτα Περόν, η οποία θαμμένη κάποτε επί χρόνια σε μυστική τοποθεσία κάπου στο Μιλάνο αναστήθηκε (καθώς είναι βέβαιο ότι θα κάνει κάποτε και ο βαλσαμωμένος Λένιν), δηλαδή την ανάστησαν οι περονιστές και την επανέφεραν στην Αργεντινή όπου την ξανάθαψαν, χρησιμοποιώντας το φωτοστέφανό της για να πολεμήσουν τον νεοφιλελευθερισμό και την επεκτατική πολιτική του διεθνούς κεφαλαίου, γεγονός που πιθανώς ενέπνευσε και τις αφηγηματικές χρονικές μετατοπίσεις του διάσημου αργεντινού συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες.
Τρία εκατομμύρια διαδηλωτές κατόρθωσε να ξεσηκώσει και να εμπνεύσει ο μηδέποτε θανών στρατηγός εναντίον του εμπνευσμένου τσαβίστα και τέως οδηγού λεωφορείου Μαδούρο, ο οποίος αντιστέκεται τόσον καιρό στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, με το να φτάσει τον ντόπιο πληθωρισμό στα 750% (και με την φιλοδοξία να τον ανεβάσει κι άλλο), με τη συνειδητή έλλειψη βασικών αγαθών ώστε οι Βενεζουελάνοι να ασκηθούν στη fitness, με τον εξοπλισμό δεκάδων χιλιάδων «πολιτοφυλάκων» (βενεζουελασίτες) και με την επί μακρόν στέρηση του χαρτιού υγείας από τον πληθυσμό ώστε αυτός να ασκηθεί συστηματικά στο να είναι ολιγόφαγος και «σφιχτοκούραδος» (κατά Γιώργο Ιωάννου) και να εξοικονομηθεί έτσι πολύτιμη ενέργεια χάριν της επανάστασης.
Πολλοί διαμαρτύρονται αδίκως γιατί οι εδώ συριζαίοι δεν διαδηλώνουν και δεν κάνουν καμιά δήλωση εναντίον του Μαδούρο. Εχουν απόλυτο λάθος, διότι αφενός, είπαμε, δεν παίρνουν υπόψη τους το ύπουλο παιχνίδι του αοίδιμου Χιλιανού ο οποίος υποκινεί τα πάντα, όπως, ας πούμε, τώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρότι δεν είναι στην κυβέρνηση, ξεπουλάει στους ξένους τη ΔΕΗ. Και είναι πλέον βέβαιο ότι και το τρίτο Μνημόνιο δεν το υπέγραψε ο Τσίπρας, αλλά ο Μητσοτάκης, όπως και το ότι μόλις γίνει επίσημη κυβέρνηση ο Κυριάκος, θα αναδείξει, για πρώτη φορά, ως υπουργό Οικονομικών τον Γιάνη Βαρουφάκη.
Επομένως, γιατί να διαδηλώσει το εδώ κυβερνητικό κόμμα κατά του Μαδούρο –πάλι καλά να λέμε που μέχρι στιγμής η νεολαία του κόμματος δεν έχει κάνει ηχηρές διαδηλώσεις υπέρ του Μαδούρο και κατά των εκατομμυρίων αντιδραστικών εξεγερμένων Βενεζουελάνων που έχουν την απαίτηση και να τρώνε, πέραν του ότι παραπλανώνται κι απ’ τον χιλιανό δικτάτορα και τη CIA, την DIA και όλο το γερακοειδές τσούρμο των μυστικών υπηρεσιών του Τραμπ.
Ποια χώρα της Δύσης, ας πούμε, μπορεί να φτάσει τα επιτεύγματα της Βενεζουέλας, η οποία έχει μοιράσει τη διοίκηση των βιομηχανιών σε στρατηγούς στυλ Καρανίκα, έχει κατορθώσει, παρά το πετρέλαιο που αναβλύζει από παντού, να πείσει τον λαό ότι μπορεί να ζει μόνο με ιδέες, ασπιρίνες και τουρσιά, ποια χώρα έχει εθίσει τον λαό της στην επιδέξια τέχνη της λεηλασίας των σουπερμάρκετ (βασική αξία της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ) και επιβάλλει στους άπειρους πλέον δημοσίους υπαλλήλους να δουλεύουν μόνο τρεις μέρες την εβδομάδα ώστε να εξοικονομούν σωματικές δυνάμεις και να ενυδατώνονται επαρκώς;
Πώς μπορεί κανείς να παραβλέψει αυτά τα επιτεύγματα της μαδουρικής επανάστασης; Μόνο οι ιδεοληπτικοί αντικομμουνιστές, οι οποίοι δεν βλέπουν πως η επισιτιστική και ανθρωπιστική κρίση στη Βενεζουέλα είναι βασικός στόχος του καθεστώτος, αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα έχουμε περισσότερους νεκρούς λόγω παχυσαρκίας και ευμάρειας, κακά που προκάλεσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις –για παράδειγμα, λόγω της ύπαρξης πολλών αυτοκινήτων εν Ελλάδι, σκοτώθηκαν είκοσι έξι άτομα μόνο το Πάσχα. Ενώ αν πηγαίναμε όλοι με το ΚΤΕΛ τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα, και δεν είναι τυχαίο ότι ο Μαδούρο υπήρξε οδηγός λεωφορείου. Το πράγμα περιέχει κάποιον ισχυρό επαναστατικό συμβολισμό.
Πέραν του ότι με τα ΚΤΕΛ δεν θα προέκυπτε και συνωστισμός στην Ιόνια Οδό, όπως γίνεται στο Λος Αντζελες. (Κι αν χρησιμοποιούσαμε γαϊδουράκια ακόμα καλύτερα, διότι βλέπουμε τι γίνεται και με τις Πόρσε του φιλελευθερισμού). Κι εξάλλου ποιος μας βεβαιώνει πως όντως υπήρχαν στις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών κατά Μαδούρο είκοσι έξι σκοτωμένοι από το καθεστώς –το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται για προβοκάτσια, για χαλκευμένες ειδήσεις του CNN, ως συνήθως.
Και ποιος είναι βέβαιος πως όλες αυτές οι εικόνες με τα εκατομμύρια των διαδηλωτών δεν είναι φτιαγμένες στο κομπιούτερ από ξένες μυστικές υπηρεσίες, για να δυσφημήσουν την επανάσταση και τον μεγάλο ηγέτη Νικολάς Μαδούρο; Αυτό είναι το πιο πιθανό ενδεχόμενο –όπως έωλη εκτιμάται και η είδηση ότι ο πρόεδρος καταργώντας τη Βουλή προέβη σε μια πράξη ολοκληρωτισμού, ενώ το έκανε για να βαθύνει και να πλατύνει τη δημοκρατία μέσω του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού ώστε να αποφεύγεται η γραφειοκρατία και η οχλοκρατία.
(Αν σε έχει βαρέσει ο μαρξισμός στο κεφάλι κι έχει εγκατασταθεί βαθιά στις συνάψεις, καλύτερα το ψεύδος παρά η τρέλα).
Εξάλλου, τα ξένα ΜΜΕ διαστρέβλωσαν με χυδαίο τρόπο και την προ ημερών επίθεση του λαού κατά του Μαδούρο με αβγά, ντομάτες, πιπεριές και άλλα ζαρζαβατικά, ενώ η αλήθεια είναι αυτή που διατυπώθηκε απ’ τον υπουργό Τύπου της Βενεζουέλας που δήλωσε πως επρόκειτο για μια επίθεση αγάπης και λατρείας στο πρόσωπο του προέδρου και πως τα λαχανικά που εκσφενδονίστηκαν εναντίον του είχαν γραμμένα επάνω μηνύματα του λαού για τη συνέχιση και τη δόξα της τσαβικής επανάστασης.