Το κατά πόσον θα σε απογοητεύσει κάποιος εξαρτάται από το αν διαψεύδεται η αρχική εντύπωση που έχεις γι’ αυτόν. Για παράδειγμα, τα τρίστρατα στις διαδρομές των κυρίων Σπίρτζη και Κουρουμπλή δεν προμήνυαν κάτι καλύτερο από το κρυφτούλι με την αλήθεια. Από τον Γιάννη Μουζάλα όμως περιμέναμε άλλα. Ιδρυτικό μέλος των Γιατρών του Κόσμου, χωρίς κομματικές κορόνες και προεκλογικές υστερίες, με βαθιά γνώση του Προσφυγικού και συμμετοχή σε δεκάδες αποστολές είχε δηλώσει, πριν αναλάβει τα καθήκοντά του, πως έκλαψε πολλές φορές σε αυτές τις αποστολές, αλλά είναι κάτι που αφορά μόνο τον ίδιο καθώς κάποιοι άνθρωποι έχουν ανάγκη την ψυχραιμία του και όχι το κλάμα του. Υπό αυτή την έννοια, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής είναι από τα πιο απογοητευτικά στελέχη της κυβέρνησης.

Υστερα από ενάμιση χρόνο στην υπουργική καρέκλα, φευγάτη η ψυχραιμία. Μάλλον και τα δάκρυα καθώς είναι πάντα έτοιμος να ρίξει σε άλλους –από τους ξενοδόχους μέχρι την αντιπολίτευση –το φταίξιμο για το Βατερλώ στη διαχείριση του Προσφυγικού. Ενώ έως χθες το βράδυ, σχεδόν δύο 24ωρα από την επείγουσα έκκληση της Διεθνούς Αμνηστίας για κλείσιμο του καταυλισμού στο Ελληνικό λόγω απαράδεκτων συνθηκών, δεν είχε κάτι να πει. Αντίθετα, ακούσαμε πολλά για την πρωτοβουλία του υπουργείου του να παρακολουθήσουν 1.000 προσφυγόπουλα το ντέρμπι Ρεάλ – Μπαρτσελόνα από γιγαντοοθόνες της Hellexpo, στη Θεσσαλονίκη. Απαραίτητα ως υγειονομικό υλικό τα τσιρότα, κάποια μάλιστα έχουν επάνω πολύχρωμα, διασκεδαστικά καρτούν. Το να έχεις όμως ασθενή με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και συ να ασχολείσαι με το τσιρότο της παρωνυχίδας, λέγεται εγκληματική άγνοια, γιατρέ μου. Ή εμπαιγμός.

Τελευταία Νέα