Ο βουλευτής του Θεσσαλικού Κάμπου είχε μπει φουριόζος στο εντευκτήριο την ώρα που η παρέα άλλων κοινοβουλευτικών επιδιδόταν σε ανταλλαγή ευχών ενόψει Μεγάλης Εβδομάδας και ήταν έτοιμη να αποχωριστεί τις δερμάτινες καρέκλες. «Ο πρόεδρος είναι πυρ και μανία με την επίθεση Σημίτη και περιμένει σκληρή αντίδραση από το κόμμα», διαμήνυσε. Υποτίθεται ότι μόλις είχε επιστρέψει από την Παναγή Κυριακού, όπου επίσης αντήλλαξε ευχές με τον Κώστα Καραμανλή πριν εκείνος αναχωρήσει για τη δική του καθιερωμένη πασχαλινή απόδραση στην αναγεννησιακή ιταλική εξοχή.
Η μεγάλη εικόνα δεν βρίσκεται στην Τοσκάνη και στη λίμνη Κόμο. Οσα μετέφερε ο ταχυδρόμος στη Βουλή, πρωτίστως επιβεβαίωσαν στην ομήγυρη την αλλεργία που εξακολουθούν να προκαλούν στον πρώην πρωθυπουργό οι γαλάζιες συναναστροφές και προσεγγίσεις με την εκσυγχρονιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ. Τα εξανθήματα είδε πιθανότατα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στα 70 λεπτά που πέρασε το πρωινό της περασμένης Τρίτης στο πολιτικό γραφείο του προκατόχου. Η φρουρά δεν θυμάται άλλη επίσκεψη, τουλάχιστον από την ημέρα που ο Κυριάκος πήρε στα χέρια του το κομματικό τιμόνι. Σε αντίθεση, ας πούμε, με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία είναι τακτική επισκέπτρια. Συνεπώς, αυτή η προεδρική βόλτα στην περιοχή της Πλατείας Μαβίλη έχει τη δική της αξία.
Ακόμη κι αν περίμενε ο Καραμανλής αντίδραση από την Πειραιώς για τον Σημίτη, δεν υπήρξε. Ούτε αναμένεται προσεχώς. Ο Κυριάκος μπορεί να πει δυο καλές κουβέντες για τις προθέσεις και τις αγωνίες του πρώην πρωθυπουργού, αλλά δεν ομνύει στην περίοδο 2004-2009. Το σχέδιο της καραμανλικής «δικαίωσης» δεν τον περιλαμβάνει. Από την άλλη, δεν θέλει ζιζάνια στον δικό του κήπο και αναγνωρίζει έναν ειδικό ρόλο στον Καραμανλή, ο οποίος δεν πρέπει να έχει αντιρρήσεις όταν έρθει η εποχή για το ξεχορτάριασμα. Για τις επιθυμίες του Μητσοτάκη, η εικόνα είναι μάλλον καθαρή. Το ζητούμενο είναι τι θέλει και επιδιώκει ο Καραμανλής.
Αλλού οι πρώην δημιουργούν προσωπικά ιδρύματα, βιβλιοθήκες, δίνουν διαλέξεις και, γενικώς, συντηρούν μια υστεροφημία μέσα από τη διάσωση και αρχειοθέτηση των πειστηρίων της θητείας τους. Ο Καραμανλής επέλεξε να μετράει νέες θητείες στα βουλευτικά έδρανα, χωρίς φωνή και δημόσια παρέμβαση. Δεν επενδύει σε έναν ρόλο σοφού Νέστορα στο Κοινοβούλιο. Αντιθέτως, φαίνεται πως δεν επιθυμεί καν να καταγράφεται η παρουσία του. Η βουλευτική αποζημίωση ως στόχος και εξήγηση, προφανώς θα τον αδικούσε. Η κοινοβουλευτική ιδιότητα ωστόσο δεν συνάδει με έναν αναχωρητισμό, περισσότερο υπηρετεί στοχεύσεις που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Η αντίδραση στους σημιτικούς αποτελεί βολικό άλλοθι και συντηρεί μια υπεραξία στο εσωκομματικό πεδίο. Αν χρειάζεται η συγκατάθεση του Καραμανλή για την προσέγγιση από τον Μητσοτάκη πάλαι ποτέ αντιπάλων, ο πρώην έχει ρόλο. Αλλά, πλέον, η πορεία ορίζεται από άλλους. Οπως και η κατεύθυνση –έστω κι αν ο Καραμανλής επιμένει να διαχωρίζει το πολιτικό Κέντρο από τον δικό του «μεσαίο χώρο».
Ο πρώην πρωθυπουργός δεν βλέπει ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Ο εκλογικός ορίζοντας απομακρύνεται με το κλείσιμο της αξιολόγησης. Δεν έχει αμφιβολία ωστόσο ότι ο χρόνος για τον Αλέξη Τσίπρα μετράει αντίστροφα και αν δεν βγαίνει το ταμείο, την προσεχή άνοιξη οι κάλπες θα είναι η μόνη διέξοδος. Ο νυν Πρωθυπουργός θα κινηθεί σχεδόν αναγκαστικά όπως ο προκάτοχός του στο Μαξίμου το καλοκαίρι του 2009. Ο Μητσοτάκης δεν έγινε σοφότερος πίνοντας εσπρέσο στην Παναγή Κυριακού.
Τελευταία Νέα