Ο αριθμός 7 είχε πάντα ξεχωριστή σημασία για τον Ολυμπιακό και δεν είναι τυχαίο ότι είναι το νούμερο της θύρας των πιο φανατικών φίλων των Ερυθρολεύκων.
Πλέον το συγκεκριμένο νούμερο παραπέμπει σε δύο πολύ μεγάλα ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου, εκ των οποίων το πρώτο σημείωσε ο Σωκράτης Κόκκαλης (με επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 1997 έως το 2003) και πρόσφατα το ισοφάρισε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στα επτά χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι της ομάδας (2011 – 2017).
Μάλιστα ο τελευταίος θέλει να καταρρίψει ακόμα και αυτό το ρεκόρ των επτά συνεχόμενων τίτλων και να το διευρύνει όσο περισσότερο μπορεί.
Η «Ομάδα» κάνει μια σύγκριση των χρυσών επταετιών των δύο προέδρων που ήδη έχουν περάσει στο πάνθεον των πιο επιτυχημένων του συλλόγου ξεπερνώντας ονόματα – μύθους όπως του Νίκου Γουλανδρή και του Σταύρου Νταϊφά.
Η βασική διαφορά είναι ότι επί Σωκράτη Κόκκαλη το βάρος έπεφτε κυρίως στην απόκτηση μεγάλων παικτών και στην κατάκτηση των τίτλων.
Από την πλευρά του ο Βαγγέλης Μαρινάκης εστίασε περισσότερο στα μεγάλα ονόματα προπονητών (αλλάζοντας επίπεδο σε αυτόν τον τομέα) και έκανε ένα βήμα μπροστά στην Ευρώπη, όχι μόνο με καλές πορείες και προκρίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και με τα μεταγραφικά deals μεταπώλησης των παικτών της ομάδας.
Στην πρώτη λοιπόν επταετία τίτλων του Σωκράτη Κόκκαλη (έπειτα βέβαια από μια τετραετία κατά την οποία πλήρωνε και μάθαινε χωρίς να παίρνει τίτλους η ομάδα), πρώτα απ’ όλα έφερε στην ομάδα τον κορυφαίο προπονητή που δούλευε στην Ελλάδα, τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και συγκέντρωσαν μαζί έναν εξαιρετικό κορμό ελλήνων παικτών από όλη την Ελλάδα και όχι μόνο.
Οι Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και Στέλιος Γιαννακόπουλος από τον Πανηλειακό, ο Ανδρέας Νινιάδης από τον Εθνικό, ο Γιώργος Ανατολάκης από τον Ηρακλή, ο Στέλιος Σφακιανάκης από την Καβάλα, ο Αλέκος Κακλαμάνος από τον Ιάλυσο, και λίγο αργότερα ο Δημήτρης Μαυρογενίδης από τον Αρη, ο Ηλίας Πουρσανίδης από τον ΟΦΗ και οι Παρασκευάς Αντζας και ο Λουτσιάνο από την Ξάνθη.
Την επόμενη σεζόν του πρώτου τίτλου έπειτα από εννέα πέτρινα χρόνια, ο Σωκράτης Κόκκαλης φέρνει τα μεγάλα ονόματα και από το εξωτερικό, τον Τζιοβάνι και τον Ζάχοβιτς και αλλάζει επίπεδο στην ομάδα, την οποία συνεχίζει χρόνο με τον χρόνο να ενισχύει.
Το 2003, μετά το 3-0 του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού στη Ριζούπολη, σφραγίζεται και το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, με τον Σωκράτη Κόκκαλη να κάνει τη διαφορά.
